Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » ΘΕΑΤΡΟ » Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η παράσταση του εθνικού Θεάτρου
Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η παράσταση του εθνικού Θεάτρου

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η παράσταση του εθνικού Θεάτρου

 Τ Εθνικό Θέτρο αποφάσισε μετά από  σφοδρές αντιδράσεις να ματαιώσει την παράσταση “H ισορροπία του Nας” της Πηγής Δημητρακοπούλου. Για άλλη μία φορά η ελευθερία στην καλλιτεχνική έκφραση θυσιάζεται στο βωμό της “κοινωνικής ευας” που το εν λόγω έργο υποτίθεται ότι διαταράσσει,αρχίζει η ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων και συνεχίζει:

Κάθε τέτοια νίκη λογοκρισίας νομιμοποιεί ηθικά όλες τις προηγούμενες και ανοίγει το δρόμο για τις επόμενες. Το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης -και δη της καλλιτεχνικής έκφρασης- συνιστά θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και προστατεύεται από μία σειρά διεθνών και ευρωπαϊκών συνθηκών (άρθρο 19 της , άρθρο 10 της ΕΣΔΑ, άρθρο 13 της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ) αλλά και από το Ελληνικό Σύνταγμα το οποίο με το άρθρο 16 παρ 1 ορίζει ότι  «H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους.» Η σημαντική αυτή συνταγματική διάταξη (θεωρείται από τις πιο καινοτόμες) παραβιάζεται κατά συρροή στην Ελλάδα του 21 αιώνα.

Από το Χυτήριο στο Εθνικό , απ΄ τον Σκορτσέζε στον Γέροντα και τον Ρίχτερ, από την Αrt-Αthina  στον Γαβρά και  στο μουσείο της Ακρόπολης συναντάμε το ίδιο επιχείρημα. Υπάρχει κάποιο “επίμαχο” έργο (καλλιτεχνικό ή επιστημονικό) το οποίο κατά την άποψη των καταγγελόντων προσβάλλει, θίγει το αίσθημα κάποιας κοινωνικής ομάδας. Είτε πρόκειται για προληπτική λογοκρισία είτε για αυτολογοκρισία -όπως στην περίπτωση του Εθνικού Θεάτρου- είτε για έλεγχο μέσω δικαστικής δίωξης (Γέροντας ς, Ρίχτερ) αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι κάθε τι στο δημόσιο χώρο υπόκειται σε ηθικούς  νόμους (άγραφους) και κανόνες εθιμικούς οι οποίοι όχι μόνο ορίζουν τι επιτρέπεται και τι όχι στη δημόσια σφαίρα αλλά το κάνουν αυτό παραβιάζοντας συνήθως νόμους και διακηρυγμένες αρχές της δημοκρατίας. Αυτό που δε λέγεται είναι ότι τα διωκόμενα έργα -καλλιτεχνικά ή επιστημονικά- που προκαλούν τον ηθικό πανικό έχουν -στην συντριπτική του πλειοψηφία- ένα κοινό σημείο: Παρεκκλίνουν από την κυρίαρχη κάθε κοινωνίας, αποδομούν εθνικές, θρησκευτικές και κοινωνικές βεβαιότητες. Κατά περίεργο τρόπο οι φορείς λογοκρισίας  νιώθουν να δικαιούνται αφενός να ρυθμίζουν τα της δημόσιας σφαίρας όπως νομίζουν, αφετέρου να διατηρούν για τον εαυτό τους το αποκλειστικό δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, δαιμονοποιώντας πολλές φορές ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, ενώ άλλες να μένουν στο απυρόβλητο (πχ ). Χαρακτηριστική  είναι επίσης η υποκρισία πολλών που ενώ “διαδήλωναν” για το δικαίωμα του Charlie Hebdo στην ελεύθερη έκθεση, όταν θίγονται στο ελάχιστο τα προσωπικά τους πιστεύω, ρίχνουν στην πυρά κάθε άλλη άποψη.
Όσο συνεχίζουμε να απαριθμούμε τα, λογοκρισίας τόσο θα γιγαντώνεται ο κίνδυνος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.
H εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μαρία Πετεινάκη, σχετικά με το θέμα δήλωσε:
«Mε μεγάλη θλίψη παρατηρούμε ότι η κοινωνία μας, αντί να γίνεται πιο ανεκτική, προοδευτική, αντί να ενθαρρύνεται ο διάλογος, να επικροτείται η τέχνη που προκαλεί προβληματισμό και βάζει σε σκέψη, αντιθέτως, οδεύει προς τον σκοταδισμό. Παρατηρούμε πως μία ακραίως βίαια πολιτική πράξη, πριν πολλά χρόνια, έχει βαθιές αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία, στις μελλοντικές γενιές. Στο χέρι μας είναι να μην επιτρέψουμε την ακραία συντηρητικο της κοινωνίας, να μην επιτρέψουμε τον εκφασισμό της, που εδώ εκφράζεται με την απαγόρευση ενός έργου μέσω απειλών».
PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση