Η νέα κινηματογραφική εβδομάδα περιλαμβάνει (τουλάχιστον) δύο πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες, αν και αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους. Η πρώτη είναι ένα ανέλπιστο «διαμάντι» από τον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο. Το «Σε ακολουθεί» (***1/2) του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ φέρνει μια φρέσκια πνοή στο ταλαιπωρημένο είδος των ταινιών τρόμου, χρησιμοποιώντας απλά –και όχι απαραίτητα πρωτότυπα– υλικά.

Μια 19χρονη κάνει σεξ στο αυτοκίνητο με έναν γοητευτικό νεαρό. Αμέσως μετά εκείνος θα της εξομολογηθεί ότι μόλις της μετέδωσε ένα είδος υπερφυσικής κατάρας, η οποία θα την κυνηγά για να τη σκοτώσει έως ότου η ίδια την περάσει σε κάποιον άλλον και πάλι μέσω της σεξουαλικής οδού. Οι μηχανισμοί του φιλμ λειτουργούν στην εντέλεια: η κατάρα μπορεί να πάρει τη μορφή οποιουδήποτε και δεν σταματά να καταδιώκει, πάντα με αργό βήμα, παρούσα και… εφευρετική. Κάθε ανθρώπινη μορφή, εκτός των 4-5 βασικών χαρακτήρων, που μπαίνει μέσα στο κάδρο αποτελεί οιονεί απειλή, έτσι που η αίσθηση άγχους και κινδύνου να μην εγκαταλείπει ποτέ τον θεατή. Σε δεύτερο επίπεδο, οι νεαροί πρωταγωνιστές της ταινίας έρχονται αντιμέτωποι με το βίαιο τέλος της αθωότητας, το οποίο αρκετά ειρωνικά συμβαίνει μέσω του σεξ, του στοιχείου δηλαδή που φυσιολογικά τούς απασχολεί περισσότερο από κάθε άλλο. Το εγκαταλελειμμένο Ντιτρόιτ μετατρέπεται σε εφιαλτικό λαβύρινθο, και η σεξουαλική πράξη σε ενοχή, καθώς η δράση κλιμακώνεται αποφεύγοντας τα περισσότερα από τα συνήθη κλισέ και τις ευκολίες του είδους. Τέλος, η εξαιρετική κινηματογράφηση (καδράρισμα, κυκλική κίνηση της κάμερας), σε συνδυασμό με την πολύ καλή ερμηνεία της Μάικα Μονρό στον κεντρικό ρόλο, συμπληρώνουν το παζλ του πιο αξιόλογου ίσως αμερικανικού φιλμ τρόμου της τελευταίας πενταετίας.

Η δεύτερη ταινία της εβδομάδας είναι η «Γαλλική σουίτα» (***), διεθνής συμπαραγωγή που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα (που κυκλοφόρησε μόλις το 2004) της Ουκρανο-Εβραίας Ιρένε Νεμιρόφσκι, η οποία πέθανε στο Αουσβιτς. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στα περίχωρα του Παρισιού, όπου οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής επιβάλλουν την κυριαρχία τους· εκεί η φρεσκοπαντρεμένη Λουσίλ (Μισέλ Ουίλιαμς) μένει στο σπίτι της αριστοκράτισσας πεθεράς της (Κριστίν Σκοτ Τόμας), καθώς ο σύζυγός της έχει αιχμαλωτιστεί στο μέτωπο. Σύντομα, η τοπική κοινωνία, την οποία επί χρόνια η εύπορη οικογένεια εκμεταλλευόταν, θα στραφεί εναντίον της, εκείνη ωστόσο θα βρει έναν ανέλπιστο σύμμαχο στο πρόσωπο του ευγενικού και καλλιεργημένου Γερμανού αξιωματικού που φιλοξενεί.

Μπορεί η κεντρική ερωτική ιστορία μεταξύ της Γαλλίδας και του εχθρού να μοιάζει τετριμμένη, όμως η προσέγγιση του Σολ Ντιμπ («Η δούκισσα») αφήνει να διαφανούν κι άλλα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία: η γερμανική κατοχή θα φέρει στο προσκήνιο μυστικά και καταπιεσμένες ανάγκες της μικρής κοινωνίας, θολώνοντας παράλληλα τις παραδοσιακές γραμμές μεταξύ «καλών και κακών», δίκαιων και άδικων.

Πηγή: kathimerini.gr