Με την ταινία Η Τέλεια Ομορφιά σε σκηνοθεσία Πάολο Σορεντίνο. συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 1 Μαΐου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 4 Μαΐου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Η Τέλεια Ομορφιά
La Grande Bellezza

Ιταλία, 2013, Εγχρωμο, Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο Πρωταγωνιστούν: Τόνι Σερβίλο, Κάρλο Βερντόνε, Σαμπρίνα Φερίλι, Κάρλο Μπουκιρόσο, Πάμελα Βιλορέζι, Γαλατέα Ράντζι, Φράνκο Γκρατσιόζι, Ιάια Φόρτε Διάρκεια: 142′

Ο σκηνοθέτης του «Il Divo» αναζητά την κρυμμένη γοητεία της Αιώνιας Πόλης πίσω από την καρτποσταλική βιτρίνα της και μέσα από φελινικές εικόνες.

Συνδυάζοντας μια «σπάταλη» εικονογραφία με μια εσωτερική σιωπή, το σινεμά με την αληθινή ζωή, την ιταλόφωνη ποπ με τους εκκλησιαστικούς ύμνους και την επινόηση με την πραγματικότητα, υπογράφει ένα νοσταλγικό ερωτικό δράμα σε μια συναρπαστική καθημερινότητα που έχει να μάθει να ζει ισορροπώντας ανάμεσα στο ιερό και το κακόγουστο, το βαρύ σαν ιστορία παρελθόν και το ανάλαφρο σαν πούπουλο σήμερα. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα

Ρώμη, εν μέσω μεγαλοπρεπούς θέρους. Τουρίστες συρρέουν στον λόφο Γιανίκουλουμ. Ένας Ιάπωνας καταρρέει από την πολλή ομορφιά. Ο Jep Gamberdella –ένας εμφανίσιμος άντρας με ακαταμάχητη γοητεία, παρ' όλα τα πρώτα σημάδια των γηρατειών- απολαμβάνει στο μέγιστο την κοινωνική ζωή της πόλης.

Παρευρίσκεται σε σικ δείπνα και πάρτι, όπου το λαμπερό του πνεύμα και η ευχάριστη παρουσία του είναι πάντα ευπρόσδεκτα. Ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος και αμετανόητος γόης, είχε γράψει στα νιάτα του ένα μυθιστόρημα που του εξασφάλισε ένα λογοτεχνικό βραβείο και τη φήμη του καταπιεσμένου καλλιτέχνη. Καμουφλάρει τη δυσφορία του με κυνισμό, που τον κάνει να βλέπει τον κόσμο με πικρόχολο σαρκασμό. Στην ταράτσα του διαμερίσματος του, με θέα το Κολοσσαίο, οργανώνει πάρτι όπου «Το Ανθρώπινο Σύστημα» -ο τίτλος του μυθιστορήματος του- ξεγυμνώνεται και όπου διαδραματίζεται η κωμωδία της ανυπαρξίας. Κουρασμένος από τον τρόπο ζωής του, ο Jep καμιά φορά ονειρεύεται να ξαναπιάσει το γράψιμο, στοιχειωμένος από τις αναμνήσεις ενός νεανικού έρωτα. Θα τα καταφέρει όμως; Μπορεί να ξεπεράσει τη βαθειά αποστροφή του για τον εαυτό του και τους άλλους σε μια πόλη της οποίας η εκθαμβωτική ομορφιά παραλύει;

Ο σκηνοθέτης του «Il Divo» αναζητά την κρυμμένη γοητεία της Αιώνιας Πόλης πίσω από την καρτποσταλική βιτρίνα της και μέσα από φελινικές εικόνες.

Συνδυάζοντας μια «σπάταλη» εικονογραφία με μια εσωτερική σιωπή, το σινεμά με την αληθινή ζωή, την ιταλόφωνη ποπ με τους εκκλησιαστικούς ύμνους και την επινόηση με την πραγματικότητα, υπογράφει ένα νοσταλγικό ερωτικό δράμα σε μια συναρπαστική καθημερινότητα που έχει να μάθει να ζει ισορροπώντας ανάμεσα στο ιερό και το κακόγουστο, το βαρύ σαν ιστορία παρελθόν και το ανάλαφρο σαν πούπουλο σήμερα. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα.

Ένας πραγματικά ιδιοφυής άνθρωπος του κινηματογράφου ο μοναδικός Paolo Sorrentino μετά από τις τόσες μοναδικές ταινίες με τις οποίες έχει γοητεύσει τους λάτρεις του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, αλλά και κάθε σκεπτόμενο cinéphile, επιστρέφει την σκηνοθετική του μάτια στην πόλη – πηγή έμπνευσης, την Ρώμη – όπως ο Roberto Rossellini με το «Rome, Open City» αλλά κυρίως ο Federico Fellini με την «Roma» και την «Dolce Vita».

Με πολλούς να τον συγκρίνουν με τον Fellini, ο Sorrentino δεν πέφτει στο λάθος της φτηνής μίμησης παρά το ότι η τωρινή του παραγωγή δίνει την αίσθηση ότι πιάνει το νήμα 53 χρόνια αργότερα, από το φινάλε της «Dolce Vita».

Η προσέγγιση του φιλμ παραμένει σταθερή σε μια σύγχρονη ματιά και ο φόρος τιμής τους μεγάλους ιταλούς δημιουργούς και ιδιαίτερα στον Fellini δεν περνά σε καμιά περίπτωση μέσα από την εύκολη απομίμηση παρά μόνο μέσα από τις προφανείς αναλογίες.

Πρόκειται για μια ανεπανάληπτη και απόλυτα εθιστική δημιουργία που όσοι τουλάχιστον έχουν καταφέρει να «συντονιστούν» με τον χαρισματικό αλλά και ιδιόρρυθμο τρόπο κινηματογραφικής γραφής του Paolo Sorrentino, θα την λατρέψουν.

Ενώ και όσοι απλά γοητεύονται από τον ποιοτικό ευρωπαϊκό κινηματογράφο είναι αδύνατον να μείνουν ασυγκίνητοι από την εξαιρετική φωτογραφία, τα χρώματα, την επιλογή των τοπίων και τις υπόλοιπες ποιοτικές παραμέτρους, που συμβάλουν ώστε το τελικό θέαμα να αποτελεί ένα κομψοτέχνημα.