Βαδίζοντας ήδη στις πρώτες μέρες του 2019 και με τις ακραίες καιρικές συνθήκες της «Σοφίας» να δίνει τον κυριολεκτικό αλλά και τον συμβολικό τόνο των δυσκολιών που βιώνουμε, οι σκέψεις μας δεν μπορούν παρά να στρέφονται στο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε ως χώρα αυτή την νέα χρονιά.

Ένα στοίχημα που παραπέμπει στην φράση «επιστροφή στην κανονικότητα και την ανάπτυξη». Πώς θα το πετύχουμε; Πέρα από τις πολιτικές εξελίξεις που θα έχουμε και την αλλαγή πολιτικής σελίδας για την οποία όλοι ομονοούν, η επίτευξη της προόδου είναι προϋπόθεση και εμπιστοσύνης της ίδιας της κοινωνίας στον εαυτό της.

Η ελληνική κοινωνία μετά από οκτώ και πλέον χρόνια κρίσης και μνημονιακών μέτρων είναι εξουθενωμένη, κουρασμένη, απογοητευμένη.

Και η ανάκτηση των ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Είναι όμως επιβεβλημένη. Για να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός θα πρέπει να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας ελληνικό έθνος. Γιατί οι κίνδυνοι δεν είναι μόνο οικονομικοί, αλλά και γεωπολιτικοί.

Η Ελλάδα αναστήθηκε από τις στάχτες και σε άλλες χρονικές περιόδους, ακόμη πιο επώδυνες από την μεγάλη ύφεση της τελευταίας οκταετίας.

Και υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που θα μας πάνε προς τα εμπρός. Το πρώτο είναι η σκληρή δουλειά. Η οικονομική ανοικοδόμηση του τόπου απαιτεί εργατικότητα, οργάνωση, ανιδιοτέλεια και συνεχή προσπάθεια. Με την σκληρή δουλειά οι Έλληνες έκαναν θαύματα κατά το παρελθόν και αυτό πρέπει να κάνουμε και σήμερα.

Η εμπιστοσύνη σε αξίες και θεσμούς είναι επίσης καθοριστικός παράγοντας. Η εξέλιξη της κοινωνίας περνά μέσα από τον σεβασμό στην οικογένεια, την ορθόδοξη πίστη, τους θεσμούς, όπως η δικαιοσύνη. Η εμπιστοσύνη μέσα σε μια κοινωνία κτίζεται μέσα από την διασφάλιση των αξιών και των θεσμών. Και χωρίς εμπιστοσύνη δεν υπάρχει προοπτική και πρόοδος.

Αφήνουμε στο τέλος το στοιχείο της εθνικής ενότητας. Σε μια περίοδο που η τοξικότητα κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, με ευθύνη δυστυχώς της συγκυβέρνησης η οποία επιχειρεί την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής χωρίς να αγγίζει την ουσία των γεγονότων, είναι αναγκαία να βρούμε αυτά που μας ενώνουν.

Όλες οι εθνικές καταστροφές προήλθαν σε περιόδους που ήμασταν διχασμένοι, χωρισμένοι, ο ένας απέναντι στον άλλο.

Ζούμε μια μεγάλη περιπέτεια, όπου η χώρα χωρίστηκε σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, με την εμφυλιοπολεμική ρητορική να κυριαρχεί.

Πλέον είναι η ώρα να συζητήσουμε ξανά με νηφαλιότητα το μέλλον της χώρας από δω και πέρα. Και αυτό θα γίνει μόνο, αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάποια βασικά πράγματα. Όπως έπραξαν και άλλες χώρες που βρέθηκαν σε μνημόνιο και γρήγορα βγήκαν.

Αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε τώρα το άλμα προς τα εμπρός, ο κίνδυνος μιας νέας χρεοκοπίας, χωρίς κανείς Ευρωπαίος να είναι διατεθειμένος να μας σώσει αυτή τη φορά, θα είναι πιο ορατός από ποτέ.

Γι' αυτό και πρέπει να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να δουλέψουμε σκληρά κτίζοντας μια νέα Ελλάδα.