Στην κατάμεστη αίθουσα στον κινηματογράφο «Αχίλλειον» προβλήθηκε χτες Παρασκευή 18 Νοέμβρη το ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε η Κ.Ε. του ΚΚΕ για τα 70χρονα από την ίδρυση του ΔΣΕ. Απόγονοι μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, εργάτες και νέοι παρακολούθησαν με συγκίνηση και μεγάλη προσοχή από την αρχή μέχρι το τέλος το οπτικοακουστικό υλικό που παρουσιάστηκε.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η Σμαρώ Λεφούση, μαχήτρια της 123 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ που δρούσε στο Πήλιο.

Στην εισηγητική ομιλία ο Μιχάλης Τσιώνας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, αφού αναφέρθηκε στη σημασία που δίνει το ΚΚΕ στην εξαγωγή συμπερασμάτων από την ιστορία του με ιδιαίτερη αναφορά στην περίοδο 1940-1949, είπε: Σε αυτήν την ηρωική τρίχρονη εποποιία του Δ.Σ.Ε. η περιοχή μας, η Οργάνωσή μας εδώ στη Μαγνησία, είχε σημαντική συμβολή.

Στις 2 Απρίλη του 1946 ο Σπύρος Καλοδίκης μέλος του Γ.Π. Θεσσαλίας του Κ.Κ.Ε., κάλεσε το σύντροφο Μιχάλη Παπαδάμο- που ακριβώς την προηγούμενη ημέρα είχε αποφυλακιστεί- και του ανέθεσε την ευθύνη για τη συγκρότηση ένοπλων ομάδων. Η προσπάθεια από το σύντροφο Μ.Π. ξεκίνησε αμέσως και έτσι:Η πρώτη ομάδα δημιουργήθηκε τον Απρίλη του 1946 με αρχηγό τον Κώστα Σακελαρίου και τομέα δράσης από τη Δράκεια και όλο το νότιο Πήλιο. Μέλη της ομάδας οι Σταύρος και Θόδωρας Κασίδης, ο Κώστας Φράγκος, οι αδερφοί Καρκαλά, ο Αριστοτέλης Λιόλιος, ο Καράμπελας, ο Φωρτοτήρας, ο Μαριανός.

Η δεύτερη ομάδα δημιουργήθηκε το Μάη του 46 με αρχηγό το Γιώργο Θεοχάρη (Καπετάν Κόζιακα) από την Κάπουρνα και με τομέα δράσης το Πήλιο από Κεραμίδι, Βένετο, Πουρί, Κανάλια, Κερασιά μέχρι τη Μακρινίτσα. Μέλη της ομάδας ήταν ο Συλλόγιστος, ο Λευτέρης Βλαχάβας, ο Γιώργος Λεφούσης, ο Κώστας Στούρνας, ο Κώστας Μανώλης, όλοι τους από την Κερασιά και τον Πυλιώτη από το Βένετο.

Η Τρίτη ομάδα με αρχηγό το Δημήτρη Κατσαμάγια και μέλη τους αδερφούς Φασούλα, το Θωμόπουλο και άλλους 8. Τομέας δράσης τους ήταν η Όθρυ.
Η τέταρτη ομάδα με αρχηγό το Γιώργο Σαμανίκα( Καπετάν Αντάρα) από το Μικρό Περιβολάκι και υπαρχηγό το Γιώργο Κοτρώνη είχε αποστολή τα παρακάρλια χωριά.

Μέσα στο Βόλο συγκροτήθηκε ομάδα με αρχηγό τον Κώστα Καλαφάτη από τη Ν. Ιωνία και μέλη το Λάκη Στίνη, τους αδερφούς Καλούμενου, τον Απλαντή, τον Δημόπουλο, το Βαγγέλη Γαλάνη και άλλους. Μετά το θάνατο του Καλαφάτη το 1948 που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τους χωροφύλακες επικεφαλής της ομάδας μέχρι και την άνοιξη του 1951 ανέλαβε ο Λάκης Στίνης.

