Με ένα αφιέρωμα στο φετινό (17^ο) Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προσφέρει έναν εναλλακτικό τρόπο έκφρασης και ενημέρωσης για θέματα που αφορούν όλους μας. Παρά τις δυσκολίες που περνά η χώρα μας, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ συνεχίζει να εξελίσσεται. Ήδη, με βάση στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θεωρείται το 3ο σημαντικότερο στην Ευρώπη. Με τη συμμετοχή του κοινού που πέρσι ξεπέρασε τους 45.000 θεατές, και των ξένων σκηνοθετών που αποφάσισαν φέτος να έρθουν στη Θεσσαλονίκη το φεστιβάλ συνεχίζεται.

Τρίτη 31 Μαρτίου, Μεταξουργείο ώρα έναρξης 8:30 μμ, είσοδος ελεύθερη.

On.Off.

Σκηνοθεσία: Ομάδα Ντοκ. Animart 2014 – Νεφέλη Σπυλιωτάκου (μοντέρ), Διάρκεια 14

«Στο χωριό, στο Μονοδένδρι», έξι κάτοικοι του χωριού, καθώς και ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, παρατηρώντας το φυσικό φως που αναβοσβήνει τις καλοκαιρινές νύχτες, μιλούν για τις αναμνήσεις τους, τον έρωτα, το θάνατο και την ελπίδα. Μέσα από τους νόμους της φύσης εξελίσσονται αλληγορικά οι ιστορίες των πρωταγωνιστών. Ιστορίες με παιδικά παιχνίδια, τραγούδια ή απλά μια απορία που πάντα παραμένει: «Μα από πού αυτό το φως;»

Lowland

Σκηνοθεσία: Μένιος Καραγιάννης), Διάρκεια 80

«Κάτι μπαίνει μέσα μας από νωρίς.» Αυτό το κάτι φωλιάζει στην εσωτερικότητά μας και συχνά κατευθύνει την πορεία μας. Παίρνει τη μορφή νοσταλγίας ή δαίμονα, γίνεται δημιουργικότητα, γίνεται μουσική. Ο συνθέτης Απόστολος Δημητρακόπουλος αναζητά τη ρίζα αυτού του απροσδιόριστου «κάτι» στο παρελθόν του. Το ψάχνει στον Θεσσαλικό κάμπο, το ψάχνει στη μουσική του. Η κάμερα τον ακολουθεί. Οι εικόνες, τα λόγια, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, είναι μια απόπειρα να ερμηνευτεί το ανερμήνευτο, αυτό που καθορίζει την πορεία ενός ανθρώπου, ενός δημιουργού. Το κενό και η απεραντοσύνη του κάμπου αποτελούν πρόκληση, αδιέξοδο, αλλά και πηγή έμπνευσης.

Ζωντανοί μες στο τσιμέντο / Alive in the Concrete

Σκηνοθεσία: Γιώργος Γκουνέζος),  Διάρκεια 14

Γκράφιτι: μια μορφή τέχνης σε δημόσιο χώρο που έχει να κάνει με τον εγωισμό, την οργή, την εξερεύνηση και την οικειοποίηση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Στόχος της είναι η υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης, άλλα και η επικοινωνία. Σκοπός αυτού του ντοκιμαντέρ είναι να αναδείξει το ρόλο της δημόσιας τέχνης στον αστικό ιστό και, μέσα από συνεντεύξεις και συλλογικές δράσεις, να παρουσιάσει την τέχνη του graffiti ως μια μορφή έκφρασης και αντίδρασης σε μια οικονομικά, ηθικά και πολιτικά εξαθλιωμένη πόλη.