Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ » ΣΙΝΕΜΑ » Προβολή της ταινίας “Η Κόρη”
Προβολή της ταινίας “Η Κόρη”

Προβολή της ταινίας “Η Κόρη”

Με την ταινίαΗ Κόρη”, σε σκηνοθεσία Σάιμον Στόουν, συνεχίζονται οι προβολές της κινηματογραφικής κοινότητας του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου. Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 29 Μαρτίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία και την Δευτέρα 1 Απριλίου στο Αχίλλειο. Ώρα έναρξης 21:30.

Γουέστερν

Western

Γερμανία, Βουλγαρία, ,

Σκηνοθεσία: Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ

Σενάριο: Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ

Πρωταγωνιστούν: Μάινχαρντ Νιούμαν, Ράινχαρντ Βέτρεκ, Σουλειμάν Αλίλοφ Λετίφοβ

Διάρκεια: 119 λεπτά

Σ υναρπαστικό και έντεχνα κορυφωμένο κοινωνικό δράμα που ακτινογραφεί αποκαλυπτικά τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Αυτή η ταινία έκανε την Παγκόσμια Πρεμιέρα της στο τμήμα Un Certain Regard του περασμένου Φεστιβάλ Καννών, συνέχισε τη φεστιβαλική της στα φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, του Μονάχου, του Τορόντο, της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, ενώ κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Σεβίλης, το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ New Horizons της Πολωνίας όπως επίσης και το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Fipresci), το οποίο κέρδισε επιπλέον και στο Φεστιβάλ Motovun της Κροατίας.

Το εκλεκτικό Φεστιβάλ Βιέννης Viennale έδωσε στη σκηνοθέτρια Valeska Grisebach carte blanche για να επιλέξει ορισμένες αγαπημένες της ταινίες ενώ παρουσίασε και στο έργο της. Η ταινία προβλήθηκε και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του περασμένου Νοέμβρη, στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες». Ταυτόχρονα, το Γουέστερν (Western) βρέθηκε ανάμεσα στις τρεις φιναλίστ για το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η ταινία αποτελεί μια συμπαραγωγή Γερμανίας, ς και Βουλγαρίας και αποτελεί την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της Valeska Grisebach, 11 χρόνια μετά την προηγούμενή της.

Να σημειώσουμε πως η σκηνοθέτιδα εργάστηκε ως σύμβουλος σεναρίου στο «Toni Erdmann» της Maren Ade, που αντιστοίχως, έχει ρόλο παραγωγού σε τούτη την ταινία. Να σημειώσουμε πως όλοι οι ηθοποιοί που εμφανίζονται στην ταινία είναι ερασιτέχνες.

Η υπόθεση: Μια ομάδα οικοδόμων από τη Γερμανία προσλαμβάνεται για μια εργολαβία που έχει να κάνει με ένα έργο στη Βουλγαρία, έξω από ένα χωριό κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα.

Ουσιαστικά, μισθώνονται για να κατασκευάσουν ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο μέσω του οποίου υποτίθεται πως θα βελτιωθεί η υποδομή όλης της περιοχής. Με λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης φυσικά.

Από την ομάδα των Γερμανών ξεχωρίζουν δύο: ο καλότροπος, μοναχικός πενηντάρης Μάινχαρτ, που πιάνουν τα χέρια του κι έχει καταταγεί και στην Λεγεώνα των Ξένων παλαιότερα, και ο τσαμπουκαλής, χωρίς τρόπους, γερμαναράς Βίνσεντ. Όσο ο Μάινχαρτ προσπαθεί να πλησιάσει τους ντόπιους, να τους καταλάβει, να σεβαστεί τις συνήθειές τους και τον τρόπο ζωής τους, άλλο τόσο ο Βίνσεντ κάνει του κεφαλιού του, δεν δίνει σημασία σε τίποτε, λειτουργεί ως… κατακτητής και θέλει απλά να τελειώσει η δουλειά. Και να… πηδήξει και καμιά ντόπια, αν του κάτσει. Εντωμεταξύ η ζέστη του καλοκαιριού δεν βοηθάει τα πράγματα…

Ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο της ταινίας: «Γουέστερν». Εντάξει, έχει άλογα, έχει σκληρούς άντρες (όχι ακριβώς καουμπόηδες), έχει κώδικες τιμής αλλά δεν έχει καμία σχέση με την… Άγρια Δύση.

