του
Μιχάλη Μιτζικού

Οι κυβερνητικές ευθύνες

Πριν το Γενάρη του 2015, η κονταροχτυπημένη οικονομία μας έδειχνε δειλές μεν αλλά σταθερές τάσεις ανάτασης. Τρίτο μνημόνιο δεν υπήρχε (είχε προσυμφωνηθεί για το Μάρτη του 2015 πιστοληπτική γραμμή στήριξης για τη χώρα μας στις αγορές ομολόγων), οι τράπεζες ήταν πάντα ανοιχτές, χωρίς capital controls. Η οικονομία όδευε αργά αλλά σταθερά προς την κανονικότητα. Οι πρόωρες εκλογές έφεραν το κόμμα του Σύριζα στην εξουσία, το οποίο «διαπραγματεύτηκε», προκάλεσε ένα αντισυνταγματικό δημοψήφισμα για την πολιτική σωτηρία του πρωθυπουργού, έκλεισαν οι τράπεζες, επιβλήθησαν capital controls, η χώρα μας όδευε προς εκδίωξη από το ευρώ, υπεγράφη Τρίτο Μνημονίο, το κόμμα του Σύριζα ξανακέρδισε τις εκλογές το Σεπτέμβρη του 2015.

Πέρα από την εκρηκτική κατάσταση με το μεταναστευτικό που προκάλεσε η κυβερνητική πολιτική των ανοιχτών συνόρων, το «λογαριασμό» των χειρισμών και τραγικών λαθών της κυβέρνησης ένα χρόνο τώρα καλούνται να τον πληρώσουν οι πολίτες, ιδίως μέσω μιας άγριας φορολογίας, αύξηση των έμμεσων (όπως ΦΠΑ) και άμεσων φόρων (φόρος στο εισόδημα).

Η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε δραστικές μειώσεις των λειτουργικών δαπανών του κράτους και να μειώσει αναλόγως την φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων ώστε να διατηρηθούν και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, προχωρά σε μία φορολογική επιδρομή (ακόμη και υπό τον μανδύα του ασφαλιστικού) απέναντι στις παραγωγικές τάξεις του τόπου που κρατούν ακόμη ζωντανή την ελληνική οικονομία. Αντιθέτως, ο δημόσιος τομέας μένει ανέγγιχτος, υπόσχονται αυξήσεις μισθών και συνεχίζουν να διορίζουν προκλητικώς συγγενείς και φίλους από το παράθυρο. Κομματικός στρατός εν τη γενέσει.

Οι δύσκολες συνθήκες των αγροτών

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, ο αγροτικός κόσμος, ο οποίος κρατά ζωντανή την ελληνική ύπαιθρο και τα χωριά μας, είδε τις αγροτικές ενισχύσεις και επιδοτήσεις να μειώνονται (βλ. νέα ΚΑΠ, να σημειώσουμε ότι ακόμη και αυτές οι κατά πολύ μειωμένες και οι υπό φορολόγηση ενισχύσεις δεν είναι χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων αλλά προέρχονται από τον προυπολογισμό της ΕΕ) και τις εισφορές να αυξάνονται (βλ. ΕΛΓΑ).

Οι τιμές των αγροτικών εφοδίων και ζωοτροφών να αυξάνονται (βλ. αύξηση ΦΠΑ), οι φοροαπαλλαγές που αφορούν την αγροτική εκμετάλλευση να εκμηδενίζονται (βλ. πετρέλαιο κίνησης). Οι όποιες αποζημειώσεις για καταστροφές στην παραγωγή να έρχονται αισθητά μειωμένες και πολύ καθυστερημένα (ενώ ήδη τρέχουν χρηματοδοτικές ανάγκες της νέας καλλιεργητικής περιόδου).

