Με την ταινία “Time”, σε σκηνοθεσία Κιμ – Κι Ντουκ, συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 1 Απριλίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 4 Απριλίου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Time
Shi Gan

Νότιος Κορέα, Σκηνοθεσία Κιμ – Κι Ντουκ, Παίζουν: Γιουνγκ – Γου Χα, Γι – Γέον Παρκ, Σουνγκ – Μιν Κιμ, Διάρκεια: 97′

Το παιχνίδι της ερωτικής αποπλάνησης συναντά την ανθρώπινη ματαιοδοξία σε ένα συγκινητικό υπαρξιακό δράμα. Αποτελεσματική η ρεαλιστική σκηνοθετική προσέγγιση του Κιμ-Κι Ντουκ (“Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη”), που αφήνει χώρο και στο συναίσθημα, αλλά και στο μεταφυσικό στοιχείο. Ένα φίλμ κοινωνιολογική διδαχή πάνω στην αλλοτρίωση και αποξένωση των ανθρώπινων και ερωτικών σχέσεων.

Τον χρόνο τον σταματά μονάχα ο θάνατος…

Ο Κορεάτης αριστοτέχνης σκηνοθέτης Kim Ki-Duk είναι και πάλι εδώ, για να μας δώσει μια από τις περίεργες δημιουργίες του. Δεν είναι αριστούργημα όπως το Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη, αλλά ούτε και πειραματικό σαν το Νησί. Είναι μια ταινία που αισιοδοξεί πως θα ξυπνήσει κάποια από τα ένστικτα σας και θα σας διαπεράσει την αγωνία των ηρώων.

Το θέμα περιπλέκει τη ματαιοδοξία του ανθρώπου, που οδηγείται σε πλαστικές εγχειρήσεις, με την ίδια την αγάπη. Η ηρωίδα θα αλλάξει τελείως το πρόσωπο της για να μη χάσει τον άντρα που αγαπάει, βάζοντας σε κίνδυνο τη σχέση τους. Όλο αυτό αγγίζει τον εσωτερικό φόβο του ανθρώπου μπροστά στις έννοιες «πάντα» και «θάνατος». Η αλλαγή της εξωτερικής μας εμφάνισης, επιδιώκοντας μάλιστα αγαθά όπως η συντροφικότητα (αλλά και η διασημότητα), απομακρύνει την αποδοχή που πρέπει να έχουμε για τον εαυτό μας. Αλλάζοντας, χάνεται η αναζήτηση προς το γνώθι εαυτόν και κινούμαστε σε μονοπάτια ματαιότητας και αλλοτρίωσης.

Έτσι και οι ήρωες της ταινίας, αλλάζουν πρόσωπο αναζητώντας ο ένας τον άλλο, κάνοντας τον έρωτα ένα τραγικό παιχνίδι. Δεν υπάρχει πια η πρώτη ματιά, η πρώτη εικόνα, η πρώτη βραδιά. Αντί αυτού, μοιάζουν να νεκρανασταίνονται και να αποζητούν μια νέα ζωή, μια πλαστική αλήθεια, ένα αληθινό ψέμα.

Ο Kim Ki-Duk μάς έχει συνηθίσει σε τέτοιες περίτεχνες ιστορίες. Αναζητά την μεγάλη ιδέα, την έκπληξη, την πρόκληση, την απότομη κίνηση που θα αναστατώσει. Ένας κινηματογράφος που μυρίζει Γαλλία, αλλά είναι καθαρά απωανατολικός. Και είναι φανερό πως ο δημιουργός έχει πλέον οριστικά ωριμάσει και είναι έτοιμος για ακόμα μεγαλύτερες δημιουργίες.

Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε με πλαστικές επεμβάσεις να μεταμορφωθούμε σε έναν άλλο άνθρωπο χωρίς να κινδυνεύουμε από παραμορφώσεις ή άλλες παρενέργειες; Και αν αυτό γινόταν και μπορούσαμε να γίνουμε εξωτερικά όλα όσα ονειρευόμαστε θα παραμέναμε οι ίδιοι άνθρωποι ή θα αλλάζαμε ολοκληρωτικά; Και πως θα μας δέχονταν οι άλλοι με νέο πρόσωπο αλλά παλιά ψυχοσύνθεση; Η νέα ταινία του προκλητικού Kim Ki-duk αποτελεί μία πέραν συμβάσεων σπουδή πάνω στον έρωτα, στην ζήλια αλλά και σ' αυτό που προκύπτει όταν ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας διαφέρει ριζικά από τον τρόπο που μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι, συνήθως αυτοί με τους οποίους εμπλεκόμαστε συναισθηματικά. Η διάθεση του δημιουργού να ασκήσει κριτική σε μία κοινωνία που ευνοεί την αχρείαστη πλαστική επέμβαση ως μέσο τόνωσης της αυτοπεποίθησης – ερωτικής ή άλλης – είναι ορατή αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποπίπτει στο λάθος του διδακτισμού. Η ταινία προκαλεί συναισθηματικά και πνευματικά και θα σας δώσει λόγο να επανέλθετε, τουλάχιστον για να την συζητήσετε διεξοδικά.