Με την Ανατολή έχει να κάνει, με τα ταλαίπωρα Βαλκάνια, που όμως προβάλλουν πλέον ως νέο Ελ Ντοράντο (χμ…) για τις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες του βορρά. Και ιδού το πρώτο παράδοξο: ενώ το χωριό έχει ουσιαστικά ερημώσει από νεολαία, μιας που όλοι έχουν φύγει μετανάστες για δουλειά σε , Γερμανία και… Ελλάδα (μουάχαχαχα, ισχύει και αυτό), οι Γερμανοί πηγαίνουν στη Βουλγαρία για δουλειά! Όπως λέει και ο προφανώς φασίστας Βίνσεντ «70 χρόνια μετά είμαστε και πάλι εδώ».

Το φόκους της ταινίας είναι πάνω στον Μάινχαρτ. Οι ηθικοί του κώδικες δεν έχουν καμία σχέση με εκείνους που (ας πούμε ότι) έχει ο Βίνσεντ. Ο Μάινχαρτ είναι άπατρης (καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι πήγε να δουλέψει στη Λεγεώνα των Ξένων), δεν νιώθει νοσταλγία για καμία «πατρίδα», πατρίδα του είναι όλη η γη, σύντροφός του ο κάθε . Νιώθει καλά εκεί που βρίσκεται πλέον.

Με τους ντόπιους, τους πιο πολλούς τουλάχιστον τα πάει εξαιρετικά κι ας υπάρχει πραγματικό πρόβλημα επικοινωνίας και συνεννόησης. Βλέπετε, στο χωριό ελάχιστοι μιλάνε γερμανικά ή έστω αγγλικά κι άντε να βγάλεις άκρη στη σύγχρονη αυτή μικρογραφία της Βαβέλ. Αποκτά φίλο που ονοματίζει «αδελφό» του, φλερτάρει με μια όμορφη γυναίκα της ηλικίας του, μαθαίνει ήθη και έθιμα του χωριού, μαθαίνει να καβαλάει άλογο, μαθαίνει να πασταλιάζει καπνό (ρε τι μου θύμισε η συγκεκριμένη σκηνή…), μαθαίνει να αγαπάει την απόλυτα άναρχη φύση, την τόσο μακρινή από την τακτοποιημένη στην υπόλοιπη Ευρώπη, που έχει περάσει… Διαφωτισμό.

Υπάρχει όμως και ο Βίνσεντ. Ο εθνικιστής. Ο κατακτητής. Ο αρπάζων και δεν πληρώνων. Που έχει βάλει στο μάτι την νεαρή, όμορφη του χωριού. Ε, για να του τη βγει, ο Μάινχαρτ του την παίρνει κι ας είναι ολοφάνερο πως η συνομήλική του είναι για εκείνον. Τελικά, όμως και οι δύο άντρες θα βγουν ηττημένοι από όλη την περιπέτεια. Ο Βίνσεντ από τον Μάινχαρτ και ο Μάινχαρτ από τους χωριανούς που δεν τον χωνεύουν. Τουλάχιστον, θα δεχτεί την ήττα του με αξιοπρέπεια. Κι έναν χορό που μόλις μαθαίνει να χορεύει.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ταινία της Grisebach, με ερασιτέχνες ηθοποιούς, λέει αυτά που θέλει καθαρά και σταράτα. Για μια Ευρώπη κατακερματισμένη, περισσότερο από ποτέ. Για ανθρώπους που κουβαλούν στερεότυπα, που μεγάλωσαν με αυτά, που πρώτα προτάσσουν το τι είναι εθνικά και κρύβονται πίσω από αυτό. Συγκρατημένη σκηνοθεσία, χωρίς υπερβολές, χωρίς υστερίες, με δάνεια από το σινεμά του Antonioni και του Forman. Μια μικρή, θετική έκπληξη.

Παγκόσμια πρεμιέρα στο τμήμα Un Certain Regard του Φεστιβάλ Καννών.

Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Σεβίλλης

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Fipresci) στο Φεστιβάλ New Horizons Πολωνία

Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Fipresci) στο Φεστιβάλ Motovun της Κροατίας.