Για τη δράση αυτής της ομάδας είναι χαρακτηριστική η εκτίμηση της πανθεσσαλικής συνδιάσκεψης που έγινε στις 7 Μάη 1946 όπου αναφέρεται « Η συνδιάσκεψη διαπίστωσε την αρκετά καλή δουλειά και δράση της οργάνωσης Βόλου που στέκεται στην πρώτη γραμμή των Θεσσαλικών οργανώσεων.».
Επίσης, μετά από σύσκεψη στις αρχές του Σεπτέμβρη του ΄46 καταδιωκόμενων ομάδων της Θεσσαλίας αποφασίστηκε η δημιουργία 8 συγκροτημάτων, μεταξύ αυτών και του Πηλίου με διοικητή το Μιχάλη Παπαδάμο.

Το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους γίνεται καλύτερη διάταξη των δυνάμεων ώστε να υπάρχει έλεγχος σε όλη την ύπαιθρο του νομού και δημιουργούνται συγκροτήματα των ανταρτών από τα οποία δύο από αυτά, το ένα με αρχηγό του Τζικούλη και το άλλο τον Τσιαπλέ ελέγχουν το βόρειο Πήλιο (Κερασιά-Βένετο-Κεραμίδι-Πουρί-μέχρι το Μαυροβούνι). Το τρίτο με αρχηγό το Βασίλη Μεταξά ελέγχει το κομμάτι του Πηλίου από Μηλιές μέχρι Τρίκερι.

Το τέταρτο συγκρότημα που έγινε λίγο αργότερα, το Δεκέμβρη του 46 στην Όθρυ με αρχηγό τον Γιάννη Τζιότζιο. Επίσης στην περιοχή Χάνια-Ζαγορά δρούσε η γνωστή ομάδα των ελεύθερων σκοπευτών του Σταύρου Κασίδη(σταυραετός) που αριθμούσε περίπου 25 άντρες.
Έτσι ξεκίνησαν οι αντάρτικες ομάδες στην περιοχή μας, που αργότερα συγκρότησαν τα δύο Τάγματα, το τάγμα Πηλίου και το Τάγμα της Όθρυς που ανήκαν στην 123 Ταξιαρχία της 1η Μεραρχίας του ΔΣΕ. Μεγάλος όγκος των μαχητών της περιοχής μας, βέβαια, στην πορεία, πέρασε σε τάγματα των Αγράφων και της υπόλοιπης Θεσσαλίας ενισχύοντας τις δυνάμεις του ΔΣΕ εκεί.

Η δράση των δύο ταγμάτων, αλλά και των ανταρτών της περιοχής μας σε όλη την Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να χωρέσει σε μια σύντομη περιγραφή όπως η παρούσα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι βαριά η κληρονομιά αλλά και η ευθύνη που βαραίνει τους κομουνιστές της Μαγνησίας. Αυτή η ευθύνη έχει να κάνει με την ανάδειξη της ιστορίας της περιοχής μας, που χρειάζεται να συνεχιστεί, δίνοντας ιδιαίτερα στη νεότερη γενιά την πραγματικότητα κόντρα στη διαστρέβλωση και την ταξική λήθη.

Ταυτόχρονα και αναπόσπαστα αυτή η ευθύνη επιβάλλει να γινόμαστε κάθε μέρα και καλύτεροι και με βαθιά μελέτη και αφομοίωση της ιδεολογίας μας και της ιστορικής πείρας που αντλούμε από τη δράση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος να οδηγήσουμε την εργατική τάξη στην εκπλήρωση της αποστολής της που δεν είναι άλλη από την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας τα μέσα παραγωγής στα χέρια της τη δημιουργία της σοσιαλιστικής-κομουνιστικής κοινωνίας.

Και όπως λέει και ο τίτλος της ταινίας που αμέσως τώρα θα δούμε « Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος εμείς θα νικήσουμε».