Του Στάθη Χαλαστάρα

Το κέντρο της πόλης παρόλο μέρες εορτών ήταν ήρεμο χωρίς αυτοκίνητα, παρά μόνο τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ποδήλατα και αρκετοί άνθρωποι. Έξω από την είσοδο μιας τράπεζας πέντε-έξι περιμένοντας συζητούσαν για το τραμ που σε λίγο ξεκινά η κατασκευή του και το οποίο θα ολοκληρωθεί ταυτόχρονα με την αστική και περιαστική δενδροφύτευση. Ο ένας φώναζε ακαταλαβίστικα … μα τι να κάνει και η τοπική Αρχή σκέφτηκα και φτάνω στην κεντρική πλατεία της πόλης. Την έλεγαν πλατεία «περιορισμού» πιθανώς από παλιότερες μέρες που η πλατεία ήταν περικυκλωμένη από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, θόρυβο και κυκλοφορία. Τώρα η πλατεία έχει ηρεμίσει και μαζί της οι άνθρωποι. Μια βουλή συνταξιούχων χωρίς να τους βγαίνουν οι αμυγδαλές από την φωνή -φορούσαν και μάσκα- σχολίαζε το χθες με το υπέροχο σήμερα. Πράγματι σκέφτηκα, άνοιξε το μαγικό κουτί μιας υπέροχης πόλης.

Τα καλαθάκια της πλατείας δεν είχαν πλαστικά μπουκάλια νερού και του καφέ, ούτε στο διπλανό περίπτερο πουλιόταν εμφιαλωμένα νερά. Ρώτησα έναν περαστικό πως και έτσι; Με κοίταξε με περιέργεια και χαμογελώντας μου είπε ότι στην πόλη μας έχουμε καθαρό και πηγαίο νερό, με κοινόχρηστες δημόσιες βρύσες που βρίσκονται διάσπαρτες σε επίκαιρα σημεία της πόλης. Τοποθετήθηκαν από την τοπική Αρχή σε συνεργασία με πολίτες που χρόνια το πάλευαν να τοποθετηθούν αυτές οι βρύσες. Δεν χρησιμοποιούμε πόσιμο νερό για να πλένουμε τα αυτοκίνητα, η τοπική μας Αρχή τα προσέχει αυτά όπως και πολλά άλλα που θα δεις σ΄ αυτή την πόλη.

Πέντε καλοθρεμμένα όμορφα σκυλάκια με πλησίασαν, τα γαλάζια και ροζ λουράκια τους μαρτυρούσαν την εξαιρετική αντιμετώπιση που έχουν τα ζώα σ΄ αυτήν την πόλη! Ταΐστρες με νερό και τροφή για ζώα και πουλιά σε επιλεγμένα σημεία της πόλης. ‘Όπως μου είπε εθελοντής της Φιλοζωικής που τάιζε εκείνη τη στιγμή, γίνεται με την συνεργασία της τοπικής Αρχής η οποία επίμονα μας πιέζει για την περιποίηση των αδέσποτων φίλων μας.

Στάθηκα στην σκιά ενός μεγάλου δέντρου, ένα από τα πολλά που διαθέτει αυτή η πόλη για να πάρω μια βαθιά ανάσα. Ο αέρας σαν βάλσαμο υγείας γέμισε τους πνεύμονές μου, το ίδιο έκανε και ένας αθλητής. Ήμουν απέναντι από το νοσοκομείο της πόλης, αυτό με τους λιγότερους ασθενείς, αφού η ποιότητα ζωής των κατοίκων είναι στην κλάση Α. Μα τι είναι αυτά που διάβαζα σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων για ρύπανση του αέρα, η προπαγάνδα δεν έχει τελειωμό από αυτούς που μόνο αναστάτωση φέρνουν σ΄ αυτή την όμορφη πόλη. Κοίταξα στο πλάι, βρισκόμουν στην αρχή μιας γραμμικής διαδρομής όπου άνθρωποι, τέχνες, πολιτισμός, αναψυχή ήταν το κυρίαρχο. Το τέλος της οδηγούσε σε ένα γραμμικό πάρκο που κάθετα διέσχιζε την πόλη και έφτανε στο βουνό. Ήταν ένας χείμαρρος, σκέτος παράδεισος για την παραμυθένια πόλη. Ποιότητα ζωής από ανθρώπους για τους ανθρώπους. Με όραμα σκέφτηκα περπατώντας προς το γραμμικό πάρκο του χειμάρρου.

Έφτασα στο τέλος αυτής της διαδρομής και πήρα κατεύθυνση για να φύγω εκεί μακριά στο βουνό. Ένα σκούντημα με τρόμαξε, έχεις κλειστά τα μάτια και χαμογελάς μου λέει η πραγματικότητα!

Όσοι και όσες σ΄ αυτή την πόλη παλεύουμε για τα αυτονόητα… κι αν δεν τα καταφέρουμε τουλάχιστον προσπαθούμε!

Καλή χρονιά με υγεία σε όλο των κόσμο!