Με την ταινία “Οι Γυναίκες του Λεωφορείου 678”, σε σκηνοθεσία Μοχάμεντ Ντιάμπ, συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 13 Μαίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 16 Μαίου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Οι Γυναίκες του Λεωφορείου 678
Cairo 678

Αίγυπτος, 2010, Εγχρωμο Παραγωγή: Σάρα Γκοέρ Σκηνοθεσία: Μοχάμεντ Ντιάμπ Σενάριο: Μοχάμεντ Ντιάμπ Φωτογραφία: Αχμέντ Γκαμπρ Μοντάζ: Αμρ Σαλά Ντιν Μουσική: Χανί Αντέλ
Πρωταγωνιστούν: Νέλι Καρίμ, Μπούσρα, Ναχέντ Ελ Σεμπάι Διάρκεια: 100 λεπτά

Τρεις ιστορίες γυναικείας σεξουαλικής παρενόχλησης στη σύγχρονη Αιγυπτο βρίσκονται στο επίκεντρο μιας στρατευμένης μέχρι το κόκαλο ταινίας που δεν πετυχαίνει ούτε το ελάχιστο από αυτό που τόσο εξώφθαλμα καταγγέλει.

Τρεις γυναίκες από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις στο Κάιρο, ενώνουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν την σεξουαλική παρενόχληση που βιώνουν καθημερινά. Ενώ η Φάιζα, μια συντηρητική μητέρα δύο παιδιών, προσπαθεί να βρει το δίκιο της, στην άλλη πλευρά της πόλης η Σέμπα, πλούσια σχεδιάστρια κοσμημάτων, η ίδια θύμα άγριας επίθεσης ομάδας νέων ανδρών, δίνει διαλέξεις σε γυναίκες για το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, προσπαθώντας να τις πείσει να μιλήσουν για το πρόβλημά τους.

Παράλληλα, η Νέλι, ερασιτέχνης κωμικός, είναι η πρώτη γυναίκα στην Αίγυπτο, που θα κινηθεί δικαστικά για την βίαιη σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε. Μία από τις γυναίκες θα αποφασίσει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της, και όταν οι άντρες επιχειρούν να την παρενοχλήσουν μέσα στο λεωφορείο, αυτή τους τραυματίζει με μαχαίρι στα γενητικά τους όργανα. Αυτή της η ενέργεια την ενώνει με τις άλλες δύο πρωταγωνίστριες, οι οποίες την εξιδανικεύουν, ενώ ο Εσάμ, o ανακριτής της αστυνομίας που ερευνά την υπόθεση φτάνει στα ίχνη τους.

Σε μια έρευνα που έγινε το 2008, αποδείχτηκε πως το 83% των γυναικών στο Κάιρο έχουν υποστεί μιας μορφής σεξουαλική παρενόχληση και πως το 62% των ανδρών παραδέχτηκε πως έχει προβεί σε πράξη σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών, μετατρέποντας το ντεμπούτο του Μοχάμεντ Ντιάμπ σε μια ταινία που όχι μόνο συμπίπτει με τις πρόσφατες ταραχές στην Αίγυπτο, αλλά αποτελεί και μια καταγραφή μιας πραγματικότητας που ξεσκεπάζει την υποκρισία μιας ολόκληρης κοινωνίας σε ελεύθερη πτώση.

Οι τρεις ηρωίδες μέσα από τις οποίες ο Ντιάμπ θα καταδείξει την αγριότητα μιας στατιστικής που σε κάνει να ανατριχιάζεις είναι σύμβολα μιας κοινωνίας που επιβιώνει βίαια τη σύγκρουση ανάμεσα στην παράδοση και τον μοντερνισμό, έχοντας ωστόσο ως κοινό σημείο την υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας σε κάθε ζωτικό χώρο της καθημερινότητας, είτε αυτό είναι το συζυγικό σπίτι, ο χώρος εργασίας, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ή απλά μια απλή μετακίνηση με ένα λεωφορείο.

Ό,τι χωρίζει μια συντηρητική μητέρα δύο παιδιών που βιώνει την παρενόχληση καθημερινά ακόμη και μέσα στο σπίτι της με την πλούσια σχεδιάστρια κοσμημάτων που έχοντας πέσει θύμα ομαδικής βίας σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, οργανώνει μαθήματα αυτοάμυνας και με την ανερχόμενη κωμικό που θα γίνει η πρώτη γυναίκα που θα ασκήσει ποινική δίωξη μετά την κακοποίησή της, είναι ακριβώς αυτό που τους ενώνει: μια φωνή που όσο και να πνίγεται μέσα στο θόρυβο μιας απάνθρωπης συνενοχής (ακόμη και από τις ίδιες τις γυναίκες) θέλει να ακουστεί δυνατά…

Η σεξουαλική παρενόχληση όπως το βιώνει ο γυναικείος πληθυσμός στο Κάιρο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση, την πλέον ακραία από άποψη έντασης, μορφή βίας κατά των γυναικών.

Σε περισσότερο φονταμενταλιστικές κοινωνίες που δυστυχώς πάρα την εικαζόμενη «πρόοδο», εξακολουθούν όχι μόνον να επιβιώνουν, αλλά και να επεκτείνονται, μορφές βίαιης, σεξουαλικού προσανατολισμού, συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες, αλλά και σε κάθε είδους σεξουαλικές μειονότητες, δυστυχώς όχι μόνο γίνονται ευρέως αποδεκτές και μένουν ατιμώρητες αλλά συχνά επικροτούνται.

Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να παραγνωρίζεται η πρόοδος σε αντίστοιχα θέματα στις δυτικές κοινωνίες στις οποίες δειλά προσπαθεί εδώ και πολύ καιρό να ενταχθεί και η Ελλάδα, η ταινία αποτελεί μια ματιά στα προβλήματα μιας κοινωνίας που αν και επιφανειακά μπορεί να μας φανούν πολύ μακρινά, συχνά αποδεικνύονται ταυτίσιμα με την ελληνική καθημερινότητα η οποία εδώ και καιρό δοκιμάζεται από συχνά φαινόμενα εγκληματικής δράσης κατά των γυναικών με σεξουαλικό κίνητρο.