του

Ηλία Ξηρακιά

π. αντιδημάρχου Βόλου

 

Χωρίς καμιά έκπληξη, «εν χοδραίς και οργάνοις», η Δημοτική Αρχή προχώρησε, μετά από διαγωνισμό, στην εγκατάσταση του εργολάβου για τη συνέχιση και ολοκλήρωση της κατασκευής του πάρκινγκ στη διασταύρωση των οδών Δημητριάδος και Φιλελλήνων, συνολικής χωρητικότητας 250 θέσεων στάθμευσης, προϋπολογισμού 10,4 εκατ. ευρώ και χρηματοδότηση αποκλειστικά από τα τακτικά έσοδα του Δημοτικού ταμείου.

Η ιστορία του έργου είναι γνωστή στους Βολιώτες. Είχε ανατεθεί, με σύμβαση παραχώρησης, μετά από διαγωνισμό επί Δημοτικής Αρχής(ΔΑ) Μήτρου.

Ο επενδυτής αναλάμβανε τη χρηματοδότηση της κατασκευής του έργου, έναντι της εκμετάλλευσης του για τριάντα (30) χρόνια. Δυστυχώς η συνέχεια δεν ήταν ευτυχής για την πόλη.

Ο παραχωρησιούχος, ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση, αδυνατούσε να υλοποιήσει τη σύμβαση και εγκατέλειψε το έργο παρά τις προσπάθειες της ΔΑ Βούλγαρη.

Η συνέχεια ήταν μονόδρομος για τη ΔΑ Σκοτινιώτη. Ξεκίνησε αμέσως τη δύσκολη διαδικασία εκκαθάρισης της σύμβασης και αποβολής του αναδόχου από το ημιτελές έργο.

Η σημερινή ΔΑ Μπέου μετά από απίστευτες παλινωδίες διαπραγματεύσεων κ.λπ. κατανόησε, τελικά, όπως και σε άλλα έργα, ότι η μόνη νόμιμη και συμφέρουσα για τον Δήμο λύση ήταν να συνεχίσει από το σημείο που είχαν φτάσει οι προηγούμενοι.

Έτσι ολοκλήρωσε την εκκαθάριση της σύμβασης και προχώρησε σε νέο δημόσιο διαγωνισμό για την εξεύρεση νέου επενδυτή, ο οποίος θα ολοκλήρωνε την κατασκευή του έργου, με αντάλλαγμα την παραχώρηση της εκμετάλλευσης.

Παρά του ότι ο διαγωνισμός επαναλήφθηκε τρεις (3) φορές και παρά του ότι προσφέρθηκαν νέοι, εξαιρετικά ευνοϊκοί, όροι, η αγορά των επενδυτών δεν επέδειξε κανένα απολύτως ενδιαφέρον.

Το ερώτημα, λοιπόν, που γεννάται και πρέπει να απαντηθεί είναι με ποια κριτήρια γίνεται αυτή η μεγάλη επένδυση, αφού δεν έχει συνταχθεί μια μελέτη βιωσιμότητας της επένδυσης, που θα διερευνούσε όλες τις εναλλακτικές λύσεις ώστε η πόλη και τελικά το Δημοτικό Συμβούλιο να καταλήξει τεκμηριωμένα στην πλέον συμφέρουσα για τον Δήμο και την τοπική κοινωνία απόφαση;

Με ποια κριτήρια εκταμιεύονται τόσα χρήματα από τα – έτσι κι αλλιώς – περιορισμένα έσοδα του Δήμου, σ' ένα έργο για το οποίο η προηγηθείσα έρευνα αγοράς απέδειξε, με τρόπο αδιαμφισβήτητο, ότι δεν έχει κανένα απολύτως επενδυτικό ενδιαφέρον;

Είναι, τελικά, δυνατόν σήμερα που οι πόροι των Δήμων έχουν περιοριστεί λόγω των μνημονίων, την ώρα που οι ανάγκες τόσο του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου-Νέας Ιωνίας όσο και των περιφερειακών Δημοτικών Ενοτήτων είναι τεράστιες, ο προγραμματισμός των δαπανών να μη γίνεται με γνώμονα την καλύτερη δυνατή ιεράρχηση άμεσης αποδοτικότητας για την πόλη και τους συνδημότες μας;

Είναι δυνατόν οι δημότες του Βόλου, που βιώνουν τα τελευταία χρόνια τη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους και τη μείωση των τζίρων των καταστημάτων τους, να βλέπουν τη ΔΑ να επενδύει, όχι από τα ευρωπαϊκά προγράμματα ή με τη συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών, αλλά από τα τακτικά έσοδα του Δήμου, σ' ένα έργο που γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι θα επιβαρύνει με επί πλέον δαπάνες το Δήμο και κατά συνέπεια τους ίδιους;

Υπάρχει κάποιο στοιχείο που να δείχνει ότι σήμερα στο Βόλο λείπουν όχι γενικά θέσεις πάρκινγκ, αλλά θέσεις πάρκινγκ επί πληρωμή;

Είναι δυνατόν μετά τη βαθύτατη οικονομική κρίση που βιώσαμε και βιώνουμε να μην έχουμε διδαχθεί τίποτα σχετικά με την ορθολογική διαχείριση των δημοσίων πόρων;

Όταν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επιβάλει, εδώ και παρά πολλά χρόνια, τις μελέτες κόστους – οφέλους για τη χρηματοδότηση ενός έργου, συμπεριλαμβανομένου βέβαια του κοινωνικού οφέλους όταν πρόκειται για έργα με ευρύτερο κοινωνικό όφελος, όπως η κατασκευή μιας κοινωνικής δομής, μιας παιδικής χαράς, ενός πολιτιστικού έργου κ.λπ.

Καταθέτω τις σκέψεις αυτές γνωρίζοντας το μεγάλο έλλειμμα που έχουμε στην πόλη τα τελευταία χρόνια, που είναι η έλλειψη διάλογου.

Είναι σήμερα αναγκαίο, εν όψει των δημοτικών εκλογών που θα γίνουν τον επόμενο Μάιο, να αναληφθούν πρωτοβουλίες, ώστε να επανέλθει στην πόλη η συζήτηση, μεταξύ των υποψηφίων που φιλοδοξούν να υπηρετήσουν την πόλη, για τα προβλήματα, τις λύσεις και το μέλλον της.

Μια πόλη με παράδοση στο διάλογο δεν μπορεί να παρουσιάζει αυτή την εικόνα.