Κάλεσμα στους νέους να συνεχίσουν τον αγώνα απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία που έχει επιβληθεί και να στηρίξουν το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Ενότητας, απηύθυναν σε συνέντευξη Τύπου, σήμερα στην ΕΣΗΕΘΣΤΕΕ, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόμματος Μανώλης Γλέζος και νεολαίοι του κόμματος.

Ο κ. Γλέζος επισήμανε ότι αποτελεί υποχρέωσή του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νεολαίας, της πατρίδας και της ιστορίας, προσθέτοντας ότι το βασικό είναι η νεολαία να έχει εμπιστοσύνη στον ευατό της και να μην στηρίζεται σε δεκανίκια και κυρίως του άκρατου καταναλωτισμού.

Ο ίδιος είπε ότι η νεολαία του Βόλου έχει συνειδητοποιήσει το ρόλο της και αξιοποιεί αυτή τη συνειδητότητα στον αγώνα που έχουν να δώσουν για να κερδίσουν, καθώς αποτελούν το παρών και το μέλλον αυτής της χώρας και πρόσθεσε ότι κανείς δεν πρέπει να μείνει απαθής και να πει “δεν βαριέσαι”, καθώς η χαμένη ψήφος πηγαίνει υπέρ των κομμάτων εξουςίας.

Μάλιστα εξέφρασε την ικανοποίησή του που το ψηφοδέλτιο της Μαγνησίας καταρτίστηκε με βάση τις απόψεις των πολιτών και δεν επιβλήθηκε άνωθεν και χαρακτήρισε καθοριστικές τις εκλογές αυτές για το μέλλον της χώρας για τα επόμενα σαράντα χρόνια, τονίζοντας ότι οι αποφάσεις των Ελλήνων αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους λαούς της Ευρώπης, για να προχωρήσουν στις απαιτούμενες κοινωνικές αλλαγές.

Οι νεολαίοι της ΛΑΕΝ επισήμαναν ότι ο Μανώλης Γλέζος αποτελεί για όλους πηγή έμπνευσης για να συνεχίσουν τους αγώνες, που ξεκίνησαν με τα μεγάλα συλλαλητήρια το 2006 ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, το θάνατο του Γρηγορόπουλου και την καταδίκη της αστυνομικής βίας, ενάντια στο μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους και τώρα ενάντια του τρίτου μνημονίου.

Επίσης είπαν ότι οι δικοί τους αγώνες συνέβαλαν να αναδειχθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, ενώ συνέβαλαν με την ψήφο τους στο 62% του δημοψηφίσματος υπέρα του ΟΧΙ.

Τέλος απηύθηναν κάλεσμα στους πολίτες για συμμετοχή στο συλλαλητήριο στη μνήμη του Παύλου Φύσσα.

Για το χθεσινο ντιμπέϊτ

Ενθουσιασμό σε όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης προκάλεσε το χθεσινό «ντιμπέιτ» Τσίπρα- Μεϊμαράκη. Πέρα από τις αστειότητες για το ποιος «ψήλωσε» και ποιος «κόντυνε» στη μάχη των φευγαλέων εντυπώσεων, κρατούν το θεμελιώδες: Ότι και οι δύο δήθεν «μονομάχοι» συμφώνησαν στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, στέλνοντας μήνυμα απόλυτης νομιμοφροσύνης σε Βρυξέλλες και Βερολίνο.

«Δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα σε κανένα, για ένα χρόνο. Πρέπει να εφαρμόσουμε το Μνημόνιο κι όλες τις δράσεις που έχουμε μπροστά μας, για να προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε στη συνέχεια κάποιες ‘γωνίες' της συμφωνίας», είπε ο Β. Μεϊμαράκης.

«Να βγούμε από την επιτροπεία εφαρμόζοντας όσο γίνεται πιο γρήγορα όσα συμφωνήσαμε με τους εταίρους», απάντησε, κάνοντας «ρελάνς» ο Α. Τσίπρας. Τί ευγενής άμιλλα, για το ποιος θα εφαρμόσει πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά τα εξοντωτικά για το λαό μέτρα του τρίτου Μνημονίου, με την ελπίδα ότι στη συνέχεια θα πάρει κάποιο «κόκκαλο» από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε…

Τα ίδια που έλεγαν, διαδοχικά, Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς: Να εφαρμόσουμε πιστά το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, για να βγούμε από την επιτροπεία της τρόικα. Κι έτσι πήγαμε από το πρώτο μνημόνιο στο δεύτερο, κι από το δεύτερο στο τρίτο. Κι έτσι θα πάμε αύριο στο… τέταρτο Μνημόνιο, αν ο λαός δεν τους φράξει το δρόμο.

