Μια κινηματογραφική εβδομάδα γεμάτη αληθινές ιστορίες είναι αυτή που ξεκινά, με τρία φιλμ να βασίζουν το σενάριό τους σε ποικίλες βιογραφίες. Η πρώτη από αυτές αφορά μία από τις πιο θρυλικές –και ταυτόχρονα αμφιλεγόμενες– μορφές στον χώρο των αμερικανικών μπίζνες. Στον «Ιδρυτή μιας αυτοκρατορίας» (***) του Τζον Λι Χάνκοκ («The Blind Side») βρίσκουμε τον Ρέι Κροκ, έναν μεσήλικο πωλητή, να προσπαθεί αποτυχημένα να πείσει μια σειρά από εστιάτορες να αγοράσουν μια μηχανή παραγωγής μιλκσέικ.

Η ατέρμονη αναζήτησή του θα τον οδηγήσει μια μέρα στο Σαν Μπερναρντίνο της Καλιφόρνιας, όπου διαπιστώνει πως δύο αδέλφια, ιδιοκτήτες του τοπικού μπεργκεράδικου, εφαρμόζουν μια απίθανων δυνατοτήτων καινοτομία: σερβίρουν τους πελάτες τους μέσα σε 30 δευτερόλεπτα! Τα αδέλφια λέγονταν Μακντόναλντ και το σύστημα του «γρήγορου» φαγητού είχε μόλις εφευρεθεί…

Ο Μάικλ Κίτον υποδύεται με πυρετώδη ενθουσιασμό τον χαρακτήρα του ανθρώπου που μετέτρεψε ένα επαρχιακό μαγαζάκι στη μεγαλύτερη φαστ φουντ αυτοκρατορία του πλανήτη, τα McDonald's. Υπερφιλόδοξος και ταυτόχρονα αδίστακτος, ο Κροκ ξεκίνησε από ένα απλό franchise για να εξελιχθεί τελικά στον πραγματικό κυρίαρχο της επιχείρησης. Το ερώτημα, ωστόσο, με την ταινία του Χάνκοκ –πραγματικά δύσκολο να πει κανείς με ασφάλεια– είναι κατά πόσον αποθεώνει ή τελικά αποδομεί τον ήρωά της. Από τη μια έχεις τον στυγνό καπιταλιστή Κροκ, βουτηγμένο μέχρι το μεδούλι στο κυνήγι του (δικού του) αμερικανικού ονείρου, και από την άλλη τον συμπαθή τυχοδιώκτη Ρέι, ο οποίος έχει την ευφυΐα να δει την ευκαιρία και να την αρπάξει. «Τα McDonald's είναι η νέα αμερικανική εκκλησία», προφέρει παθιασμένα κάποια στιγμή εκείνος, ενώ οι διάσημες φωτεινές καμάρες  του φαστφουντάδικου παίρνουν σχεδόν φετιχιστικά χαρακτηριστικά.

Παρ' όλα αυτά, είναι υπερβολικά δύσκολο να δει κανείς τον χαρακτήρα του «Ιδρυτή» ως αντιήρωα. Η ανώδυνη γραμμική αφήγηση και ο ίδιος ο αεικίνητος Μάικλ Κίτον δημιουργούν ένα προστατευτικό πλέγμα γύρω από την ηθική διάσταση του Ρέι. Ακόμη και την πιο αμείλικτη, επιθετική απόφασή του την υποδεικνύει ο δικηγόρος του…

Η δεύτερη βιογραφία της εβδομάδας είναι τριπλή και μας ταξιδεύει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και στην κούρσα για την κατάκτηση του Διαστήματος. Οι «Αφανείς ηρωίδες» (***) είναι τρεις Αφροαμερικανίδες μαθηματικοί (Κάθριν Τζόνσον, Ντόροθι Βον, Μάιρη Τζάκσον) οι οποίες δούλευαν ως ανθρώπινοι υπολογιστές στη «μαύρη» πτέρυγα των εγκαταστάσεων της nasa. Εργατικές και πεισματάρες, οι τρεις γυναίκες θα βρουν τον τρόπο να αποδείξουν την αξία τους μέσα σε έναν κόσμο λευκών ανδρών και να συμβάλουν σημαντικά στην πρώτη επιτυχημένη αμερικανική αποστολή στο Διάστημα.

Ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος Θίοντορ Μέλφι δημιουργεί την απόλυτη feelgood ιστορία, με αντιρατσιστικό περιεχόμενο και έντονα ηρωική διάθεση – το μέγεθος των δυσκολιών, άλλωστε, δίνει πάντα αξία σε εκείνον που τις υπερβαίνει. Η πορεία των χαρισματικών Αφροαμερικανίδων από τα υπόγεια της nasa μέχρι τα άδυτα των ανωτάτων στρατηγικών συμβουλίων χορογραφείται με συνέπεια και χωρίς να φείδεται  παραστατικότητας:  μέχρι  και ένας συμβολικός περίπατος (θριάμβου) επιστρατεύεται σε περίπτωση που κάποιος δεν έπιασε το μήνυμα. Καθώς η ιστορία κορυφώνεται παράλληλα με τη συγκίνηση, το φιλμ κλείνει με γνήσια χολιγουντιανή ελαφράδα, δικαιολογώντας άνετα τις τρεις οσκαρικές υποψηφιότητές του.

Στον «Ανθρωπο με τα χίλια πρόσωπα» (***) ο Ισπανός Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ από το «Μικρό νησί» σκηνοθετεί τη μισοπραγματική-μισοφανταστική βιογραφία του Φρανσίσκο Παέσα, ενός αριστοτέχνη της εξαπάτησης που έφτασε στην κορύφωση της δράσης του στα μέσα της δεκαετίας του '90. Διπλωμάτης, κατάσκοπος, τραπεζίτης και ένα σωρό άλλα, ο Παέσα (Εντουαρντ Φερνάντεζ) είναι πρωταγωνιστής της λεπτομερειακής πλοκής, η οποία τεστάρει την παρατηρητικότητα του θεατή και κρατά υπομονετικά τις αποκαλύψεις της. Με στυλιστική κινηματογραφία και α λα «Συμμορία των 11» voice over, ο Ροντρίγκεζ κατασκευάζει ένα στόρι που, χωρίς να του λείπουν άλλες προεκτάσεις (πολιτικές, για παράδειγμα), διαβάζεται περισσότερο ως καθαρόαιμο θρίλερ χαρακτήρων.

Πηγή: kathimerini.gr