Δύο σπουδαίοι ηθοποιοί, η Σάρλοτ Ράμπλινγκ και ο Τομ Κόρτνεϊ, βετεράνοι του ευρωπαϊκού σινεμά, δίνουν όγκο, αλλά και δραματικό βάθος, στο φιλμ του Αντριου Χέι «45 χρόνια» ( *** 1/2). Το σενάριό του είναι καλογραμμένο, η σκηνοθεσία του αθόρυβη και η ένταση υπόκωφη. Η Κέιτ και ο Τζεφ ζουν σε μια κωμόπολη της Αγγλίας, μόνοι με τον σκύλο τους γιατί δεν απέκτησαν παιδιά, και ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα 45 χρόνια έγγαμης συμβίωσής τους, με επισημότητα που θα ταίριαζε σε γαμήλια δεξίωση.

Η ευτυχία τους, που κερδήθηκε μεθοδικά στο πέρασμα του χρόνου, θα κλυδωνιστεί όμως από ένα ξαφνικό φύσημα αέρα από το παρελθόν. Ενα γράμμα από την Ελβετία πληροφορεί τον Τζεφ πως το πτώμα της πρώτης του αγάπης βρέθηκε στις Αλπεις. Ηταν πλακωμένο επί μισό αιώνα από ένα στρώμα πάγου. Η άτυχη γυναίκα θεωρείτο νεκρή, μετά από ορειβατικό δυστύχημα το 1962, και το πτώμα της δεν είχε βρεθεί. Ο Τζεφ, άλλοτε ενοχικός και άλλοτε σαν σε ίλιγγο, βυθίζεται στις αναμνήσεις. Η ευθυτενής Κέιτ, που στέκει δίπλα του φαινομενικά ψύχραιμη, πέφτει σε εσωτερική τρικυμία.

Τα «45 χρόνια» δεν έχουν τίποτα το εντυπωσιακό. Κυλούν σέρνοντας το βάρος των μικρών στιγμών της καθημερινότητας, που κάποιες φορές είναι δυσβάσταχτο. Φανταστείτε έναν Τσέχοφ, πιο νατουραλιστή και πιο κοντά στην ψυχοσύνθεση του Αγγλου, να κινεί τα νήματα μιας ιστορίας σαν και αυτές που άρεσαν στον Μπέργκμαν.

Το «Δικαστήριο» (***), η δεύτερη μικρή έκπληξη της εβδομάδας είναι μια ακροβασία του Ινδού Τσαϊτάνια Ταμάν πάνω από την κωμωδία, το δικαστικό δράμα, την ηθογραφία, το ντοκιμαντέρ, αλλά και το καφκικό παράλογο. Απόλυτα ακριβής στις κινήσεις του, βραβεύτηκε ως πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης στη βενετσιάνικη Μόστρα.

Ενας ηλικιωμένος, λαϊκός βάρδος της Βομβάης και πολιτικός ακτιβιστής συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο. Ενα τραγούδι του έσπρωξε έναν εργάτη των υπονόμων στην αυτοκτονία!

Ο Ταμάν αποδεικνύεται οξυδερκής παρατηρητής της ζωής σε όλες τις κοινωνικές της βαθμίδες, όταν περιγράφει σκηνές δικαστικού «δράματος», αλλά και στιγμιότυπα από την καθημερινότητα του κατηγορούμενου, του δικηγόρου, του δικαστή και άλλων που εμπλέκονται σε αυτήν την απίθανη δίκη. Το σώμα της ταινίας θυμίζει το σινεμά του Κιαροστάμι. Η ψυχή της είναι κοντά στο πνεύμα του Ιοσελιάνι.

Στο «Χωρίς διέξοδο», ένας Αμερικανός επιχειρηματίας που ζει σε μια χώρα της Ασίας προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του όταν ξεσπούν ταραχές. Με Οουεν Ουίλσον, Πιρς Μπρόσναν.

Πηγή: kathimerini.gr