Οι κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου Νηλείας στο Νότιο Πήλιο, πιστοί στις παραδόσεις του τόπου τους, αναβίωσαν και φέτος μετά από μια μικρή αναβολή λόγω της πανδημίας ,το παραδοσιακό έθιμο της φάβας που χρονολογείται από της αρχές του αιώνα , χωρίς να γνωρίζει κανείς με ακρίβεια την χρονιά έναρξης του εθίμου .

Ο εορτασμός πραγματοποιείται σύμφωνα με την παράδοση ,παραμονή της Αποτομής της Τίμιας Κεφαλής του Προδρόμου Ιωάννη στον εξωτερικό χώρο του μνημειακού ναού του Αγίου Αθανασίου που βρίσκεται στο πάνω μέρος του χωριού.

Οι προετοιμασίες ξεκίνησαν από την προηγούμενη ημέρα Παρασκευή 27 του μήνα όταν , γυναίκες κυρίως αλλά και άνδρες , κάτοικοι του χωριού , μαζεύτηκαν από νωρίς το πρωί στον προαύλιο χώρο του ναού και ξεκίνησαν τον καθαρισμό μεγάλων ποσοτήτων κουκιών που είχαν μουλιάσει σε νερό από την προηγούμενη μέρα .

Το σούρουπο της ίδιας μέρας ακολούθησε η πρώτη βράση τους και η μετατροπή τους σε φάβα . Μια διαδικασία που διήρκησε έως αργά τα μεσάνυχτα.

Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας Σάββατο 28 του μηνός ,παραμονή της Αποτομής της Τίμιας Κεφαλής του Προδρόμου Ιωάννη , η φάβα ξανάβρασε και πρόσθεσαν το απαραίτητο λάδι και κρεμμύδι .

Έτοιμη πια μοιράστηκε σε ατομικά πλαστικά κουπάκια και δόθηκε σαν ευλογία στους πιστούς αργά το απόγευμα μετά το πέρας του εσπερινού -αρτοκλασίας .

Παρευρέθηκαν ο βουλευτής Μαγνησίας της Ν.Δ.  Κωνσταντίνος Μαραβέγιας και μέλη του συμβουλίου της τοπικής κοινότητας .

Ο 3ημερος εορτασμός ολοκληρώθηκε με την τέλεση της θείας λειτουργίας το πρωί της Κυριακής στο παρεκκλήσι του Ιερού Ναού

Ιδιαίτερα συγκινημένος ο εκκλησιαστικός επίτροπος και σύμβουλος της τοπικής κοινότητας  Ιωάννης Φιλίππου , επισήμανε την σημασία της φετινής εκδήλωσης «..μιας και σηματοδοτεί και την επιστροφή μετά από πολλά χρόνια του εθίμου στον τόπο από όπου ξεκίνησε. Στο παρεκκλήσι του μνημειακού Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου που χρονολογείται από το 1795 με κτίστη τον Δήμο Ζαπανιώτη.

Στον ναό – μια τρίκλινη βασιλική -πρόσφατα ολοκληρώθηκαν τα έργα για την αναστήλωσή του και ξεκινά άμεσα η απεντόμωση και συντήρηση των ξύλινων γλυπτών που θα διαρκέσει περίπου μια διετία».