Διεθνές βραβείο για την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, απέσπασε ο 31χρονος Βελεστινιώτης σκηνοθέτης Στέργιος Πάσχος.

Η ταινία του «Άφτερλωβ» έκανε παγκόσμια πρεμιέρα πριν από λίγες μέρες, με τη συμμετοχή της στο διαγωνιστικό Τμήμα Νέων Σκηνοθετών του 69ου Φεστιβάλ του Λοκάρνο στην Ελβετία.

Το «'Αφτερλωβ» (Afterlov) του Στέργιου Πάσχου, είναι μια κωμική, συγκινητική και καυστική µεταερωτική ιστορία δυο ανθρώπων που αρνούνται να μεγαλώσουν. Ο Χάρης Φραγκούλης και η Ηρώ Μπέζου, υποδύονται τους ήρωες του ζευγαριού που προσπαθεί να βρει δρόμους επικοινωνίας.

Η τανία που γυρίστηκε στο σπίτι του σκηνοθέτη Νίκου Νικολαΐδη (Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα) παρακολουθεί την απέλπιδα προσπάθεια ενός ζευγαριού για επικοινωνία. Αποκλεισμένοι και έγκλειστοι, αγκαλιά με λέξεις που περισσεύουν αλλά δεν φτάνουν για να εκφράσουν την ταραχή τους, περικυκλωμένοι από αναμνήσεις και ανήμποροι να εξηγήσουν αυτό που τους συμβαίνει, οι δυο ήρωες ξεκινούν μια αθώα βόλτα στην εξοχή για να συνειδητοποιήσουν πολύ γρήγορα πως έχουν χαθεί σ' ένα αφιλόξενο κι ανεξερεύνητο δάσος…

Το «'Αφτερλωβ» είναι η ιστορία του «μετά» μιας σχέσης. Ο Νίκος, μποέμ φτωχός τρομπετίστας γύρω στα 30, έχει χωρίσει εδώ κι ένα χρόνο με τη Σοφία. Ο Νίκος δεν έχει καταλάβει ακόμη το γιατί και ζητά μια απάντηση. Και προκειμένου να την πάρει δεν θα διστάσει να φτάσει στα άκρα. Να κλειδώσει τη Σοφία σ' ένα σπίτι στην Κηφισιά, προκειμένου να ακούσει από τα δικά της χείλη ακριβώς για ποιο λόγο χωρίσανε.

Το «Αφτερλωβ» έρχεται με κάποιο τρόπο σαν συνέχεια της συζήτησης που ξεκίνησε ανάμεσα στη Σοφία και τον Νίκο στο «Ο Ελβις Είναι Νεκρός» την τελευταία μικρού μήκους του Πάσχου που είχε σαν ήρωες τους ίδιους χαρακτήρες.

Η ταινία είναι παραγωγή της εταιρείας Marni Films, Faliro House και της ΕΡΤ.

«Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να μιλάνε μια γλώσσα που δεν την ακούμε»

Το σενάριο και η σκηνοθεσία τον γοήτευαν από μικρό. «Αυτό το πράγμα υπήρχε μέσα μου και το είχα αντιληφθεί από πολύ μικρός. Κάποια στιγμή έφθασε η ώρα να αφήσω αυτή τη φωνή που υπήρχε μέσα μου να αναδειχθεί. Αυτό που χρειαζόταν ήταν να βρω τον κατάλληλο χώρο και τις δυνάμεις για να το κάνω.»

Για το θέμα της τελευταίας του ταινίας ο Στέργιος εμπνεύστηκε από τη σύγχρονη πραγματικότητα, από τις σχέσεις τις δικές του και των φίλων του, την πραγματικότητα που βλέπει γύρω του. «Υπάρχει μια γλώσσα που έχουν αρχίσει να μιλάνε οι άνθρωποι εδώ και καιρό και δεν την «ακούμε». Δεν βλέπουμε ταινίες που έχουν να κάνουν με αυτό. Να μιλάνε για τις σχέσεις όπως εμείς τις βιώνουμε σήμερα. Κάποια πράγματα που πρέπει να λέγονται. Να φεύγουμε από τα στερεότυπα. Για παράδειγμα μια απιστία μπορεί κάποτε να ήταν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, εγώ βλέπω γύρω μου σήμερα ότι μια απιστία δεν είναι σχεδόν τίποτα. Έχει προχωρήσει πολύ. Έχει μπει η ψυχανάλυση στη ζωή μας μέσα βαθιά. Ήθελα σαν θεατής να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί λείπει.»

