Ο νέος Βιμ Βέντερς και η δραμεντί «Μαθήματα oδήγησης» της Καταλανής Ιζαμπέλ Κοϊξέτ ξεχωρίζουν από τις επιλογές αυτής τής, ούτως ή άλλως, χαλαρής και για τους κινηματογράφους εβδομάδας. Να τα πάρουμε με τη σειρά: Στο «Ολα θα πάνε καλά» (**1/2), ο Βέντερς συγκεντρώνει ένα εξαιρετικό καστ (Τζέιμς Φράνκο, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Σάρλοτ Γκένσμπουργκ) προκειμένου να δημιουργήσει ένα δράμα χαρακτήρων, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα σπουδή πάνω στις έννοιες της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της απώλειας.

Ο Τόμας (Τζέιμς Φράνκο) είναι ένας νέος συγγραφέας που αναζητεί έμπνευση κάπου στην παγωμένη και μουντή καναδική επαρχία. Μια μέρα θα παρασύρει με το αυτοκίνητο και θα σκοτώσει, όχι με δική του ευθύνη, ένα αγοράκι. Το τραγικό γεγονός πυροδοτεί μια σειρά εξελίξεων τόσο στη δική του ζωή -χωρίζει με την κοπέλα του, καταφεύγει στα ναρκωτικά- όσο και σε εκείνη της μητέρας του παιδιού (Γκένσμπουργκ) και του μικρού αδερφού του. Το σενάριο του Ολαφ Γιόχανσεν πραγματοποιεί άλματα στον χρόνο, ανά τέσσερα ή δύο χρόνια, παρακολουθώντας τη ζωή και την καριέρα του Τόμας, η οποία μετά τις αρχικές δυσκολίες σημειώνει σημαντικές επιτυχίες. Η ύπαρξη ωστόσο του ψυχικού τραύματος και οι εμφανείς επιρροές του δυστυχήματος στο συγγραφικό του έργο δεν θα αργήσουν να τον φέρουν σε επαφή και πάλι με την οικογένεια του αγοριού.

Η χρονική απόσταση μεταξύ των διαφορετικών μερών της πλοκής δημιουργεί μια κάποια αμηχανία και σύγχυση, παρ' όλα αυτά, η χαμηλότονη σκηνοθεσία, η οποία αφήνει τα ηνία στους πρωταγωνιστές -και ειδικά τον πολύ καλό Φράνκο- πετυχαίνει να αναδυθούν μερικά ενδιαφέροντα ζητήματα. Η απώλεια του παιδιού (και η επιβίωση του άλλου) συνδέει, με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό, τον «θύτη» με τα «θύματα». Η μητέρα νιώθει την ανάγκη να του μιλήσει, μοιάζει να πιστεύει πως είναι ο μόνος που μπορεί να καταλάβει τον πόνο της. Ο αδερφός, από την άλλη, που σώθηκε, βρίσκει στο πρόσωπο του Τόμας μια εικόνα σχεδόν πατρική. Το γεγονός ότι εκείνος μετασχηματίζει επί της ουσίας την τραυματική εμπειρία συνειδητά σε δημιουργική έμπνευση αποτελεί ένα τολμηρό σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη μοίρα και πολύ περισσότερο στην καλλιτεχνική δημιουργία. Η τραγική εμπειρία είναι σφιχτά δεμένη με την αληθινά μεγάλη τέχνη, μοιάζει να διατρανώνει ο Βέντερς, χωρίς πάντως μελοδραματισμούς· το υποβλητικό μουσικό σκορ του Αλεξάντρ Ντεσπλά είναι αρκετό.

Η δεύτερη ταινία της εβδομάδας, τα «Μαθήματα οδήγησης» (**), είναι μια γλυκόπικρη ιστορία με φόντο τη Νέα Υόρκη και πρωταγωνιστές μια πρόσφατα χωρισμένη μεσήλικη, κριτικό λογοτεχνίας, και τον ινδικής καταγωγής δάσκαλο οδήγησής της. Η Πατρίσια Κλάρκσον και ο Μπεν Κίνγκσλεϊ ερμηνεύουν τους κεντρικούς ρόλους στο φιλμ, το οποίο επιχειρεί να θίξει, έστω και επιδερμικά, τα θέματα των ανθρώπινων σχέσεων και του ρατσισμού που υφίστανται ακόμη και στην πιο πολυπολιτισμική πρωτεύουσα του πλανήτη.

Πηγή: kathimerini.gr