Με την ταινία “Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα”, σε σκηνοθεσία Τέρενς Ντέιβις, συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου. Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 21 Απριλίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 24 Απριλίου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα
Sunset Song

Ηνωμένο Βασίλειο, Λουξεμβούργο, 2015
Σκηνοθεσία: Τέρενς Ντέιβις
Πρωταγωνιστούν: Aγκνες Ντέιν, Πίτερ Μούλαν, Κέβιν Γκάθρι, Iαν Πίρι
Διάρκεια: 135 λεπτά

Η κόρη ενός αυταρχικού αγρότη ενηλικιώνεται στη Σκοτία των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Ο Τέρενς Ντέιβις παραδίδει μια ακόμη υπέροχη ταινία για το χρόνο που περνά, τους ανθρώπους που αντέχουν και την ομορφιά που μένει.

Η ιστορία συναντά την προσωπική μοίρα σε μια ποιητική όσο και σκληρά ρεαλιστική μεταφορά ενός εμβληματικού βρετανικού μυθιστορήματος από τον στιλίστα Τέρενς Ντέιβις («Το Βαθύ Μπλε του Έρωτα») ο οποίος καταφέρνει να «κλέψει» σκηνοθετικά πολύτιμα συναισθήματα και κρυμμένα πάθη, αποτυπώνοντας μελαγχολικά (και υπό τους ελεγειακούς ήχους του «Flowers of the forest») το τέλος των παλιών ημερών, τους ανθρώπους που αντέχουν και την ομορφιά που μένει.

Η πανέμορφη Κρις μεγαλώνει σε μια σκληρή, παραδοσιακή, αγροτική κοινότητα γεμάτη πάθος για τη ζωή, για τον ανήσυχο Γιούαν, αλλά και την αγέρωχη όσο και σκληρή σκωτσέζικη γη στην οποία έχει αποφασίσει να μείνει παρά τις δυσκολίες. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει αθόρυβα, και ο μοντέρνος κόσμος κυκλώνει σταδιακά την παραδοσιακή κοινότητα με τον πιο ασφυκτικό τρόπο.

Ακόμη κι αν δεν ξέρεις ότι ο Τέρενς Ντέιβις προσπαθούσε δεκαπέντε χρόνια να μεταφέρει το βιβλίο του Λούις Γκράσικ Γκίμπον στην οθόνη, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς το πάθος του για την ηρωίδα, μια γυναίκα που μοιάζει να περιέχει κάτι σπουδαίο μέσα στην απλότητά της και γι αυτή την ιστορία που χωρά κάτι το μεγαλειώδες στον τρόπο που διηγείται κάτι τόσο δεδομένο όσο το πέρασμα του χρόνου.

Ο Τέρενς Ντέιβις κατορθώνει στο «Sunset Song» να κάνει ένα πορτρέτο όχι μόνο μιας γυναίκας που βρίσκει την δύναμη να σηκώσει το ανάστημά της σε μια αντίξοη εποχή και κοινωνία, μα όπως συνήθως κάνει στις ταινίες του (με πιο πρόσφατο το «The Deep Blue Sea») να κοιτάξει τους ανθρώπους στην ακατάπαυστη ροή του χρόνου, να αποτυπώσει κάτι βαθύ και δυνατό από ιστορίες που από μόνες τους ίσως δεν ορίσουν τίποτα μεγαλύτερο, μα που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον εαυτό μας.

Κι εδώ, το κάνει με τρόπο αληθινά μεγαλειώδη, αφήνοντας ίσως για πρώτη φορά την πόλη, τα κλειστά σαλόνια, τα μικρά σπίτια της εργατικής τάξης, τους εσωτερικούς χώρους, για να ανοιχτεί στην φύση, στην γη, στα χωράφια με το στάρι, τα οποία κινηματογραφεί με έναν υπέροχο λυρισμό και την αίσθηση πως ο ρόλος τους είναι βαθύτερος και πολύ πιο ουσιαστικός από απλά σκηνικά της δράσης.

Το «Sunset Song» είναι ένα φιλμ για τους ανθρώπους, για τον τόπο τους, για τους δεσμούς που χτίζουν, για τα τραγούδια που ενώνουν τις ψυχές τους σε κάτι που παίρνει φωνή και ουσία. Είναι μια ταινία για την δύναμη τους να διεκδικούν την θέση τους, για τον τρόπο που η ζωή κυλά αφήνοντας πίσω τις ζωές μας, μα και για το ίχνος, ακόμη κι αδιόρατο που αυτές αφήνουν πίσω. Για το πώς ο τόπος ορίζει τους ανθρώπους την στιγμή που κι εκείνοι κάνουν το ίδιο. Γι αυτό που δεν σβήνεται ακόμη κι όταν εκείνοι φεύγουν.

Με την Αγκνες Ντέιν να δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία, με μια ιστορία που έχει την υφή μιας λαϊκής αφήγησης και μαζί την ρευστότητα ενός ποιήματος, με τον Ντέιβις να κινηματογραφεί την ομορφιά και την σκληρότητα της ζωής και των ανθρώπων με τρόπο που μοιάζει μαζί επικός και απόλυτα εσωτερικός, το «Ενα Τραγουδι για το Ηλιοβασίλεμα» είναι μια ταινία εποχής που δεν μοιάζει με καμία άλλη.

Ένα υπέροχο τραγούδι για τις στιγμές εκείνες που κάνουν την ζωή να αξίζει, για τα πράγματα που είναι τόσο όμορφα αλλά που δεν διαρκούν. Κι αυτό ίσως είναι που τα κάνει να δείχνουν ακόμη πιο όμορφα…