Η ΛΑΕ Μαγνησίας με αφορμή τη μέρα γιορτασμού της Εθνικής Αντίστασης και την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου το Νοέμβρη του 1942, στέλνει περήφανο χαιρετισμό τιμής και αγώνα.

Όσο και αν προσπαθούν σήμερα ορισμένοι να φέρουν στα μέτρα τους αυτή την επέτειο, όσο μελάνι κι αν ξοδεύουν και διοργανώνουν “εθνικά μνημόσυνα”, ο Νοέμβρης του 1942  στο Γοργοπόταμο, σήμανε μιας νέας ανάστασης καμπάνα. Η ανατίναξη της γέφυρας από τις ομάδες του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον πρωτοκαπετάνιο του, τον Αρη Βελουχιώτη, αποτέλεσε και αποτελεί μια λαϊκή επαναστατική πράξη αληθινού ηρωισμού, μια πράξη που έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος.

Η φλόγα της ανατίναξης πάνω από όλα φούντωσε στο νου και στην καρδιά του λαού μας την πεποίθηση ότι δεν είναι ανίκητος ο εχθρός. Ότι μπορούμε να τα βάλουμε μαζί του και να τα καταφέρουμε.

Η φλόγα του Γοργοπόταμου φώτισε το δρόμο στους σκλαβωμένους ανθρώπους του μόχθου να πυκνώσουν- και πύκνωσαν- τις γραμμές τιου ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ, της ΕΠΟΝ και να γράψουν μια από τις λαμπρότερες σελίδες της λαϊκής επαναστατικής πάλης στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Να γράψουν την εποποιία της Αντίστασης.

Η ΛΑΕ Μαγνησίας αποτίνει τον ύψιστο φόρο τιμής στους δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΝ, της Εθνικής Αλληλεγγύης που αγωνίστηκαν όχι μόνο ενάντια στην Κατοχή. Αγωνίστηκαν για να υπάρξει ένα λαϊκό αύριο στη χώρα μας.Όσο και αν φλυαρούν οι κήρυκες της Εθνικής Ομοψυχίας και της συναίνεσης, ο αγώνας δεν δόθηκε απ' όλους μαζί. Δεν ήταν “μαζί” ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο βιοπαλαιστής με τον βιομήχανο, τον εφοπλιστή.

Δεν ήταν “μαζί” αυτοί που πλήρωσαν την ξένη κατοχή και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο μ' αυτούς που την υπηρέτησαν. Δεν ήταν “μαζί” αυτοί που σκοτώθηκαν στα δεκάδες μπλόκα, στις μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, μ' αυτούς που αναζητούσαν επιχειρηματικές ευκαιρίες στα κατοχικά χρόνια. Υπήρχαν και οι άλλοι που συνεργάστηκαν, υπήρχαν και οι απόντες. Είναι ένα συμπέρασμα που βγαίνει μελετώντας αυτή τη λαϊκή εποποιία. Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δεν είναι μαζί το κεφάλαιο και οι εργάτες.

Δεν είναι μαζί ο αστικός κόσμος και ο λαός. Δεν είναι στο ίδιο μετερίζι. Είτε η χώρα είναι επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη. Είτε σε κατοχή είτε κατακτητής. Και αυτό το συμπέρασμα είναι πολύτιμο σήμερα που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι στη γειτονιά μας. Με σεβασμό υποκλινόμαστε σε όσους και όσες έδωσαν τη ζωή τους, αγωνίστηκαν κατά των εισβολέων κατακτητών. Που πάλεψαν ή στήριζαν τους αντάρτες στα πεδία των μαχών, στις πόλεις, στα βουνά, στις θάλασσες, στην παρανομία.

Εκείνους και εκείνες που κράτησαν ηρωική στάση με το όπλο ή τα χωνιά και την προκήρυξη, που διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, που εκτελέστηκαν, έμειναν όμως αλύγιστοι και μας έχουν διδάξει ένα αξιοπρεπές πρότυπο ζωής.

Το ίδιο ακριβώς πρότυπο που οφείλουν να έχουν σαν φωτεινό φάρο μπροστά τους όσοι και όσες παλεύουν και σήμερα για να βάλουν τέρμα στις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και να υπερασπίσουν την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Λαϊκή αξιοπρέπεια.