Τα αντιόξινα φαρμακευτικά σκευάσματα που συνταγογραφούνται για να περιορίσουν την οξύτητα στο στομάχι, συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αλλεργιών. Η νέα έρευνα, που εκπονήθηκε από Αυστριακούς ειδικούς, υποδεικνύει ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPI) έχουν διπλάσιες πιθανότητες να λάβουν και αντιαλλεργικά σκευάσματα τα επόμενα χρόνια.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν τα ιατρικά αρχεία οκτώ εκατομμυρίων κατοίκων της Αυστρίας, του 97% του πληθυσμού, τους οποίους παρακολούθησαν για μία περίοδο τεσσάρων ετών.

Όπως επισημαίνει η καθηγήτρια Έρικα Γένσεν Γιάρολιν, του ιατρικού πανεπιστημίου της Βιέννης, «προηγουμένως είχαν εκπονηθεί μελέτες σε ποντικούς, σε κύτταρα, αλλά και κλινικές παρατηρήσεις, αλλά η νέα μελέτη συμπληρώνει όλα τα κενά».

Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, προειδοποιεί ότι οι κίνδυνοι ανάπτυξης αλλεργιών είναι ιδιαίτερα υψηλοί για τις γυναίκες αλλά και τα άτομα που έχουν υπερβεί στο 60στό έτος της ηλικίας.

Τα περισσότερα υγιή ανοσοποιητικά συστήματα μπορούν να αντέξουν ουσίες που ανιχνεύονται σε τρόφιμα και στο περιβάλλον. Μπορούν, ωστόσο, να καταστούν υπερευαίσθητα, κάτι που πυροδοτεί την εμφάνιση αλλεργιών. Μέρος της αρχικής διαδικασίας πέψης περιλαμβάνει την αποσύνθεση πρωτεϊνικών μορίων που ανιχνεύονται στα τρόφιμα, σε μικρότερα τεμάχια.

Ασθενείς που πάσχουν από γαστρικό έλκος πιθανώς να λάβουν φαρμακευτικά σκευάσματα που περιορίζουν την οξύτητά του προκειμένου να αποτραπεί η εμφάνιση δυσάρεστων συμπτωμάτων. Ετσι, η φυσική διαδικασία πέψης διαταράσσεται, γεγονός που σημαίνει ότι μεγαλύτερα μόρια πρωτεΐνης και άλλες πιθανώς επιβλαβείς ουσίες μπορούν να περάσουν στο έντερο, πυροδοτώντας μία αλλεργική αντίδραση από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η χρήση αντιόξινων σκευασμάτων είναι εξαιρετικά διαδεδομένη. Σε πολλές περιπτώσεις χορηγούνται σε ασθενείς επί μήνες ή ακόμα και χρόνια. Η τελευταία μελέτη, ωστόσο, δείχνει ότι ακόμα και η λήψη τέτοιων φαρμάκων, επί έξι ημέρες μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση αλλεργικής αντίδρασης.

Ωστόσο, ο σερ Μουνίρ Πιρμοχαμέντ, καθηγητής μοριακής και κλινικής φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, επισημαίνει ότι η νέα μελέτη είναι μάλλον ασαφής .«Οι συντάκτες της δεν είχαν πληροφορίες για άλλα νοσήματα ή διαταραχές που είχαν οι ασθενείς ή για άλλα φάρμακα που λάμβαναν. Αν και τα συμπεράσματα της μελέτης υποδεικνύουν μία διασύνδεση μεταξύ των αντιόξινων και των αλλεργιών, δεν αποδεικνύουν τη σχέση αιτίου και αιτιατού. Για να επαληθευθεί το συμπέρασμα της έρευνας, είναι επιτακτικό να εκπονηθεί εκτενέστερη μελέτη.

Ωστόσο, η συγκεκριμένη έχει ένα πολύτιμο μήνυμα: ακόμα και ευρέως συνταγογραφούμενα φάρμακα μπορεί να έχουν απρόβλεπτες παρενέργειες. Αυτά τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται μόνο εφόσον παρίσταται ανάγκη, για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα και στη μικρότερη αναγκαία δόση, προκειμένου να περιοριστούν τα συμπτώματα».