Η Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «ΙΩΝΕΣ» και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους Μαγνησίας ανακοινώνουν ότι η εκδήλωση της Τετάρτης 11 Μαρτίου «Τι δεν γνωρίζουμε για τη Μικρασιατική Τραγωδία» με αφορμή το βιβλίο του Βλάση Αγτζίδη αναβάλλεται ως μέτρο πρόληψης κατά της διασποράς λοίμωξης από το νέο κορονοϊό 2019-nCoV.

Οι μελέτες για τη Μικρασιατική Καταστροφή που φιλοξενούνται στην έκδοση αυτή, επιχειρούν να φωτίσουν αφενός τις αιτίες της Ήττας και αφετέρου τους λόγους που κάνουν σχεδόν αδύνατη τη διαμόρφωση ενός κοινού ερμηνευτικού αφηγήματος. Η αδυναμία αυτή, αλλά και τα ενοχικά σύνδρομα, δημιούργησαν μια «κατασκευασμένη λήθη», ως απόρροια της ανάγκης των δυνάμεων που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή, για κοινωνική αμνησία.

Οι διάφορες προσεγγίσεις κινούνται ακόμα σε ανταγωνιστικές κατευθύνσεις. Παρότι μας χωρίζουν σχεδόν εκατό χρόνια από τα γεγονότα που συνέβησαν στο χώρο της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης κατά την τελευταία φάση της οθωμανικής κατάρρευσης (κίνημα Νεότουρκων το 1908-καταστροφή Σμύρνης το Σεπτέμβρη του 1922).

Η αναζήτηση των αιτιών της ασυμφωνίας αποτελεί μια πρόκληση. Και η απάντηση δεν μπορεί  να είναι άλλη από την παρουσίαση του συνόλου των παραμέτρων που διαμόρφωσαν τη σύνθετη εξίσωση εκείνης της εποχής.

Στην πρώτη μελέτη με τίτλο «Όταν ο Γληνός “συνάντησε” τη Λούξεμπουργκ: Προσεγγίζοντας το Ζήτημα της Ανατολής και το κίνημα των Νεότουρκων», συγκρίνονται οι απόψεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Δημήτρη Γληνού για το Ανατολικό Ζήτημα, καθώς και άλλων Ελλήνων σοσιαλιστών εκείνης της περιόδου, όπως ο Γεώργιος Σκληρός και ο Νίκος Γιαννιός.

Στη δεύτερη: «Από τον Δραγούμη στον Μπεναρόγια: Το αντιπολεμικό–αντιμικρασιατικό συναίσθημα στην Ελλάδα και η συμβολή του στη Μικρασιατική Καταστροφή», επιχειρείται η αποτύπωση των συγκλίσεων και αποκλίσεων των πολιτικών δυνάμεων.

Στο τρίτο κείμενο, που έχει ως τίτλο «Η άρνηση της προσφυγικής Μνήμης», διερευνάται το φαινόμενο της αντίδρασης προς τα πολιτικά και ιστορικά ζητήματα που έθεσαν οι προσφυγικές οργανώσεις από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80.

Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του AΠΘ με βασικές του σπουδές τα μαθηματικά και τους Η/Υ (ΕΚΠΑ).  Το αντικείμενο της διατριβής του –την οποία υποστήριξε το 1996- ήταν η σοβιετική, κομματική, ελληνόφωνη εφημερίδα του Καυκάσου «Κόκκινος Καπνάς» (Κόκκινος καπνεργάτης), μέσω της οποίας αποκωδικοποιούνται οι «απόκρυφοι» επικοινωνιακοί κώδικες της σταλινικής εκδοχής του σοβιετικού καθεστώτος. H μελέτη του «Παρευξείνιος Διασπορά. Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές περιοχές του Εύξεινου Πόντου» έλαβε το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1995).

Πήρε μέρος στην επιχείρηση απεγκλωβισμού των Ελλήνων από το εμπόλεμο Σοχούμι του Καυκάσου (1993) κατά την περίοδο του πολέμου μεταξύ Αμπχαζίων και Γεωργιανών, καθώς και στην οργανωτική επιτροπή που συγκρότησε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (1995).

Έχει εκδώσει και επιμεληθεί 17 βιβλία. Έχει δημοσιεύσει αρκετά άρθρα για τα θέματα που τον ενδιαφέρουν. Από το ‘87 αρθρογραφεί σε εφημερίδες (Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Αυγή κ.ά.) και περιοδικά. Δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Δίδαξε το μάθημα για το συλλογικό Τραύμα και τη διαχείριση της Μνήμης στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και  Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2009 επιμελείται του Σεμιναρίου Ιστορίας στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» του δήμου Κηφισιάς.

Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται με το σοβιετικό Μεσοπόλεμο και την ιστορία του σοβιετικού ελληνισμού, την ελληνική Διασπορά, καθώς και με τη διαδικασία μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή των εθνών-κρατών και με την ιστορική εμπειρία του ελληνισμού στη Μικρά Ασία.