Εν τω μεταξύ, γίνονται αρθρόες εισαγωγές κρεάτων (φαινόμενα «ελληνοποιήσεων» εν απουσία αποτελεσματικών ελέγχων) και άλλων αγροτικών προιόντων (ακόμη και γάλακτος) οι οποίες συρρικνώνουν ακόμη περισσότερο το αγροτικό εισόδημα.

Επιπλέον δεν είδαμε την κυβέρνηση να ορθώνει το ανάστημά της στα ευρωπαικά όργανα όταν γίνονται συμφωνίες με τρίτες χώρες οι οποίες πλήττουν σοβαρά την ελληνική γεωργία (βλ. Συμφωνία ΕΕ – Καναδά όπου χάθηκε η κατοχύρωση της ελληνικής φέτας, η οποία αποτελεί το μοχλό ανάπτυξης για την ελληνική κτηνοτροφία και τους σχετιζόμενους κλάδους μεταποίησης, βλ. επίσης συμφωνία εισαγωγής χιλιάδων τόννων ελαιολάδου από την Τυνησία).

Φοροεπιδρομή στο αγροτικό εισόδημα

Παρόλο που η κυβέρνηση απεδείχθη ανήμπορη να στηρίξει την ελληνική γεωργία, έρχεται τώρα, ελέω Τρίτου Μνημονίου που η ίδια προκάλεσε, να φορολογήσει περαιτέρω το αγροτικό εισόδημα : Μεταξύ άλλων, φόρος εισοδήματος 26%, προκαταβολή φόρου 100%, φορολόγηση επιδοτήσεων, καταβολή τέλους επιτηδεύματος (ο αγρότης είναι παραγωγός, όχι επιτηδευματίας). Και σωρευτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 62% μέχρι το 2019 και μετά το 2019 η αύξηση μπορεί να φθάνει ακόμη και το 270% (βλ. εφημ. Αgrenda 23/01/2016, σελ. 48/49), όπου ο αγρότης θα πληρώνει το 27,45% του εισοδήματός του για ασφάλιση (στην ουσία ένας επιπρόσθετος φόρος στον αγρότη υπό τον μανδύα του ασφαλιστικού).

Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα παραπάνω, υπάρχει περίπτωση όπου ο αγρότης θα καλείται να πληρώσει στο κράτος περί το 75% του εισοδήματός του ακόμη και σε χρονιά όπου λόγω καιρικών συνθηκών δεν θα έχει παραγωγή. Τίθεται ζήτημα πλέον βιωσιμότητας της μικρομεσαίας αγροτικής εκμετάλλευσης.

Οι αγρότες δικαίως λοιπόν διαμαρτύρονται και αντιστέκονται στα νέα μέτρα της κυβέρνησης.
Το επαναλαμβάνουμε, οι αγρότες δεν κινητοποιήθηκαν για περισσότερες ενισχύσεις ή επιδοτήσεις, δηλαδή για ένα καλύτερο εισόδημα. Αντιστέκονται διότι η φορολογική επιδρομή θίγει την ύπαρξη αυτής καθ΄αυτής της μικρομεσαίας αγροτικής εκμετάλλευσης.

Πλήγμα για τα χωριά

Η εφαρμογή των μέτρων αυτών θα οδηγήσουν στον αφανισμό πολλών αγροτικών εκμετελλεύσεων, διότι όχι μόνο δεν υπάρχουν πλέον σοβαρά αναπτυξιακά κίνητρα για να αναπτυχθούν αλλά πλέον τα νέα μέτρα θα πλήξουν την καρδιά του αγροτικού κόσμου, θα πλήξουν καίρια την ελληνική ύπαιθρο και τα χωριά μας.

Η αγροτιά στήριξε την ύπαιθρο και τα χωριά μας τα οποία επέζησαν την τουρκοκρατία και τις ενίοτε ξένες κατοχές. Δεν πρέπει να τα αφήσουμε σήμερα στο έλεος μίας φορολογικής επίθεσης δίχως προηγούμενο από μία ανήμπορη και με ιδεοληψίες κυβέρνηση.