Και οι δύο «μονομάχοι» αναζήτησαν φύλλο συκής στα περίφημα «ισοδύναμα μέτρα», που υποτίθεται ότι θα αποτρέψουν τα χειρότερα. Και οι δύο απέτυχαν οικτρά να ψελλίσουν έστω και ένα «ισοδύναμο», όταν κλήθηκαν να απαντήσουν για τους εξοντωτικούς φόρους στη λαϊκή κατανάλωση, στους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, για το ξεπούλημα της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ, για τον ακρωτηριασμό των συντάξεων και όλα όσα μαζί έχουν συνομολογήσει.

Κανέναν δεν ξεγελάει πια το στημένο παιχνίδι της ανούσιας «πόλωσης». Τσίπρας και Μεϊμαράκης λειτουργούν ως οι δύο πόλοι του μνημονιακού «μαγνήτη», που επιχειρεί να παγιδεύσει το λαό και να εκβιάσει τη συνενοχή του στην ομοβροντία των μέτρων που έρχεται από τις 21 Σεπτέμβρη.

Ο λαός καλείται να δείξει «κόκκινη κάρτα» στους πέντε συνεταίρους του μνημονιακού τόξου (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ), απορρίπτοντας και τις πέντε αποχρώσεις της ίδιας, αντιλαϊκής πολιτικής, με μια δυνατή, μαχητική ψήφο στη Λαϊκή Ενότητα.

Η Ευρώπη φρούριο “βομβαρδίζει” τους πρόσφυγες

Μνημείο κυνισμού και υποκρισίας αποτελεί η στάση των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε. στην
προσφυγική κρίση που συγκλονίζει όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα.

Παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν αυτοί που γιγάντωσαν το προσφυγικό κύμα με τις
στρατιωτικές επεμβάσεις τους σε Συρία και Λιβύη, το συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών
έστειλε στις ελληνικές καλένδες ακόμη και την πρόταση για μετεγκατάσταση 120.000 προσφύγων
από Ελλάδα, Ιταλία και Ουγγαρία σε άλλες χώρες.

Το αποκρουστικό πρόσωπο της υπαρκτής Ε.Ε. αποκαλύπτεται μπροστά σε όλο τον κόσμο:

Φράχτες, έφιπποι συνοριοφύλακες και έκτατα, διαρκή στρατοδικεία μεταναστών στην Ουγγαρία.
Επαναφορά συνοριακών ελέγχων, με αναστολή της συνθήκης Σέγκεν, από τη Γερμανία, με τη
Γαλλία έτοιμη να ακολουθήσει. Πράσινο φως για χρήση στρατιωτικής βίας, από ευρωπαϊκά
πολεμικά πλοία, υποτίθεται εναντίον των δουλεμπόρων- μια απόφαση που είναι μαθηματικά βέβαιο
ότι θα στοιχίσει τη ζωή πολλών απελπισμένων μεταναστών.

Τα γεγονότα βοούν. Οι σύγχρονοι «έμποροι των εθνών», που βομβαρδίζουν τις υπερχρεωμένες
χώρες της Ευρώπης με Μνημόνια και προκαλούν το μεγάλο προσφυγικό κύμα νέων, μορφωμένων
ανθρώπων προς τις χώρες του Βορρά, είναι οι ίδιοι μ' αυτούς που είναι έτοιμοι να βομβαρδίσουν με
πραγματικά πυρά τους πρόσφυγες των δικών τους, ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Οι κυρίαρχες χώρες του Βορρά, που απαιτούν την απαρέγκλιτη πειθαρχία της αλυσοδεμένης
Ελλάδας στις μνημονιακές συνθήκες, είναι οι ίδιες που παραβιάζουν πρώτες τις ευρωπαϊκές
συνθήκες, είτε πρόκειται για το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, είτε για τη συνθήκη Σέγκεν, όταν δεν
τους βολεύουν.

Αυτή είναι η «ενωμένη Ευρώπη» που εκθειάζουν στην Ελλάδα τα πέντε κόμματα του μνημονιακού
τόξου: Μια Ευρώπη που κατοχυρώνει την ελευθερία κίνησης των αρπακτικών κεφαλαίων και των
υπερκερδών, ενώ υψώνει φράχτες και «εκτελεί» την ελευθερία των ανθρώπων και την κυριαρχία
των λαών. Μια άλλη Ευρώπη, της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, δεν μπορεί να δημιουργηθεί
παρά μόνο σε ρήξη με αυτό το απολυταρχικό οικοδόμημα.