Με την ταινία “Γυναίκα σε Πόλεμο”, σε σκηνοθεσία Μπένεκτιτ Eρλινγκσον, συνεχίζονται οι προβολές της κινηματογραφικής κοινότητας του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου. Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία και την Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου στο Αχίλλειο. Ώρα έναρξης 21:30.

Γυναίκα σε Πόλεμο

Woman at War

Ισλανδία, Γαλλία, Ουκρανία, 2018

Σκηνοθεσία: Μπένεκτιτ  Έρλινγκσον

Σενάριο: Μπένεκτιτ Έρλινγκσον , Όλαρουφ Εγκίλ Έγκιλσον

Φωτογραφία: Μπεργκστάιν Μπγιόργκουλφσον

Μοντάζ: Νταβίντ Αλεξάντερ Κορνό

Μουσική: Νταβίντ Μπορ Γιόνσον

Πρωταγωνιστούν: Χαλντόρα Γκαϊρχαρδσντοτίρ, Γιόχαν Σίγκουρνδσον, Χουάν Καμίλο Ρόμαν Εστράντα, Γιόρουντουρ Ράγκναρσον

Διάρκεια: 101 λεπτά

Η 50χρονη Χάλα ζει στο Ρέικιαβικ μια διπλή ζωή: ο κόσμος τη γνωρίζει σαν μια διευθύντρια χορωδίας, ενώ ταυτόχρονα εκείνη είναι μια παθιασμένη ακτιβίστρια που έχει κρυφά κηρύξει πόλεμο ενάντια στην τοπική βιομηχανία αλουμινίου. Ξεκινώντας από μικρούς βανδαλισμούς, η Χάλα καταφέρνει να προκαλέσει ένα βιομηχανικό σαμποτάζ τόσο μεγάλο που προκαλεί προβλήματα στην Ισλανδική κυβέρνηση. Τώρα, και ενώ σχεδιάζει την πιο προκλητική της ενέργεια, λαμβάνει ένα απρόσμενο γράμμα που τα ανατρέπει όλα στη ζωή της.

Μαχητικό, ανθρώπινο, σουρεαλιστικό και ταυτόχρονα άκρως αληθινό, το νέο φιλμ του Μπένεντικτ Έρλινγκσον προσφέρει γέλιο, δράση και πολλή ευαισθησία, ενισχύοντας την πίστη στο νέο ισλανδικό σινεμά. Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2018.

Ήδη από το «Of Horses and Men», το μυθοπλαστικό κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ο Μπένεντικτ Έρλινγκσον είχε αποδείξει ότι μπορεί να προσφέρει ταυτόχρονα γέλιο, ειρωνεία, σουρεαλισμό, λεπτή κοινωνική κριτική αλλά και μια ευαίσθητη ματιά, μέσα από αφηγήσεις που τονίζουν την αλληλεξάρτηση της φύσης με τον άνθρωπο, ακόμα κι αν αυτοί οι δεσμοί είναι δύσκολο να διακριθούν σε ένα σύγχρονο αστικό τοπίο.

Στο «Γυναίκα σε Πόλεμο», ο Έρλινγκσον παλεύει για την διατήρηση αυτής της αλληλεξάρτησης εντονότερα από ποτέ, ακόμα και αν η σύγχρονη Ισλανδία απέχει αρκετά από τον χαρακτηρισμό του «αστικού». Η ηρωίδα του, η Χάλλα, είναι μια σύγχρονη ακτιβίστρια, διατεθειμένη να πάει ενάντια σε όλους και σε όλα, με μοναδικό στόχο της διάσωσης της φύσης της χώρας της και κατ' επέκταση των συνανθρώπων της. Στην πόλη, ο κόσμος την γνωρίζει ως μια αγαπητή διευθύντρια χορωδίας. Εκτός δουλειάς όμως, η Χάλλα κρύβει μια μυστική ταυτότητα, έχοντας κηρύξει έναν όλο και μεγαλύτερης κλίμακας πόλεμο ενάντια στην τοπική βιομηχανία αλουμινίου.

