Η πτήση με το αερόστατο, για πολλούς από εμάς, αποτελεί ένα παιδικό όνειρο. Άλλωστε, ποιος δεν έχει διασχίσει νοερά την αφρικανική ήπειρο σε πέντε εβδομάδες με ένα αερόστατο, διαβάζοντας το ομότιτλο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν.

Και ενίοτε τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Βρισκόμαστε σε έναν υπαίθριο χώρο, νοτιοδυτικά της πόλης της Καλαμπάκας. Το πρώτο που μαθαίνω είναι ότι, ανάλογα με την κατεύθυνση των ανέμων, καθορίζεται και το σημείο απογείωσης του αερόστατου. Κοιτώντας βόρεια και ανατολικά, διακρίνονται οι πελώριοι βράχοι των Μετεώρων, που στέκουν επιβλητικοί, αιώνες τώρα, ανάμεσα στα όρη Κόζιακας και Αντιχάσια. Το προσωπικό, με γρήγορες κινήσεις, ξεδιπλώνει το πανί το οποίο φουσκώνει με τη βοήθεια θερμού αέρα και μέσα σε λίγα λεπτά μετατρέπεται σε ένα τεράστιο μπαλόνι, ο πιλότος βρίσκεται στη θέση του και η επιβίβαση στο καλάθι γίνεται ταχύτατα. Η άνωση του αερόστατου είναι τόσο μαλακή, που, πριν ακόμα το συνειδητοποιήσουμε, βρισκόμαστε στον αέρα.

Από ψηλά τα σπίτια μοιάζουν με σπιρτόκουτα, όπως λέει και ο Κώστας Χατζής, και είναι η γη σαν ζωγραφιά. Η φύση άλλωστε είναι ο τέλειος δημιουργός, κάτι που εύκολα αντιληφθήκαμε από το υπέροχο θέαμα που άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.

Αριστερά μας, και από τα βάθη της Πίνδου, ξεπροβάλλει ο ποταμός Πηνειός και μπροστά μας απλώνεται το προ εκατομμυρίων χρόνων δημιούργημά του, οι μεγαλοπρεπείς επιβλητικοί βράχοι των Αγίων Μετεώρων, που δεσπόζουν αγέρωχοι πάνω από την πόλη της Καλαμπάκας. Αυτό το μεγαλούργημα της φύσης, η πέτρινη πολιτεία, που αποτελείται από οκτακόσιους και πλέον βράχους, δεν είναι μόνο ένα από τα πιο θαυμαστά μνημεία της ανθρωπότητας, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Από το 1100 μ.Χ. περίπου, οπότε σκαρφάλωσαν στις απάτητες μέχρι τότε κορυφές των βράχων οι πρώτοι ασκητές, τα Μετέωρα αποτελούν, μετά το Αγιον Ορος, το μεγαλύτερο και με συνεχή παρουσία μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα. Από τις ιστορικές μαρτυρίες συμπεραίνουμε ότι αποτελούνταν από τριάντα μονές και σήμερα λειτουργούν μόλις έξι από αυτές, έξι μονές που δίνουν άλλη διάσταση στις άγιες ημέρες του Πάσχα, αφού πρόκειται για τον τόπο όπου ο κάθε πιστός θα ζήσει το αληθινό νόημα των ημερών, που χαρακτηρίζεται από το δέος και την έκσταση.

Εκμεταλλευόμενος το προνόμιο της καταγωγής μου, έχω επισκεφτεί αρκετές φορές τα Μετέωρα, το μοναδικό θέαμα που σου προσφέρουν όμως η μορφολογία του εδάφους, οι πελώριοι βράχοι και τα μοναστήρια τα οποία είναι γαντζωμένα πάνω τους μόνο όταν το προσεγγίσεις από ψηλά μπορείς να το ζήσεις.

Παρασυρόμενοι βόρεια από το ελαφρύ αεράκι που έπνεε στην περιοχή, αφήναμε σιγά σιγά πίσω μας τον Θεσσαλικό κάμπο και τους Μετέωρους Γίγαντες, που φωτίζονταν από τις τελευταίες ηλιαχτίδες της ημέρας. Η γλυκιά πτήση του αερόστατου, ο καθάριος αέρας της ατμόσφαιρας στα 4.000 πόδια, το πράσινο δάσος που ξεδιπλωνόταν πια μπροστά μας αλλά και το πορφυρό χρώμα που μας χάριζε το ηλιοβασίλεμα προσέδιδαν την απόλυτη ψυχική και πνευματική ηρεμία. Μια απέραντη γαλήνη που μόνο το μεγαλείο της φύσης και η πνευματικότητα, που συνδιαλέγονται με μοναδικό τρόπο σ' αυτόν εδώ τον τόπο, μπορούν να σου χαρίσουν.

Η μία ώρα περίπου της πτήσης περνάει πραγματικά πολύ γρήγορα και, καθώς ο ήλιος χάνεται πίσω από τις βουνοκορφές της Πίνδου, το αερόστατό μας προσεγγίζει σιγά σιγά το έδαφος. Στη θέα μας οι άνθρωποι που έτυχε εκείνη την ώρα να συλλέγουν το τριφύλλι από το χωράφι τους άρχισαν να μας χαιρετούν και να ζητωκραυγάζουν, πλησιάζοντας στο σημείο προσγείωσης για να μας υποδεχτούν. Εικόνες πραγματικά όμορφες αλλά και πρωτόγνωρες, που νόμιζες ότι ξεπήδησαν μέσα από κάποιο παραμύθι.

Η πτήση με το αερόστατο είναι από μόνη της μια μαγευτική εμπειρία, όταν όμως συνδυάζεται με την απαράμιλλη θέα και τη μεγαλοπρέπεια των Μετεώρων, γίνεται απλώς μοναδική. Μια πτήση κατά τη διάρκεια της οποίας δεν σταματάς να απορροφάς στιγμές και να πλημμυρίζεις από εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό σου.

Κείμενο-Φωτογραφίες: Βασίλης Τσιώλης

 

 

πηγή:kathimerini.gr