Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΣΠΟΡ » Πλούσια η ιστορία της Δάφνης Βόλου
Πλούσια η ιστορία της Δάφνης Βόλου

Πλούσια η ιστορία της Δάφνης Βόλου

Flash back

πό τον Χρήστο Τόλιο

 

Μετά τον ιστορικό Τοξότη , δεύτερος στθμός μου θα είναι ένα από τα αρχαιότερα σωματεία του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου , ιδρύθηκε εικάζω τη δεκαετία ‘40-'50 και κουβαλάει μαζί της μία άξια λόγου ιστορία. Το συμπαθέστατο σωματείο των Αγίων Αναργύρων ή “Καπακλί” αν το προτιμάτε, έχει γράψει πλούσιες σελίδες στο τοπικό , παίζοντας κατά βάση στην Α' Ερασιτεχνική, με δύο ανόδους: το 1985 και το 1993 στην παραπάνω κατηγορία “Δ' Εθνική” και με κύπελλο ερασιτεχνών στην (δύο ενθυμούμαι: το 1999 στο στάδιο με τον Θησέα αντίπαλο και θαρρώ πως κατέκτησε και ένα κύπελλο το 1993 , με τον Μπόλτση σέντερ φορ , αποκλείοντας τη , που αγωνιζόταν μία κατηγορία παραπάνω (Δ' Εθνική) τη σαιζόν εκείνη.

Για την ιστορία αναφέρω ότι η Δάφνη το ‘54-'55 βγήκε πρωταθλήτρια Θεσσαλίας Γ' Κατηγορίας.

Το σωματείο αυτό σήμερα αγωνίζεται στην Α' Τοπική , έχοντας τα τελευταία χρόνια γίνει “ασανσέρ” ανάμεσα στις δύο κατηγορίες.

Αξιόλογοι παράγοντες ασχολούνται με το συνοικιακό αυτό σωματείο, κρατώντας με αξιοπρέπεια την ομάδα, κάνοντας παράλληλα ανανέωση στο έμψυχο δυναμικό της τα τελευταία χρόνια, δίνοντας χώρο και χρόνο σε νέα παιδιά, πράττοντας όπως θα έπρεπε να λειτουργούν όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία κατ' εμέ.

Φυτώριο” ποδοσφαιριστών παλαιόθεν , παρέδωσε ταλέντα στις δύο μεγάλες ομάδες του νομού, έχοντας σαν αρχή την προώθηση “των παιδιών της”. Ερωτόκριτος Βαλλιανάτος και υιός Θεοφάνης, Νικολόπουλος, Πιτσιώρης, Βαρελάς, Τακτικός, Πλαστάρας έπαιξαν σε επαγγελματικό επίπεδο , με αφετηρία τη ΔΑΦΝΗ.

Αλλάζουν βέβαια οι καιροί, άλλαξε και το και ομάδες πλέον στις επαγγελματικές κατηγορίες ενισχύονται ανά το πανελλήνιο με “καραβιές” τυχάρπαστων κοινοτικών ή ξένων ποδοσφαιριστών , αγνοώντας την πηγή ταλέντων που τους προσφέρει απλόχερα το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Θα εστιάσω, λοιπόν, τον λόγο μου και τα βιώματά μου στη “Δαφνούλα” την συμπαθέστατη , τη σαιζόν που πήρε τον πρώτο της τίτλο (πρωτάθλημα) το 1984-85 , ανεβαίνοντας στη Δ' Εθνική κατηγορία.

Μία στιβαρή, δυσκολοκατάβλητη και κυνική ομάδα που δικαιότατα ανέβηκε κατηγορία.

Την παρακολούθησα σε σχεδόν όλα της τα παιχνίδια λόγω της φιλίας μου με τον Στέλιο τον Βαρελά , που την επόμενη σαιζόν μεταγράφηκε στη Νίκη Βόλου.

Με μαέστρο τον Δήμο τον Κολοβό (κόουτς) και ένα ρόστερ συμπαγές και σταθερό (σπάνια άλλαζε από εβδομάδα σε εβδομάδα) , χωρίς την ποιότητα και των πλουραλισμό άλλων ομάδων κατάφερε να τις ρίξει όλες στο “καναβάτσο”.

Ο Κατσαλής κήπερ σταθερότατος, ο αναπληρωματικός και φίλος μου Σινούλης, ο οποίος έπαιζε και σέντερ φορ όταν τον καλούσε η ανάγκη. Στο τελευταίο μάτς της σαιζόν αυτής ο Σταύρος θυμάμαι πέτυχε χτ-τρικ με αντίπαλο τον Διαγόρα. Δεξί φουλ μπάκ ο Βαλλιανάτος (αδελφός του Ερωτόκριτου), αριστερό μπακ ο Νίκος ο Τσεκούρας, αφιχθείς τη χρονιά εκείνη από τον Τοξότη, νομίζω.

