Από τη λιακάδα της Καλιφόρνιας των 60's ξεπήδησε ένα από τα διασημότερα ποπ συγκροτήματα της Αμερικής, οι Beach Boys.

Οι Αμερικανοί beatles, σύμφωνα με κάποιους. Οι πιο εμπνευσμένες στιγμές της καλιφορνέζικης ποπ, κατά τους επαΐοντες, ήταν μια οικογενειακή υπόθεση. Τα τρία αγόρια της οικογένειας Γουίλσον, ο βασικός κορμός του συγκροτήματος, «σέρφαραν» στο πεντάγραμμο υπό την αυστηρή επιτήρηση του πατέρα τους. Το βιογραφικό «Love & Mercy» ( ** 1/2) του Μπιλ Πόλαντ επιστρέφει σε αυτή την ηλιόλουστη εποχή με κάπως μελαγχολική διάθεση, για να συνθέσει ένα πορτρέτο του ενός εκ των τριών αδερφιών, του Μπράιαν Γουίλσον, συνθέτη, ενορχηστρωτή και αρχηγού του συγκροτήματος.

Ο Μπράιαν ήταν ιδιοφυής μουσικός, αλλά και υπερευαίσθητος, σε σημείο ψυχικού κλονισμού. Στην πιο δημιουργική του περίοδο έφταναν στα αυτιά του ήχοι και φωνές που άλλοι γύρω του δεν μπορούσαν να ακούσουν. Το μυαλό του, αίφνης, μετατράπηκε σε στούντιο, από το οποίο βγήκαν άλμπουμ όπως το «Pet Sounds». Ο δεσποτικός πατέρας Γουίλσον έγινε ο καταλύτης για την ψυχική κατάρρευση του Μπράιαν.

Δεν ήταν δυνατόν να αφήσει τον γιο του, που έβγαζε χρήμα με το τσουβάλι, να κάνει βήμα πιο πέρα από τις χαρούμενες μουσικές φόρμες. Ποιος ήταν; Ο Μότσαρτ;

Ο Πόλαντ (παραγωγός σε ταινίες όπως «12 χρόνια σκλάβος», «Brokeback Mountain», «Ιnto the Wild»), παρά το «πιασάρικο» θέμα του, κινήθηκε σε χαμηλούς τόνους παραπλεύρως της θορυβώδους χολιγουντιανής βιογραφίας. Πήρε και το ρίσκο να κόψει την ταινία στα δύο, μοιράζοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Πολ Ντάνο (ο νεαρός και σκοτεινός Μπράιαν της δημιουργικής εποχής των Beach Boys αναζητάει νέους ορίζοντες στη μουσική περνώντας και μέσα από την ψυχεδέλεια) και στον Τζον Κιούζακ (ο 45χρονος ξεπεσμένος Μπράιαν, που βρίσκεται κάτω από την εξουσία ενός σαδιστή ψυχιάτρου, βγαίνει για πρώτη φορά στο φως· σώζεται από μια πωλήτρια αυτοκινήτων Cadillac, τη Μελίντα, που έγινε η μετέπειτα σύζυγός του). Ενα συγκρατημένο ψυχολογικό δράμα τοποθετήθηκε προσεκτικά δίπλα σε ένα ανεπαίσθητα συγκινητικό μελόδραμα. Τα δοχεία αυτά, όμως, δεν λειτουργούν όπως τα συγκοινωνούντα. Εκεί είναι και το πρόβλημα της ταινίας, η οποία εξαρχής επέλεξε να μην ανοίξει το κινηματογραφικό της κάδρο στο παρασκήνιο της μουσικής βιομηχανίας.

Το «Αρωμα ελευθερίας» (**) γυρίστηκε από τον Τζον Στιούαρτ, διάσημο της τηλεοπτικής πολιτικής σάτιρας στις ΗΠΑ. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Ιρανού Μαζιάρ Μπαχαρί, δημοσιογράφου του Newsweek από το 1998 μέχρι το 2011, ο οποίος επισκέφθηκε την Τεχεράνη το 2009, συνελήφθη και φυλακίστηκε ως… κατάσκοπος για 118 ημέρες. Από ένα σημείο και έπειτα έχεις την εντύπωση πως ξαναβλέπεις την ίδια σκηνή. Με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.

Στον χαοτικό «Παρτιζάνο» (*) ο Βενσάν Κασέλ εκπαιδεύει παιδιά για να γίνουν δολοφόνοι.