Σε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αναγορεύεται την προσεχή Πέμπτη 18 Οκτωβρίου ο ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 7 το απόγευμα στο αμφιθέατρο «Δημήτρης Σαράτσης», 3ος όροφος, στο παραλιακό Συγκρότημα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Βόλο.

Ο κ. Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Το 1965 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά την περίοδο 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία, καταδικασμένος σε ισόβια εξαιτίας της συμμετοχής του στην αντιστασιακή οργάνωση της Θεσσαλονίκης «Λαϊκή Πάλη».

Μετά την πτώση της δικτατορίας ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Με υποτροφία του ΙΚΥ άρχισε να εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την οποία και υποστήριξε το 1984. Το 1985 εκλέχθηκε λέκτορας και το 1988 επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ.

Στη συνέχεια το 1989 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, και το 1994 τακτικός καθηγητής.

Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, στο Πανεπιστήμιο του Sydney, στην Ecole Normale Superieure, στο Παρίσι, στο Remarque Institute του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU), στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου και σε πολλά άλλα.

Το διάστημα 2010-2015 διετέλεσε πρόεδρος της International Commission of History and Theory of Historiography. To 1996 παρασημοφορήθηκε από την ιταλική κυβέρνηση για τις συμβολή του στις ιταλικές ιστορικές σπουδές, και το 2012 του απενεμήθη το κρατικό βραβείο δοκιμίου για το βιβλίο του «Αποκάλυψη, Ουτοπία και Ιστορία».

Το 2014 αφυπηρέτησε και το 2015 του απενεμήθη ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή. Το 2015-2016 διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία, του οποίου τα συμπεράσματα δημοσιεύτηκαν με τίτλο «Εκ Παιδείας Άρξαστε» (Εκδ. Ασίνη, 2017).

Ο Α. Λιάκος έχει πλούσιο επιστημονικό και συγγραφικό έργο σε ζητήματα ιστοριογραφίας, διανοητικής ιστορίας και κοινωνικής ιστορίας. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι μελέτες του Η Ιταλική Ενοποίηση και η Μεγάλη Ιδέα (Αθήνα, 1985), Η Σοσιαλιστική και Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και η Σοσιαλιστική Νεολαία (Θεσσαλονίκη, 1985), Η εμφάνιση των νεανικών οργανώσεων. Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης (Αθήνα 1988),

Εργασία και Πολιτική στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου (Αθήνα, 1993), Πώς στοχάστηκαν το έθνος αυτοί που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο; (Αθήνα, 2005), Πώς το Παρελθόν γίνεται ιστορία; (Αθήνα, 2007), Αποκάλυψη, Ουτοπία, Ιστορία, (Αθήνα, 2011).

Επιπλέον, έχει περισσότερες από εβδομήντα δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα και έχει διατελέσει μέλος της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, μέλος του Δ.Σ. του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών, αντιπρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας και διευθυντής του περιοδικού Ιστορείν/Historein.

Επίσης, από το 1998 έως το 2002 συμμετείχε στην συγκρότηση του Τμήματος ΙΑΚΑ, στην αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας του, στον καθορισμό των κατευθύνσεών του, στην οργάνωση της δομής του προγράμματός σπουδών, στην επεξεργασία του κανονισμού λειτουργίας του και στο οργανόγραμμα, στον εμπλουτισμό του προγράμματος σπουδών με νέα γνωστικά αντικείμενα και στην διαδικασία εκλογής των πρώτων διδασκόντων.

Με αυτόν τον τρόπο συνέβαλε καθοριστικά στην φυσιογνωμία του Τμήματος, την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα.