Με την εκδήλωση της Πέμπτης 19 Μάη, ολοκληρώθηκαν οι δραστηριότητες της Τ.Ο. Βόλου του ΚΚΕ με τίτλο:
«80 χρόνια από τις ηρωικές απεργίες του Μάη και Ιούνη του 1936 στο Βόλο.Εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε από τους μεγάλους αγώνες του εργατικού κινήματος.»

Προηγήθηκε ο ιστορικός περίπατος στα χνάρια της μεγάλης απεργίας της 2ας Ιούνη και η τριήμερη έκθεση φωτογραφίας στο Εργατικό Κέντρο Βόλου, την οποία επισκέφτηκε πλήθος εργαζομένων και νεολαίας.

Στην εκδήλωση προβλήθηκε βίντεο της Τ.Ο. Βόλου που αναφέρεται στη γέννηση και ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στην πόλη, τα γεγονότα του διμήνου Μάη και Ιούνη του 1936 και την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ.

Επίσης έγινε ομιλία από τον γραμματέα της Τ.Ε. Βόλου, Βασίλη Μεταξά ο οποίος τόνισε τα εξής: “80 χρόνια μετά τον δίμηνο ηρωικό αγώνα της εργατικής της πόλης μας, ολοκληρώνουμε σήμερα τη σειρά εκδηλώσεων που ξεκίνησε με τον ιστορικό περίπατο στα χνάρια της μεγάλης απεργίας της 2ας Ιούνη, που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τα μέρη που εκτυλίχτηκαν τα γεγονότα εκείνης της μέρας και συνεχίστηκε με την έκθεση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού εδώ στο εργατικό κέντρο.

Είναι εκδηλώσεις για να θυμόμαστε πως τα όποια δικαιώματα και κατακτήσεις των λαϊκών οικογενειών είχαν πάντα την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ και ήταν αποτέλεσμα σκληρών ταξικών αγώνων. Αγώνων που στο τέλος τους μπορεί να μην οδηγούσαν πάντα σε υλοποίηση των αιτημάτων, όπως ο δίμηνος αγώνας του 1936, αλλά έβαζαν παρακαταθήκη, δυνάμωναν το εργατικό κίνημα, ατσάλωναν τις ταξικές δυνάμεις, προετοίμαζαν τους επόμενους νικηφόρους αγώνες.

Κάτι που ασφαλώς δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιηθεί, ιδίως στις σημερινές συνθήκες, που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε φάση που δεν προχωρά σε παραχωρήσεις προς την εργατική τάξη, αντίθετα είναι σε φάση που παίρνει πίσω παραχωρήσεις που έκανε. Στις συνθήκες όμως αυτές, που όταν αποφασίζει κάποιος να αγωνιστεί, δηλαδή να βγει στο δρόμο, να απεργήσει, να συγκρουστεί με την εργοδοσία, την καταστολή, την ιδεολογική ενσωμάτωση ένθεν και ένθεν και που στο τέλος του αγώνα είναι πάρα πολύ δύσκολο να πετύχει το αίτημα, πρέπει πιο επιτακτικά να απαντήσει στο εξής δίλημμα: Θα παραδοθεί ή θα αναρωτηθεί: τι αγώνες χρειάζονται για να κερδίσω;

Και τη συζήτηση αυτή, ιδίως στις σημερινές συνθήκες είναι απαραίτητο να την κάνουμε πιο πλατιά με την εργατική τάξη. Να κατανοηθεί ότι οι κινητοποιήσεις, που μπορεί να μην φέρνουν αποτέλεσμα στη κατάργηση ενός αντιλαϊκού νόμου, ή στην ψήφιση κάποιας φιλολαϊκής ρύθμισης, μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, πρέπει να έχουν αποτέλεσμα στο να δυναμώνουν το κίνημα, να φτιάχνουν κίνημα τέτοιο που θα μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή του.

Αυτό είναι το περιεχόμενο που δίνουμε στην προσπάθειά μας σήμερα για την ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Για να ανέβει η δράση – η οργάνωση – η συνείδηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για αποφασιστική αναμέτρηση με τα μονοπώλια, την ενιαία στρατηγική τους, για την ανατροπή της εξουσίας τους. Αυτό μόνο μπορεί να δημιουργήσει κίνημα τέτοιο που θα επιβάλλει τη θέληση του λαού για έξοδο από το φαύλο κύκλο των οικονομικών κρίσεων, εξαλείφοντας τις αιτίες που τις γεννούν. Για την κάλυψη των απωλειών σε δικαιώματα και κατακτήσεις, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Προϋπόθεση για αυτή την τιτάνια προσπάθεια είναι η μαζικότητα και ο στοχευμένος αντικαπιταλιστικός – αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός των εργατικών συνδικάτων αλλά και άλλων μορφών λαϊκής οργάνωσης, όπως οι λαϊκές επιτροπές στη γειτονιά. Οργάνωση όλων των τμημάτων της εργατικής τάξης. Όχι μόνο των εργαζόμενων αλλά και των ανέργων, των γυναικών, των νέων, σε δυνατή κλαδική οργάνωση με γερά πόδια πρώτα απ' όλα μέσα στους χώρους δουλειάς αλλά και τις συνοικίες. Μαζική ενεργή εργατική – λαϊκή συμμετοχή στο κίνημα με ανοιχτή, συλλογική δράση στη συζήτηση, την απόφαση, την υλοποίηση. Ενδιαφέρον και δράση του κινήματος για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εργατική λαϊκή οικογένεια πέρα από το μεροκάματο, όπως η Υγεία, η Παιδεία, ο πολιτισμός, η άθληση, ο ελεύθερος χρόνος και οι απαραίτητες υποδομές για τη δημιουργική αξιοποίησή του.