Φιναλίστ για το Βραβείο LUX της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Συμμετοχή στα φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι, Μονάχου, Τορόντο, Νέας Υόρκης, Λονδίνου

Στην 5η θέση της λίστας με τις καλύτερες ταινίες του για το περιοδικό Sight & Sound (μια από τις πιο έγκυρες καθώς ψηφίζουν 188 κριτικοί, προγραμματιστές Φεστιβάλ και επιμελητές από όλο τον κόσμο).

H νέα ταινία της Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ, έκανε την Παγκόσμια Πρεμιέρα της στο τμήμα Un Certain Regard του Φεστιβάλ Καννών αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές, συνέχισε τη φεστιβαλική της στα φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, του Μονάχου, του Τορόντο, της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, ενώ κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Σεβίλλης, το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ New Horizons της Πολωνίας όπως επίσης και το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Fipresci), το οποίο κέρδισε επιπλέον και στο Φεστιβάλ Motovun της Κροατίας. Το εκλεκτικό Φεστιβάλ Βιέννης Viennale της έδωσε carte blanche για να επιλέξει ορισμένες αγαπημένες της ταινίες ενώ παρουσίασε και αφιέρωμα στο έργο της.

Ταυτόχρονα, το Γουέστερν βρέθηκε ανάμεσα στις τρεις φιναλίστ για το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και θα βγει στις αίθουσες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 28 Δεκεμβρίου.

Η Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ επισκέφθηκε φέτος για δεύτερη φορά την Ελλάδα στο πλαίσιο της εξαιρετικά επιτυχημένης πρεμιέρας της ταινίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς είχε έρθει και το 2006 και πάλι στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει τις δύο προηγούμενες ταινίες της Sehnsucht (Longing / Πόθος) και Mein Stern (Be My Star / Γίνε το Αστέρι μου) στο πλαίσιο της ενότητας Κάποιος να τους Προσέχει που αναδείκνυε ανερχόμενα ταλέντα του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Με την τρίτη ταινία της Γουέστερν, η Γκρίζεμπαχ (με συμμετοχή στο σενάριο του Τόνι Έρντμαν της Μάρεν Άντε, η οποία εδώ εκτελεί χρέη παραγωγού) επιχειρεί ένα ευφυές ταξίδι στην καρδιά της σημερινής Ευρώπης και του κυρίαρχου ρόλου της Γερμανίας μέσα από την ιστορία μιας ομάδας Γερμανών εργατών που αναλαμβάνουν ένα έργο στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα και σύντομα βλέπουν την με τους ντόπιους να ανεβαίνει καθώς η Ιστορία και το παρελθόν ρίχνουν τη δική τους σκιά στο σήμερα. Παίζοντας πανέξυπνα με τους κώδικες του αμερικανικού γουέστερν με τα Βαλκάνια να παίζουν το ρόλο μιας νέας «Άγριας Ανατολής» και με όχημα το υπαρξιακό ταξίδι του κεντρικού μοναχικού ήρωά της Μάινχαρντ, η Γκρίζεμπαχ καταθέτει όχι μόνο ένα σχόλιο για το αβέβαιο μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου που μοιάζει διαιρεμένη όσο ποτέ άλλοτε, αλλά και μια συγκινητική ιστορία για την ανθρώπινη ανάγκη να ανήκουμε κάπου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ σπούδασε φιλοσοφία και γερμανικές σπουδές στο Βερολίνο, στο Μόναχο και στη ΒΙέννη. Το 1993 ξεκίνησε να σπουδάζει σκηνοθεσία στη Βιεννέζικη Ακαδημία Κιμηματογράφου με τους Πίτερ Πάτζακ, Βόλφγκανγκ Βολφ και Μίχαελ Χάνεκε. Η δεύτερη ταινία της με τίτλο Longing έκανε πρεμιέρα το 2006 στο Διαγωνιστικό της Μπερλινάλε. Η ταινία έλαβε πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων και το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Μπουένος Άιρες και το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βαρσοβίας.

Φιλμογραφία

2001 Mein Stern | Be My Star

2006 Sehnsucht | Longing

2017 Western

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση