Kάθε καλοκαίρι, βρισκόμαστε ξανά να συζητάμε για την ελεύθερη κατασκήνωση. Έχουμε από τις σημαντικότερες αφίξεις φέτος, και απ' ότι φαίνεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του γενικού γραμματέα του ΕΟΤ, οι αφίξεις θα φθάσουν τα 30 εκατομμύρια και η αύξηση των αφίξεων σε σύγκριση με το 2016 θα αγγίζει το 7%, ενώ ο στόχος είναι ο τουρισμός να φτάσει το25% του ΑΕΠ.

Παρόλες τις ευοίωνες προβλέψεις, οι ξενοδόχοι “μετράνε τα κεφάλια” σαν να ήταν ευρώ που χάνονται στην θάλασσα και όχι άνθρωποι κουρασμένοι από την εξοντωτική εργασία όλης της χρονιάς και τον καύσωνα της Αθήνας ή άλλων πόλεων, φτασμένοι στα όρια με τις υψηλές φορολογίες, αναζητώντας μόνη ανάσα το καλοκαίρι στις παραλίες και τα βουνά της Ελλάδας, κοντά στην φύση.

Οι απαντήσεις των υπουργείων στο θέμα για το ελεύθερο κάμπινγκ, μετά την επερώτηση των 38 βουλευτών είχε δύο κατευθύνσεις, και φυσικά το υπουργείο τουρισμού βρίσκεται απέναντι, ενώ αναφέρεται κατά κύριο λόγο στα τροχόσπιτα.

Οι συνήθεις δικαιολογίες αναφέρονται στην προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος, ενώ γνωρίζουμε καλά ότι η απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης αποσκοπεί στην πραγματικότητα σε εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων τοπικών παραγόντων για την «αξιοποίηση» παραλιών (οικοδόμηση ξενοδοχειακών μονάδων, αναψυκτήρια, ενοικίαση ομπρελών κοκ), αλλά και σε μία «κοντόφθαλμη» αντίληψη περί τουριστικής «ανάπτυξης». Αντίθετα η ελεύθερη κατασκήνωση μπορεί να συμβάλει στην προώθηση εναλλακτικού τουρισμού που – αν προωθηθεί κατάλληλα – ενισχύει την τοπική οικονομία και κυρίως τις επιχειρήσεις μικρού μεγέθους, προάγοντας τη βιωσιμότητα.

Ειδικά φέτος που οι Αιγιαλοί θα δημοπρατούνται μέσω διαδικτύου, εύκολα και γρήγορα για την «μεγιστοποίηση του οφέλους», φαίνεται ξεκάθαρα η κατεύθυνση. Ξεχάσαμε τους αγώνες για τις ελεύθερες παραλίες και πάμε προς μαζική εκμετάλλευση ολοταχώς.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουμε, για άλλη μια φορά, ότι ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα επέτρεπε την ελεύθερη κατασκήνωση θέτοντας συγκεκριμένους περιορισμούς (σχετικά με τις συνθήκες υγιεινής, την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος) θα ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσαν να υποχρεωθούν θεσμικά οι Ο.Τ.Α. να καθορίσουν οι ίδιοι περιοχές ελεύθερης κατασκήνωσης εντός της επικράτειας τους, στις οποίες θα εξασφαλίσουν στοιχειώδεις υποδομές.

Ελεύθερες παραλίες, ελεύθερη κατασκήνωση, για όλους/ες!