Ρίχνοντας έναν ηλεκτροφόρο πυλώνα την φορά, η Χάλλα καταφέρνει σταδιακά να προκαλέσει ένα βιομηχανικό σαμποτάζ, τόσο μεγάλο, που προκαλεί προβλήματα στα επιχειρηματικά σχέδια της ισλανδικής κυβέρνησης (και στις ανέμελες διακοπές ενός ισπανόφωνου τουρίστα). Μόνο που λίγο πριν πραγματοποιήσει την πιο παράτολμη ακτιβιστική της ενέργεια, η Χάλλα λαμβάνει ένα απρόσμενο γράμμα που για πρώτη φορά θα τη θέσει αντιμέτωπη με το μέλλον της ως πολίτης, ως άνθρωπος και ως μητέρα.

Ανατρέποντας τις συμβάσεις όπως και η ηρωίδα της, η ταινία του Έρλινγκσον δεν είναι μια αγωνιώδης περιπέτεια, αν και περιέχει εξαιρετικά καλοστημένες σκηνές δράσης. Ούτε είναι μια κωμική ταινία, αν και περιέχει αρκετές σκηνές που, με πολύ ισλανδικό χιούμορ, μπορούν να προκαλέσουν αβίαστα το γέλιο. Πάνω από όλα δε, δεν είναι μια γλυκερή συναισθηματική ταινία, παρά το γεγονός ότι η ευαισθησία, η ενσυναίσθηση και η συντροφικότητα βρίσκονται πολύ οργανικά μέσα στον αφηγηματικό της πυρήνα.

Αντιθέτως, το «Γυναίκα σε Πόλεμο» είναι ένα φιλμ που συνδυάζει όλα τα παραπάνω, χωρίς όμως ποτέ να λυγίζει από το βάρος των συμβάσεων και των προσδοκιών. Η ματιά του είναι σταθερή και σίγουρη, η καρδιά του είναι ζεστή και γεμάτη τρυφερότητα, η λογική του είναι ψυχρή αλλά και γεμάτη κατανόηση. Κατά μία έννοια, η Χάλλα της ταινίας είναι το πορτρέτο της σύγχρονης Ισλανδίας, μια προσωπικότητα πολυσύνθετη, προβληματική αλλά και εξόχως μαχητική, σε ένα συνεχή αγώνα για να βρει τη θέση της σε ένα σύγχρονο, τάχιστα μεταβαλλόμενο κόσμο.

Και δεν είναι απλά η εξαιρετική φωτογραφία που αποθεώνει τη γεωγραφία και τον ορίζοντα της Ισλανδίας ή η σουρεαλιστική επιλογή της ενσωμάτωσης της μουσικής στην αφήγηση (ένα τρικ που ίσως βέβαια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί λιγότερο εκτενώς) που κάνουν την ταινία του Έρλινγκσον να κερδίζει τόσο εύκολα τις εντυπώσεις. Είναι η αμεσότητα της ματιάς της Χαλντόρα Γκαϊρχαρδσντοτίρ (στον διπλό ρόλο της Χάλλα και της αδερφής της) και οι απρόσμενες στροφές της αφήγησης κάθε φορά που εμφανίζεται ο κίνδυνος ενός κλισέ, που μετατρέπουν τελικά ολόκληρη την αφήγηση σε μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς ελίσσεται ανάμεσα σε διαφορετικά φιλμικά είδη και διαθέσεις.

Όσοι περιμένουν μια συμβατική κορύφωση της αφήγησης ίσως απογοητευτούν με το φινάλε, το οποίο επιδιώκει κυρίως να ορίσει την ίδια την Χάλλα ως άνθρωπο και όχι να προσφέρει ένα βολικό τέλος στην ιστορία της ή ένα εξίσου «ασφαλές» κοινωνικό μήνυμα.

Όμως τελικά, αυτό είναι το «Γυναίκα σε Πόλεμο» του Μπένεντικτ Έρλινγκσον: ένα προσωπικό αλλά και συλλογικό πορτρέτο που, ακόμα κι αν δεν είναι σίγουρο αν ο αγώνας του θα στεφθεί με απόλυτη ή έστω μερική επιτυχία, πιστεύει στην προσωπική ενδυνάμωση, στη σύνδεση του παρελθόντος με το μέλλον και, κυρίως, στην καθοριστικής σημασίας, πίστη σε όλα όσα ορίζουν τον κάθε άνθρωπο, και κατά συνέπεια, τον προορισμό του.