Με την ταινία “Αναμνήσεις”, σε σκηνοθεσία Ζαν Πολ Ρουβέ, συνεχίζονται οι προβολές της κινηματογραφικής κοινότητας του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Η ταινία θα προβληθεί την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία (έναρξη 21:30) και την Δευτέρα 22 Ιανουαρίου στο Αχίλλειο στις 21:15 (έναρξη 21:30).

Αναμνήσεις

Les Souvenirs

Γαλλία, 2014

Παραγωγή: Μαξίμ Ντελόνι, Ρομέν Ρουσό

Σκηνοθεσία: Ζαν Πολ Ρουβέ

Σενάριο: Νταβίντ Φενκινός, Ζαν Πολ Ρουβέ

Φωτογραφία: Κριστόφ Οφενστάιν

Μοντάζ: Κρισέλ Ντεγουίντερ

Μουσική: Αλέξις Ρολτ

Πρωταγωνιστούν: Μισέλ Μπλανκ, Ανί Κορντί, Ματιέ Σπινοζί, Σαντάλ Λομπί, Γουίλιαμ Λέμπγκιλ, Φλόρε Μποναβεντούρα, Οντρέ Λαμί, Ζαν Πολ Ρουβέ

Διάρκεια: 92 λεπτά

Χιούμορ και συγκίνηση εναλλάσσονται με προβλέψιμη χάρη σε μια μετρημένη και καλοπαιγμένη δραμεντί.

Συνήθως βλέπεις τους τίτλους τέλους μίας ταινίας ως το τέλος, όταν σου άρεσε πολύ. Εξαιρούνται οι ταινίες της Marvel, που βλέπεις τους τίτλους τέλους, για να δεις τι σου επιφυλάσσει το επόμενο «επεισόδιο». Στις «Αναμνήσεις», μια απλή ταινία, καθόλου μελό, κλαις όταν τελειώσει κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους.

Το φιλμ ξεκινά με μία κηδεία. Ο παππούς πέθανε και τρεις γιοι πρέπει να αποφασίσουν τι θα γίνει με την 85 άχρονη μητέρα τους. Ο εγγονός με την έμφυτη ευγένειά του φαίνεται να επικοινωνεί καλύτερα μαζί της.

Το φιλμ του Jean-Paul Rouve γυρίστηκε πριν δύο χρόνια σε σενάριο δικό του, που βασίστηκε στο βιβλίο του David Foenkinos. Ο σκηνοθέτης τυγχάνει ηθοποιός και μάλιστα συμμετέχει στην ταινία, κρατώντας το ρόλο του αφεντικού του νεαρού πρωταγωνιστή. Ίσως μπορεί να τον θυμηθεί κάποιος στο ρόλο του πατέρα της Marion Cotillard/Edith Piaf στο La vie en Rose (2007). Οι Αναμνήσεις είναι η τρίτη του ταινία και στις δύο πρώτες του πρωταγωνιστούσε. Στο φιλμ καθοδηγεί τους ηθοποιούς του, χωρίς να τους ζητά εξεζητημένα πράγματα. Η φυσικότητα του παιξίματος των καλλιτεχνών είναι αυτή, που κρατά την ταινία προσγειωμένη στο ρεαλισμό.

Ο σκηνοθέτης συναντά τον συνάδελφό του ηθοποιό Michel Blanc, μετά τη συνεύρεση τους στο περσινό Αλαντίν, που υποδύεται έναν εκ των γιων της Μαντλέν και πατέρα του Ρομαίν. Ο Blanc είναι ο τσιγκούνης σύζυγος, που είναι τσιγκούνης και στα συναισθήματα, αφού έχει ξεχάσει να λέει «σ' αγαπώ» στη γυναίκα του. Ο ηθοποιός υποδύεται τον Μισέλ Ενάρ, αποδεχόμενος τις αδυναμίες του και παραδίδοντάς μας έναν κοινό άνθρωπο, που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ο ρόλος της γιαγιάς δίνει στη Βελγίδα ηθοποιό Annie Cordy την ευκαιρία να αποδείξει ότι ένας καλός ερμηνευτής μπορεί και σε αρκετά ώριμη ηλικία να δώσει την παράσταση της ζωής του.

Η Μαντλέν της είναι υπομονετική, αισιόδοξη και αναντικατάστατη. Στο πλάι της ο νεαρός Mathieu Spinosi είναι ο στοργικός εγγονός, που με την ορμή και τον ρομαντισμό της ηλικίας του, αναγνωρίζει στη γιαγιά του το δικαίωμα στην ελευθερία. Ο 26 άχρονος τυγχάνει γιος καταξιωμένου σολίστ και μαέστρου, ενώ το 2011 έπαιξε στο θέατρο στο έργο Λεωφορείο ο Πόθος.

Η Chantal Lauby ως μητέρα του Ρομαίν αναλαμβάνει να υποδυθεί τη γυναίκα, που έχει βαρεθεί στο γάμο της. Το timing της είναι γνωστό στο ελληνικό κοινό από τη συμμετοχή της στο Θεέ μου, τι σου κάναμε; Από την παρέα του Αλαντίν έρχεται και η κωμική νότα του συγκάτοικου του Ρομαίν. Ο William Lebghil με μερικά βλέμματα ως Καρίμ κατορθώνει να ελαφρύνει μία κατάσταση, χωρίς να γίνεται γραφικός. Οι Flore Bonaventura  (Λουΐζ) και Audrey Lamy υποδύονται μικρότερους, αλλά βασικούς για την υπόθεση γυναικείους ρόλους. Ο Arthur Benzaquen (Αλαντίν, 2015) είναι ο δάσκαλος γιόγκα και αντικείμενο πόθου για τις μαθήτριές του.

Τρυφερή η πρωτότυπη μουσική του Alexis Rault, συνοδεύει ιδανικά την αφήγηση, που επικεντρώνεται στο τι συμβαίνει δεν εκφράζεσαι στο γιο σου, στη γυναίκα σου, στη μητέρα σου, στην τέχνη σου.