Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » ΣΙΝΕΜΑ » Προβολή της ταινίας “Τιμπουκτού”
Προβολή της ταινίας “Τιμπουκτού”

Προβολή της ταινίας “Τιμπουκτού”

Με την “Τιμπουκτού”, σε σκηνοθεσία Αμπντεραμάν Σισακό, συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.Η θα προβληθεί την Παρασκευή 10 Μαρτίου στο στην .Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 13 Μαρτίου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Τιμπουκτού

Timbuktu

Μαυριτανία, , 2014, Εγχρωμο

Σκηνοθεσία: Αμπντεραμάν Σισακό

Πρωταγωνιστούν: Ιμπραίμ Αχμέντ, Τούλου Κίκι, Αμπέλ Τζάφρι

Διάρκεια: 97 λεπτά

Στο κατειλημμένο από τους φανατικούς ισλαμιστές Τιμπουκτού μια μοιραία παρεξήγηση αλλάζει δραματικά τη ζωή ενός Τουαρέγκ αγρότη.

Βραβευμένη με επτά Σεζάρ και υποψήφια για ξενόγλωσσο , συγκινητική, επίκαιρη,  πολιτικοκοινωνική καταγγελία. Λυρικός κι ευαίσθητος κινηματογραφιστής, ο Σισακό κοιτάζει τους πρωταγωνιστές στα α και δεν παρασύρεται σε κατάχρηση «ποιητικών» εικόνων ή στην επίδειξη μιας καρτποσταλικής εικονογραφίας.

Η τραυματισμένη χώρα του Μάλι και ειδικότερα η πόλη του Τιμπουκτού πλανοθετούνται αρκετά σχηματικά μεν, με λυρισμό δε, στην καινούρια ταινία του Αμπντεραμάν Σισακό, ο οποίος μας μεταφέρει στην χωρά που μεγάλωσε (γεννήθηκε στη Μαυριτανία). Η πλοκή θέλει τον Κιτανέ έναν νομάδα βοσκό, να ζει φιλήσυχα στην σκηνή του μαζί με την , την μικρή του κόρη Τόγια και τον περίπου συνομήλικό της Ισάν, που τον βοήθα με το μικρό του κοπάδι. Λίγο μακρύτερα, στην πρωτεύουσα Τιμπουκτού, οι ζηλωτές Ισλαμιστές έχουν επιβάλλει το δικό τους νόμο που απαγορεύει σχεδόν τα πάντα.

τύνει τις γυναίκες ακόμη και με γάντια και κάλτσες και περιορίζει αθώες απολαύσεις όπως η μουσική και το ποδόσφαιρο. Οι γυναίκες, αιώνια θύματα των φονταμενταλιστικών καθεστώτων, αντιστέκονται με όλα τα μέσα, επιδεικνύοντας τόλμη, θράσος και αποφασιστικότητα.

Ο τοπικός ιμάμης, αντιπροσωπεύοντας το επιεικές , προσπαθεί με όποιο μέσο μπορεί να αποτρέψει τις κτηνώδεις ποινές που επιβάλλονται από τους Τζιχαντιστές, οι οποίοι βλέπουν τα πάντα ως αμαρτία που ξεπλένεται μονό με αίμα.

Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, όταν σε μια αψιμαχία ο Κιτανέ σκοτώνει κατά λάθος έναν ψαρά, που με τη σειρά του είχε θανατώσει την αγαπημένη αγελάδα του με το ιδιόμορφο όνομα “GPS” (εμφανής αλληγορία για μια χώρα που έχει χάσει τον προσανατολισμό της). Ο σκηνοθέτης παραδίδει ένα οπτικά υπέροχο αποτέλεσμα, με ποιητικές πανοραμικές εικόνες της ερήμου και του ποταμού που τη διασχίζει και επενδύει το εγχείρημα με καταπληκτικές μελωδικές μουσικές, οι οποίες αποτελούν ίσως το δυνατότερο σημείο του.

Δημιουργώντας συσχετισμένους χαρακτήρες γύρω από τη βασική πλοκή (η οποία όμως αρχίζει ουσιαστικά να παίρνει μπρος μετά το δεύτερο μισό του φιλμ) στέκεται πάνω στις πλούσιες παραδόσεις της χώρας που ποδοπατούνται από το θρησκευτικό φανατισμό, ισορροπώντας παράλληλα ανάμεσα στην ελπίδα που υπομένει και την απόγνωση που γκρεμίζει. Η βασική αστοχία αυτού του δημιουργήματος πάντως, παραμένει ο κατάφωρος διδακτισμός και η προφανής μελοδραματική φόρμα του. Για ένα μεγάλο μέρος της ταινίας οι Τζιχαντιστές κατακτητές, μοιάζουν με αδύναμες καρικατούρες, ανίκανες να επιβάλλουν την υποτιθέμενη βούληση του Αλλάχ.

Ωστόσο, παρόλη την ελαφρώς στιλιζαρισμένη εικονογράφηση, είναι εύκολο να βρει κάνεις εμπνευσμένες σκηνές, όπως για παράδειγμα η φροϊδική εικόνα των παλλόμενων από τον άνεμο, γεμάτων καμπύλες αμμόλοφων και ο στρατηγικά τοποθετημένος θάμνος ανάμεσά τους.

 

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση