Εκδήλωση – συζήτηση στη Θόλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (παραλία) διοργανώνει την Παρασκευή 8 Μαΐου, στις 6:30 το απόγευμα η Ριζοσπαστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Π.Ε. Μαγνησίας, με ομιλητές τους Γ. Γρόλλιο, καθηγητή Παιδαγωγικής ΑΠΘ και Ηλ. Σμήλιο, μέλος ΔΣ της ΔΟΕ.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται για να συζητηθεί η κατάσταση στην εκπαίδευση, γιατί όπως τονίζουν οι διοργανωτές « οφείλουμε να δούμε το έδαφος των εξελίξεων στο οποίο πατάμε, τι σχολείο σε ποιά κοινωνία θέλουμε και τις προτεραιότητες, επιλογές, εργαλεία και δρόμους για να μεταβούμε από το ένα στο άλλο. Ο περιορισμός για να αλλάξουμε μόνο το «σήμερα του σχολείου» θεωρώντας ότι η συζήτηση για το σχολείο που θέλουμε είναι περιττή πολυτέλεια σε περιόδους κρίσης, είναι καταδικασμένη να αποτύχει, εγκλωβισμένη στη ρεαλιστικότητα της υποταγής.

Και η συζήτηση μόνο για το τι σχολείο θέλουμε στο μακρινό μέλλον – αφού οι «Θεσμοί» δεν επιτρέπουν αλλαγές οποιουδήποτε κόστους (!;) σήμερα- είναι υπονομευμένη. Περιβάλλεται από την αίγλη ενός θρησκευτικού ευαγγελίου, ανεκτίμητου στο εικονοστάσι της κοινωνικής αλλαγής και άχρηστου στην καθημερινή ζωή.

Αλλά και η συζήτηση και για τα δυο, χωρίς την ανίχνευση υποκειμένων, αιτημάτων, δρόμων, μορφών, εργαλείων, τελικά προτεραιοτήτων και επιλογών για τη μετάβαση από το ένα στο άλλο, είναι αναποτελεσματική. Μας καθηλώνει στο μόνιμο «συμβόλαιο διαβίωσης» με την αναποτελεσματικότητα της πράξης και τη νοσταλγία των οραμάτων που ξεμακραίνουν στον ορίζοντα, ενώ η καθημερινότητα συνεχώς επιδεινώνεται».

Επίσης τα μέλη της Ριζοσπαστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Π.Ε. Μαγνησίας αναφέρουν: «θα φωτίσουμε με «προβολείς» κάποια ζητήματα σε αυτά τα ερωτήματα – τα ποιο κρίσιμα- κατά τη γνώμη μας, χωρίς διάθεση να τα ξεκόψουμε από τη συνολική εικόνα, αλλά και τη σημερινή κατάσταση, με «υπερβολή» και «πρόκληση», για να συμβάλλουμε να γίνει μια παραγωγική συζήτηση.

Γιατί η ανάλυση και η κατανόηση της κατάστασης, των αιτιών και των αντιπάλων, η ριζοσπαστική τους απόρριψη και η τοποθέτηση του ορίζοντα των αναγκών και των προσδοκιών των μαχόμενων ανθρώπων, είναι ο μισός δρόμος για να πετύχουν και να κινηθεί η ιστορία προς τα μπρος. Προς το στόχο, το σκοπό. Η αφήγηση, η συνολική εικόνα συγκροτούν σκέψη και συνείδηση. Μάχιμες συλλογικότητες ικανές να νικήσουν, ιδεολογικά ρεύματα κι όχι αθροίσματα ατόμων. Το ξέρουμε κι από τη διδασκαλία. Η παράθεση πληροφοριών δεν συγκροτεί γνώση και πολύ περισσότερο κατάκτησή της. Τα θραύσματα αισθημάτων δεν αποτυπώνουν στάση και οι κανόνες εύρυθμης λειτουργίας δε συνιστούν δημοκρατία.

Ούτε η παράθεση αιτημάτων συγκροτεί κίνημα – κίνηση συνειδητών ανθρώπων που συμπαρασύρουν μαζί τους ευρύτερα ρεύματα και αλλάζουν το σήμερα και το αύριο των κοινωνιών.

Να αποδελτιώσουμε τα κρίσιμα ζητήματα στη συγκεκριμένη περίοδο ώστε μετά να δούμε τη στάση – δράση των υποκειμένων – συνδικάτων, πολιτικών δυνάμεων, των συλλογικοτήτων και των ατόμων κ.λπ.- σε σχέση με αυτά και το δρόμο προς εκείνο που θεωρούμε αναγκαίο.

Να οργανώσουμε τακτικές και στρατηγικές για ένα μαζικό, δημοκρατικό, μαχητικό συνδικάτο που θα ασκεί ακηδεμόνευτο, ταξικό συνδικαλισμό σαν όχημα για το σχολείο και την κοινωνία που ονειρευόμαστε.”