Πέθανε σε ηλικία 50 ετών ο σκηνοθέτης Νίκος Τριανταφυλλίδης. Γιος του σατιρικού καλλιτέχνη Βασίλη Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυνν) και της χορεύτριας Χαρίκλειας Μακρή είχε γεννηθεί στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 9 Σεπτεμβρίου 1966.

Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου στο διάστημα 1990-1992. Η πρώτη μικρού μήκους ταινία ήταν το ντοκιμαντέρ «Momus: Amongst Women Only», που γυρίστηκε στα πλαίσια της πρακτικής του στο τρίτο τρίμηνο των σπουδών του στο Λονδίνο.

Η πτυχιακή του ταινία Dogs Licking My Heart (τα Σκυλιά Γλείφουν Την Καρδιά Μου) με τον τζαζίστα Μπλέιν Ρέινινγκερ και Παναγιώτη Θανασούλη κέρδισε το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 1993. Η ταινία προβλήθηκε και σε διεθνή φεστιβάλ. Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησε σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι “Δεν Χωράς Πουθενά” του συγκροτήματος Τρύπες.

Ακόμη σκηνοθέτησε και ένα μικρού μήκους σουβενίρ από την συναυλία των Τρυπών στο club Marquee του Λονδίνου. Το 1995 ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Ράδιο Μόσχα” με τους Σβετλάνα Πανκράτοβα, Χάρρυ Κλυνν, Blaine L. Reininger, Kώστα Γκουσγκούνη, Απόστολο Σουγκλάκο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Η υπόθεση αφορά μία Ρωσίδα χορεύτρια που δουλεύει σε ελληνικό καμπαρέ και γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα στο αφεντικό της, έναν πληρωμένο δολοφόνο και έναν βιολιστή χαρτοπαίκτη. Η ταινία προβλήθηκε στο Πληροφοριακό Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μερικούς μήνες αργότερα η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία του ΥΠΠΟ.

Το “Ραδιο Μόσχα” ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Το 1996 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γύρισε για λογαριασμό της ΕΤ2 την τηλεταινία “Το Παλτό”, μια ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου διηγήματος του Νικολάι Γκόγκολ από τον ίδιο και την Ευγενία Λυρούδια με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βασίλη Διαμαντόπουλο στους ρόλους του πελάτη και του ράφτη αντίστοιχα. Δύο χρόνια αργότερα γυρίζει για λογαριασμό της ΕΤ2, το ντοκιμαντέρ μαμούθ για το συγκρότημα Tuxedomoon με τον τίτλο “No Tears”.

Παράλληλα ο Νίκος Τριανταφυλλίδης συνεργάστηκε με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη για το σενάριο της ταινίας “Μαύρο Γάλα”. Η ταινία ολοκληρώθηκε στα 1999. Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στο 40ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δεν απέσπασε καμία διάκριση. Το 1999, σε ηλικία 70 ετών, ο Αμερικανός μουσικός Σκρίμιν Τζέι Χόκινς επισκέφθηκε την Ελλάδα και έδωσε δύο συναυλίες μετά από πρόσκληση του Νίκου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος και κινηματογράφησε αυτές τις συναυλίες. Όμως, τελείως αναπάντεχα, δύο μήνες μετά, ο Χόκινς πέθανε. Στην ταινία, εκτός από το ντοκουμέντο του ταξιδιού του Χόκινς στην Αθήνα, υπάρχει σπάνιο υλικό από τις παλαιότερες εμφανίσεις του, καθώς και συνεντεύξεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά. H ταινία απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ.

Ακόμη, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία. Αργότερα, επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή “Αισθηματική Αγωγή” μέσα από την συχνότητα του 902 Αριστερά και στον ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο” 105,5 FM. Υπήρξε μουσικός παραγωγός και ιδρυτής της οπτικοακουστικής εταιρίας «Astra Tv» (1995). Το 2002 εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο Gagarin 205, στην οδό Λιοσίων. Τον Σεπτέμβριο του 2009 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης παραχώρησε την διαχείριση και το management του συναυλιακού χώρου Gagarin 205 στον κινηματογραφικό παραγωγό και επιχειρηματία Λάμπρο Τριφύλλη. Ο ίδιος παρέμεινε στο σχήμα με την ιδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή. O Nίκος Τριανταφυλλίδης ανακοίνωσε την επιστροφή του πίσω από την κάμερα ως σκηνοθέτης με την ταινία “Οι Αισθηματίες”. Η ταινία ανήκει στην κατηγορία των φιλμ νουάρ, ξεκίνησε να γυρίζεται το 2012, παρουσιάστηκε ημιτελώς (ως work in progress) το 2013 και πρωτοπροβλήθηκε ολοκληρωμένη στο κυρίως πρόγραμμα (διαγωνιστικό μέρος) του 36ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας τον Ιούνιο 2014, για να προβληθεί τελικά στις ελληνικές αίθουσες τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.

 

 

πηγή:kathimerini.gr