Όπως είπε και ο δημιουργός μιλώντας στο magnesianews.gr, η ταινία έχει αρκετά βιωματικά στοιχεία καθώς «πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε».

Στο ερώτημα αν η σημερινή κατάσταση ευνοεί την καλλιτεχνική δημιουργία ο Στέργιος Πάσχος απαντά: «Σε περιόδους όπως η σημερινή, όπου υπάρχει μεγάλη πίεση, οι καλλιτέχνες επειδή συνήθως είναι και πιο ευαίσθητοι άνθρωποι υπάρχει μια κινητικότητα σε σύγκριση με άλλες περιόδους αδράνειας. Αυτό όμως δεν σημαίνει και πολλά. Ο καθένας είναι καλλιτέχνης στην εποχή του και συνήθως μιλάει για την εποχή του.

«Όποιος είναι να φτάσει στην καλλιτεχνική δημιουργία ή θα τρελαθεί ή θα φτάσει», δηλώνει με έμφαση ο νεαρός σκηνοθέτης. «Δεν είναι εξωτερικό πράγμα όπως πιστεύουν πολλοί, είναι εσωτερικό τελείως. Η αληθινή τέχνη δεν είναι στα σαλονάκια και σε διάφορα θέατρα μόνο. Μπορεί να είναι και εκεί, αλλά μπορεί να είναι ακόμη περισσότερο και σε μια βόλτα στην εξοχή. Έχει να κάνει με μια ελευθερία του πνεύματος και με το που τοποθετείται ψυχικά κανείς, που μπορεί τελικά η επαρχία να είναι πιο σχετική με την τέχνη, απ' ότι οποιοσδήποτε άλλος χώρος τέχνης. Δεν είναι απαραίτητο ότι σε ένα χώρο τέχνης θα βρεις τέχνη, ενώ σε έναν άλλο φαινομενικά άσχετο με την τέχνη χώρο, ότι δεν θα βρεις.»

Όπως μας είπε ο Στέργιος Πάσχος, διατηρεί άρρηκτους δεσμούς με τη γενέτειρά του, το Βελεστίνο, το οποίο επισκέπτεται τακτικά για να δει φίλους και συγγενείς.

Η ταινία του Στέργιο Πάσχου «'Αφτερλωβ» (Afterlov) αναμένεται να προβληθεί και σε άλλα φεστιβάλ στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη) και στο εξωτερικό οι λεπτομέρειες ωστόσο θα γίνουν γνωστές σε λίγο καιρό από την εταιρία παραγωγής του, την Marni Films.

Βιογραφικό

Ο Στέργιος Πάσχος γεννήθηκε στο Βελεστίνο το 1985. Το 2003 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει Γεωπονική στο ΑΠΘ, αλλά αντ' αυτού παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο Σχολείο «Πράξις» και μαθήματα υποκριτικής στο Θεατρικό Κέντρο Βόρειας Ελλάδας. Το 2008 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια συγγραφής σεναρίου με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Συμμετείχε ως β' βοηθός σκηνοθέτης στην ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Knifer». Έχει γράψει και έχει σκηνοθετήσει έξι μικρού μήκους ταινίες («Leaving Room» το 2007, «Ανάμεσα» το 2008, «Regular Night» – 2009, «Χτυπήματα» το 2010, «Ελένη» το 2011, «Largo» το 2012 και «O Elvis είναι νεκρός» το 2013). Το έργο του έχει υποστηρίξει η ΕΡΤ. Έχει λάβει πολλά βραβεία από διάφορα Φεστιβάλ Ταινιών και έχει εργαστεί ως σεναριογράφος στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Πηγή: Flix.gr