Οργάνωση από τα κάτω, από τους φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος, της λαϊκής συμμαχίας, της μόνης ικανής να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία, να την κάνει ικανή να ανατρέψει τη σημερινή άθλια κατάσταση, να οργανώσει το δικό της δρόμο ανάπτυξης.

Η περίοδος που εξετάζουμε, της ανασυγκρότησης του κινήματος και των αγώνων μετά το πισωγύρισμα της μεγάλης κρίσης του 1929, και οι μέθοδες και η οργάνωσή του με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά, την Καβάλα, την Πάτρα και τον Βόλο, προσφέρουν πολύτιμα υλικά για το σήμερα. Για το πώς ήταν συγκροτημένα τα σωματεία οργανωτικά, τη συμμετοχή των γυναικών, τη λαϊκή αλληλεγγύη, τη δράση στις γειτονιές και τις συνοικίες, για το πώς οργανώνονταν μια απεργία σε δύσκολο χώρο, το πώς οργανώνονταν απεργία σε πολλούς κλάδους, για την καλλιέργεια της ταξικής ενότητας, για τη δράση στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας. Αξίζει να μελετηθούν και το Κόμμα μας πρωτοστατεί με τις εκδόσεις του σε αυτή τη μελέτη.

Η ιστορία αποδεικνύει ότι βασική προϋπόθεση για να μπορεί να αναπτυχθεί κίνημα τέτοιο που να επιβάλλει τη θέλησή του είναι να υπάρχει ένα ισχυρό ΚΚΕ. Δηλαδή ΚΚΕ ριζωμένο και οικοδομημένο στους τόπους δουλειάς πρώτα απ' όλα, με όλο και πιο πλατιούς και στέρεους δεσμούς με τις μάζες, πρώτα απ' όλα τις εργατικές και ιδιαίτερα τις παραγωγικές ηλικίες. Δεσμοί που θα διαμορφώνονται με τη βαθύτερη ιδεολογική πολιτική δουλειά στην εργατική τάξη ώστε οι εργαζόμενοι να εμπνέονται από τους μεγάλους σκοπούς του Κόμματός μας. Δεσμοί που διαμορφώνονται μέσα από την παραδειγματική στάση των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δουλειάς που είναι πρώτοι στον αγώνα και στην οργάνωσή του

Τα παραπάνω απαιτούν Κόμμα γερό ιδεολογικά και πολιτικά, που θα βγάζει συμπεράσματα από την ιστορία του και την ιστορία του εργατικού κινήματος, με στόχο να δυναμώνει την επαναστατική πάλη.

Εμείς, η νεότερη γενιά των μελών του ΚΚΕ, διαπαιδαγωγούμαστε να είμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, κάτω από οποιεσδήποτε δυσκολίες και πρώτα από όλα στις ήττες του κινήματος, εκεί που θέλει περισσότερο πείσμα, που ο λαός χρειάζεται περισσότερη δύναμη, κουράγιο, χέρι για να σηκωθεί, απόφαση για να πιάσει αυτό το χέρι και να σταθεί στα πόδια του.

Για εμάς, τους νεότερους κομμουνιστές είναι φάρος η στάση για παράδειγμα των τριών εξορισθέντων Βολιωτών επαγγελματιών, που όπως είδαμε στο βίντεο, στάλθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και μόλις δέκα μέρες μετά τα γεγονότα στη Φολέγανδρο. Όχι μόνο δεν λύγισαν, όχι μόνο δεν έκαναν πίσω επειδή το κίνημα έκανε πίσω μετά τα γεγονότα κάτω από το βάρος της κρατικής καταστολής και της απογοήτευσης, αλλά συνέχισαν.

Έτσι,ο Παναγιώτης Ρουκάς, στέλεχος του Κόμματος, συμμετείχε στην πρώτη αντιστασιακή πράξη στο Βόλο την περίοδο της κατοχής των Ιταλών από τους οποίους εκτελέστηκε τον Οκτώβρη του 1942.
ο Γιάννης Σταμόπουλος, στέλεχος του Κόμματος, για τη δράση του εκτελέσθηκε το 1948.
ο Θόδωρος Βλαμόπουλος, ήταν αργότερα πολεμιστής στον ΔΣΕ, πολιτικός εξόριστος στην Τασκένδη όπου διετέλεσε πρόεδρος σε συνδικάτο οικοδόμων εκεί.

Μέσα από το καμίνι της πάλης και μόνο, μέσα από τα σκαμπανεβάσματά της, τα πάνω και τα κάτω, φτιάχνονται οι αγωνιστές. Μέσα από το καμίνι αυτών των αγώνων φτιάχτηκε η δρακογενιά του κινήματος που έγραψε τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του τον αιώνα που πέρασε, τις χρονιές 1940-1949”.