Σε αυτές τις ημέρες που το ελληνικό μπάσκετ δεν περνά και την καλύτερη φάση του, η είδηση από την άλλη άκρη της Γης, από το Σπρίνγκφιλντ των ΗΠΑ ακούστηκε σαν ηχώ από το χρυσό παρελθόν: ο Νίκος Γκάλης έγινε και επίσημα το βράδυ της Πέμπτης μέλος του Hall of Fame του μπάσκετ – μια παγκόσμια τιμή για λίγους και πολύ εκλεκτούς.

Ο Νικ είναι μόλις ο έκτος μη Αμερικανός που δεν έχει παίξει στο ΝΒΑ που γίνεται μέλος αυτής της ελίτ και φυσικά ο πρώτος Ελληνας.

Πέρασε την ημέρα του σε αυτήν την πόλη της Μασαχουσέτης υπογράφοντας αυτόγραφα στο γκαλά της Panini και έπειτα φόρεσε το πορτοκαλί τζάκετ μαζί με άλλους θρύλους του αθλήματος για την τελετή.

Ο Νίκος Γκάλης (δεύτερος από αριστερά) με τους άλλους σπουδαίους της «τάξης του 2017»

«Είμαι πολύ ευτυχισμένος που είμαι εδώ σήμερα, εκπροσωπώντας την Ελλάδα» είπε από το βήμα της εκδήλωσης φανερά συγκινημένος.

To να μετράς τα μπασκετικά κατορθώματα του Νίκου Γκάλη είναι σαν να κάθεσαι πάνω σε ένα βουνό από φύλλα στατιστικής και να λες ότι αυτό το βουνό δεν υπάρχει. Οκτώ πρωταθλήματα Ελλάδος και επτά Κύπελλα με τον Αρη, 11 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος, τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ σε Ευρωμπάσκετ (1983, 1987, 1989, 1991), βεβαίως πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική το '87 και ασημένιος το '89.

«Αν εγώ είμαι ο γιος του διαβόλου, τότε ο Νικ είναι ο διάβολος ο ίδιος» είχε πει ο συγχωρεμένος Ντράζεν Πέτροβιτς. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζες ότι έτσι ήταν. Οτι ο Ντράζεν ήταν ο γιος του διαβόλου. Και ο Νικ ήταν ο διάβολος προσωποιημένος.