Τις εξόριστες γυναίκες στο νησάκι Τρίκερι και στο πρόσωπό τους όλες τις αλύγιστες της ταξικής πάλης, όλες τις κομμουνίστριες και άλλες αγωνίστριες που στάθηκαν ορθές σε φυλακές και τόπους εξορίας, τίμησε η ΚΕ του ΚΚΕ με την εκδήλωση που οργάνωσε την Κυριακή στο νησάκι Τρίκερι.

Στο Τρίκερι ταξίδεψαν για να παρευρεθούν στην εκδήλωση και αρκετές γυναίκες που εξορίστηκαν εκεί, αλλά και γυναίκες και άντρες που γεννήθηκαν ή έζησαν εκεί κάποια από τα χρόνια της βρεφικής και παιδικής τους ηλικίας, μαζί με τις εξόριστες μητέρες τους.

Την εκδήλωση που παρακολούθησε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, άνοιξε η Μαρία Γαβαλά, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Χαιρετίζοντας τη μαζική ανταπόκριση στο κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ, υπογράμμισε ότι η μεγάλη συμμετοχή γυναικών και αντρών όλων των ηλικιών είναι μία ακόμα απόδειξη πως η πραγματική ιστορία, αυτή που γράφουν οι λαοί, δεν σβήνει.

Αμέσως μετά στο βήμα ανέβηκε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για την κεντρική ομιλία. Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε τα εξής:
«Σε αυτό το νησάκι εκπληρώνουμε σήμερα, στην πορεία και προς τιμήν των 100 χρόνων του Κόμματός μας, του ΚΚΕ, μια ιστορική υποχρέωση: Τιμάμε τις περίπου 5.000 εξόριστες γυναίκες, κάποιες μαζί με τα παιδιά τους, που πέρασαν από εδώ, γυναίκες κομμουνίστριες αλλά και ΕΑΜίτισσες, οι περισσότερες αγρότισσες, αλλά και εργάτριες, γυναίκες από όλα τα λαϊκά στρώματα, όλων των ηλικιών, κοπέλες αλλά και γιαγιάδες, γυναίκες διανοούμενες – καλλιτέχνιδες, προερχόμενες ακόμα και από την αστική τάξη που άφησαν το δρόμο της τάξης τους, γιατί συνειδητοποίησαν ότι ο δρόμος για την κοινωνική πρόοδο και τη λευτεριά βρίσκεται με το μέρος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και όχι με το μέρος των εκμεταλλευτών. (…)

Σήμερα, μ' αυτό το μνημείο τιμάμε τις γυναίκες, που σε αυτό τον τόπο, στα τρία στρατόπεδα, επιστράτευαν όλες τους τις δυνάμεις, φυσικές, πνευματικές, ψυχικές, για να αντέξουν στον πόλεμο της σωματικής και ηθικής εξόντωσης, γιατί επέλεξαν να στηρίξουν άμεσα ή έμμεσα την ένοπλη ταξική πάλη».

Λίγο πριν ανέβει στο βήμα, η Ελένη Μπέλλου έκανε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της ΚΕ, που στήθηκε στο χώρο, κοντά στο λιμανάκι του νησιού. Σε αυτό αναπαρίστανται δύο γυναικείες μορφές, εμπνευσμένες από χαρακτικό της Ζιζής Μακρή με θέμα τους τόπους φυλακής και εξορίας.

Ακολούθησε μουσικοθεατρική παράσταση. Τα κείμενα του δρώμενου γράφτηκαν μετά από τη μελέτη ιστορικών μαρτυριών των γυναικών που έζησαν σε φυλακές και εξορίες. Με αφετηρία τις φυλακές Αβέρωφ και επόμενους σταθμούς τη Χίο, το Τρίκερι, τη Μακρόνησο, παρουσιάστηκε η πορεία των γυναικών μέσα από μεταγωγές, βασανιστήρια και εκτελέσεις, πιέσεις και εκβιασμούς, με μοχλό ακόμα και τους άντρες τους, για να υπογράψουν «δήλωση». Όλα αυτά μέσα από την εξιστόρηση μιας ηλικιωμένης γυναίκας, πρωταγωνίστριας των γεγονότων, προς μία νεότερη. Και μέσα από την ιστορία ενός εργόχειρου που ξεκίνησε να κεντά στις φυλακές και την εξορία, αλλά δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει. Τις βελονιές που λείπουν πρέπει να τις προσθέσουν τα χέρια αυτών που ακολουθούν.

Στο χώρο υπήρχε έκθεση με φωτογραφίες και πληροφορίες για τη ζωή των εξόριστων. Πλευρές της ζωής αυτής, η φροντίδα των παιδιών, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονταν και πολλά βρέφη γεννημένα στην εξορία στη Χίο και το Τρίκερι, η μορφωτική δραστηριότητα και το ομαδικό διάβασμα, αλλά και η χορωδία που έφτιαξαν μέσα από ένα τυπωμένο πρόγραμμα που διασώθηκε.

Παράλληλα οργανώθηκαν ξεναγήσεις στο νησί. Όσοι και όσες τις παρακολούθησαν περπάτησαν στα βήματα των εξόριστων, από το πηγάδι που πάσχιζαν να βρουν λίγο πόσιμο νερό μέχρι το μέρος που ήταν στημένες οι σκηνές γυναικών και παιδιών. Είδαν το πλάτωμα από όπου τις καλούσαν να υπογράψουν «δήλωση». Αλλά και το θέατρο που έφτιαξαν με τα χέρια τους οι εξόριστες, πέτρα την πέτρα, με σκοπό να παρουσιάσουν παραστάσεις, κάτι που δεν επέτρεψε η διοίκηση του στρατοπέδου. Στα ερείπια που στέκουν η ΚΕ του ΚΚΕ έχει εντοιχίσει τιμητική πλάκα αφιερωμένη στις εξόριστες.