Με την ταινία Νέα και όμορφη σε σκηνοθεσία Φρανσουά Οζόν. συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 24 Απριλίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 27 Απριλίου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Νέα και όμορφη
Jeune et jolie
Γαλλία, 2013. Σκηνοθεσία – σενάριο: Φρανσουά Οζόν. Ηθοποιοί: Μαρίν Βαχτ, Ζεραλντίν Παϊλάς, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Φρεντερίκ Πιερό. 95′

O Φρανσουά Οζόν παραδίδει μία αιρετική σπουδή στη γυναικεία ενηλικίωση – κάτι σαν «τα μαθητικά χρόνια της ”Ωραίας της Ημέρας”». Επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών, 2013.

Το πορτρέτο μιας 17χρονης Παριζιάνας φοιτήτριας που αρχίζει να εκπορνεύεται, παρουσιάζει στην ταινία του «Νέα και όμορφη» ο Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν («Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο», «Το καταφύγιο», «Η πισίνα»), με τη νεαρή πρωταγωνίστριά του, Μαρίν Βακ, να ενσαρκώνει με εξαιρετική πειθώ την Ιζαμπέλ, το μελαγχολικό κορίτσι που από ανία αλλά και περιέργεια αποφασίζει μετά την πρώτη της ερωτική επαφή με ένα Γερμανό συνομήλικό της, να προσφέρει σεξ σε ηλικιωμένους συνήθως άντρες, με τους οποίους έρχεται σε επαφή μέσω του Διαδικτύου.

Η Ιζαμπέλ είναι κορίτσι από εύπορη αστική οικογένεια και, όπως γρήγορα μαθαίνουμε, η στροφή της στην πορνεία δεν γίνεται για το χρήμα, αλλά περισσότερο από μια εσωτερική παρόρμηση να γνωρίσει τις εμπειρίες του κορμιού της καθώς και την, έστω προσωρινή, ευχαρίστηση της όλης διαδικασίας, που ξεκινά από την υλοποίηση των φαντασιώσεών της: να εξουσιάζει και να εξουσιάζεται, να μετατρέπεται, σε χρηματική βάση, σε αντικείμενο του πόθου (στο νου έρχεται η «Ωραία της ημέρας» του Μπουνιουέλ) αλλά και να κάνει «κάτι το κρυφό, το παράνομο, το απαγορευμένο», σύμφωνα με τον ίδιο το σκηνοθέτη.

Με λεπτότητα και ρεαλισμό, διανθισμένο με χιούμορ, με την επιμονή ενός εντομολόγου, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί τη 17χρονη ηρωίδα του στη διάρκεια των τεσσάρων εποχών (και τεσσάρων τραγουδιών της Φρανσουάζ Αρντί), ξεκινώντας από τις καλοκαιρινές διακοπές της, περίοδο στην οποία δείχνει και τη διττή προσωπικότητά της (στη σκηνή όπου χάνει την παρθενιά της, τη βλέπουμε να παρακολουθεί τη σκηνή από δίπλα, ως μάρτυρας, λες και πρόκειται για ένα άλλο πρόσωπο), και φτάνοντας ώς την άνοιξη, ενώ, παράλληλα, καταγράφει τις αντιδράσεις της οικογένειάς της, ιδιαίτερα της μητέρας της (μια πολύ καλή Ζεραλντίν Παϊλάς), όταν ανακαλύπτει το «μυστικό» της κόρης της, αλλά και τις αντιδράσεις της συζύγου (μια έξοχη Σάρλοτ Ράμπλινγκ) του ηλικιωμένου νεκρού πελάτη της προς το φινάλε (και μία από τις καλύτερες σκηνές) της ταινίας.

Η ταινία δεν είναι πορνογραφική (οι σκηνές γυμνού είναι γυρισμένες διακριτικά, σχεδόν σεμνότυφα). Αντίθετα, εκείνο που ενδιαφέρει το σκηνοθέτη δεν είναι τόσο το θέμα της πορνείας των νέων (την οποία, πάντως, καταγράφει με λεπτομέρεια και διεξοδικότητα) όσο το δύσκολο (συχνά επίπονο), χωρίς εξιδανικεύσεις, πέρασμα από την εφηβία στην ενηλικίωση.