Την άμεση ίδρυση και επέκταση των Τμημάτων Ένταξης, με άμεσους, μόνιμους διορισμούς του αναγκαίου προσωπικού ζητά το ΠΑΜΕ, όπως και να αποσυρθεί η σχετική τροπολολογία.

Όπως αναφέρεται, το Υπουργείο Παιδείας σε τροπολογία που κατέθεσε 11/2 και ψηφίστηκε 15/2 (!!!) καταργεί τα Τμήματα Ένταξης. Δηλαδή, αναφέρεται στο κείμενο: «ο εκπαιδευτικός του Τ.Ε. υποστηρίζει τους μαθητές εντός τους περιβάλλοντος της τάξης τους … η υποστήριξη σε ιδιαίτερο χώρο υλοποιείται εφόσον το επιβάλλουν οι ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών».
Απόλυτα συνεπής ο Υπουργός στο κυβερνητικό του πρόγραμμα για «μη διαχωρισμό των γενικών και των ειδικών σχολείων» αλλά και τη δήλωση «τα παιδιά δε θα πηγαίνουν σε ξεχωριστά από τα άλλα παιδιά σχολεία, που καταλήγουν συχνά να είναι γκέτο» ξεκίνησε το ξήλωμα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, αρχής γενομένης από τα Τμήματα Ένταξης”.

Ουσιαστικά, δρομολογείται η κατάργηση των Τ.Ε. και ο ειδικός παιδαγωγός θα είναι ο μόνιμα περιπλανώμενος, μπαινοβγαίνοντας στην τάξη, κακήν κακώς, ή πηγαίνοντας και στα διπλανά σχολεία. Υπάρχει και η αρνητική εμπειρία της παράλληλης στήριξης, που έχει καταλήξει περιστασιακή συνάντηση του ειδικού εκπαιδευτικού με το κάθε παιδί! Έτσι, θέλουν να υποβαθμίσουν και τη σημαντική δουλειά που γίνεται στα Τ.Ε. Αλήθεια, τι θα προλαβαίνει να κάνει ο περιπλανώμενος εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής του ανύπαρκτου πλέον Τ.Ε., αν περάσει αυτή η τροπολογία; Θα κάνει αυτοψία; Καταγραφή; Συμβουλευτική;

Πάντως, επιστημονική, παιδαγωγική και εξατομικευμένη παρέμβαση, με βάση και τις ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες, δε θα μπορέσει να κάνει. Σε τάξεις, μάλιστα, που έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το κόκκινο. Που στοιβάζουν μαθητές σε 20άρια – 25άρια τμήματα, όπου ακόμα και το τυπικά αναπτυσσόμενο παιδί δυσκολεύεται να παρακολουθήσει.

Χωρίς να παραβλέπουμε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες που έχει ο θεσμός της Τμήματος Ένταξης, στο βαθμό που το επιτρέπουν οι συνθήκες και ο αριθμός των παιδιών, επιτελεί σοβαρό παιδαγωγικό και επιστημονικό έργο, επικουρικά σε αυτόν της τάξης. Η λειτουργία και η αυτονομία του χώρου, με λίγα παιδιά, για κάποιες ώρες το καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του, δεν αποτελεί γκετοποίηση, είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΑΝΑΓΚΗ του μαθητή με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Σε φτωχές μάλιστα περιοχές, όπου οι λαϊκές οικογένειες έχουν χτυπηθεί ανελέητα από την κρίση και την ανεργία, τα παιδιά που έχουν τέτοιου είδους δυσκολίες μπορούσαν να στηριχθούν σημαντικά και μέσα από αυτήν τη δομή.

Η τροπολογία αυτή εντάσσεται στη λογική του 3ου μνημονίου για «εξορθολογισμό του κόστους της εκπαίδευσης» αλλά και στη στρατηγική της Ε.Ε. για τη λεγόμενη ένταξη χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Σε έναν τομέα που οι δομές και το προσωπικό είναι ελάχιστα, ΠΙΣΩ από τις πραγματικές ανάγκες. Κλείνει Τμήματα Ένταξης όταν και αυτά που λειτουργούν δεν επαρκούν. Όταν υπάρχουν σχολεία χωρίς κανένα Τ.Ε. Σε μια χρονιά, μάλιστα, που χιλιάδες αιτήματα για παράλληλη στήριξη δεν καλύφθηκαν.”