Λίμπερο ο Μόσχος, στυλοβάτης στην άμυνα , “καθάριζε”τα πάντα, θυμάμαι, και ένα στόπερ που μου διαφεύγει ( έχω σπάσει το κεφάλι μου ,αλλά τον αδικώ που δεν τον αναφέρω).

Αμυντικός μέσος στο 4-4-2 του Δήμου ο αεικίνητος Βάιος Μπιλιτσάκης που είχε και έφεση στο σκοράρισμα. Αργότερα βοήθησε την ομάδα από τον πάγκο.

Δεξιό χάφ ήταν ο φίλος μου ο Θοδωρής ο Κωνσταντούλας , αριστερό χαφ ο Στέλιος ο Βαρελάς που έκανε μια εξαιρετική χρονιά.

Στον ρόμβο δεκάρι η παλιοσειρά ο Ανδρέας ο Θεοδωρόπουλος , ερχόμενος από τον Μαγνησιακό , αριστερό εξτρέμ ο Ρεβυθάκης, με σουτ “φωτοβολίδα” και φόρ ο Κουρλός που είχε συχνή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα.

Ο τελευταίος τραυματίστηκε (κάταγμα στο χέρι του σε ένα ματς με τον Εθνικό στο Βοηθητικό και έκτοτε ο κόουτς με διάφορες “αλχημείες” τον αντικαησε επάξια.

Ο Σοφολόγης, παρόλα τα χρονάκια του, αν και αλλαγή πολλές φορές προσέφερε τα μάλα.

Και δύο νεαρούς θυμάμαι που έκαναν ορισμένες εμφανίσεις ως αλλαγή, και τα επόμενα έτη ήταν σημεία ς στο κλαμπ. Αναφέρομαι στους Μητρομάρα και Αξιώτη.

Όλοι οι μεσοεπιθετικοί είχαν έφεση στο σκοράρισμα και προσέφεραν πολύτιμα γκόλ. Και η εστία σπάνια παραβιαζόταν.

Θα σταθώ σε ένα παιχνίδι, που η Δάφνη απέδειξε ότι έχει ψυχή και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια. Λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος στην “ΚΛΟΥΒΑ” τέθηκε αντίπαλος του ποιοτικότατου Άρη Μελισσατίκων , του εκλιπόντα Σίμου Πετρόπουλου και του μεγάλου προέδρου του Κουφογεώργου, ο οποίος απογείωσε στα χρόνια της προεδρία του τον Άρη.

Με έμψυχο δυναμικό τους Τραγή, Τσουκαλά, Μπασδάνη, Μωραΐτη, Ματζαφλέρη, Μητσογιάννη, Πασχάλη, Ζήτρα, Ανέμου, Καραγκιόζη και Τσιμπούκη και άλλων παιδιών ήταν το σωματείο που ξεχείλιζε ποιότητα.

Με 3-4 χιλιάδες φιλάθλους το ντέρμπι κορυφής ήταν συναρπαστικό .

Κατάφερε η Δάφνη , δείχνοντας τεράστια αποθέματα, να ισοφαρίσει τον Άρη , που προηγήθηκε με 3-1 και ήταν συνδιεκδητικής της.

Ήταν το σημείο ς όλης της σαιζόν. Και η Δάφνη “γκάζωσε” τις τελευταίες αγωνιστικές, κόβοντας πρώτη το νήμα.

Την επόμενη σαιζόν, κρατώντας χαμηλά τον πήχη, με λίγες προσθήκες , όπως του Καλλιγά και του Αραόπουλου στάθηκε αξιοπρεπώς , μη καταφέρνοντας όμως να παραμείνει, στην άγνωστη γι' αυτήν παραπάνω κατηγορία.

Έκανε επανάληψη του άθλου της το 1992-93 , ποιοτικότερη σε δυναμικό, βέβαια, τη σαιζόν αυτή, με την προσθήκη των Πιτσιώρη, Μπόλτση, Βαλλιανάτου, Πλαστάρα, Τακτικού και των έμπειρων παικτών που είχε στο δυναμικό της τα τελευταία χρόνια.

Έκτοτε διατηρείται πάντα, ακόμη και στις δύσκολες εποχές, στο “πάλκο” των ερασιτεχνικών , έχοντας σαφή αντίληψη των πεπραγμένων της κατηγορίας, προωθώντας νέα παιδιά, τσιγγάνα γηπεδικά, πάντοτε και με κίνητρο το “ευ αγωνίζεσθαι”.

Της εύχομαι τα καλύτερα.

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση