Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ - ΑΡΘΡΑ » Esther Lovejoy και Wilfred Post δύο λησμονημένοι Σαμαρείτες
Esther Lovejoy και Wilfred Post δύο λησμονημένοι Σαμαρείτες

Esther Lovejoy και Wilfred Post δύο λησμονημένοι Σαμαρείτες

Του Γιώργου Μουλά προέδρου Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου

Λέγεται, ότι οι άνθρωποι εύκολα ξεχνούν. Εμείς οι έχομε κατηγορηθεί, ακόμη και από συμπατριώτες μας, ότι έχομε πολύ βραχεία μνήμη. Ίσως, σε μερικές περιπτώσεις να έχομε δείξει και κάποια αχαριστία προς ανθρώπους, που αληθινά σε δύσκολες καταστάσεις μας βοήθησαν. Αντίθετα, έχομε πάμπολλα παραδείγματα, κατά τα οποία έχουν αποδοθεί τιμές σε αμφιλεγόμενες προσωπικότητες ή ακόμη και σε άτομα άνευ ιδιαιτέρας αξίας.

Δύο σημαντικά πρόσωπα, τα οποία στάθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων κατά την Μικρασιατική Καταστροφή και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 1922 στην Σμύρνη αλλά και έπειτα, φροντίζοντας για την αποκατάσταση των προσφύγων ήταν η Esther Lovejoy και o Wilfred Post (Εστερ Λαβτζόϋ και Γουίλφρεντ Ποστ) ιατροί στο επάγγελμα και οι δύο.

Η Esther Lovejoy (1869-1967) ήταν Αμερικανίδα γιατρός με διακρίσεις σε θέματα δημόσιας υγείας, φεμινίστρια, υποψήφια με το Δημοκρατικό κόμμα. Άσκησε το επάγγελμα του ιατρού στην και στο Πόρτλαντ, το οποίο μετέτρεψε σε υπόδειγμα δημόσιας υγείας με τις οδηγίες της για την αντιμετώπιση της πανώλης και την διαχείριση τροφίμων. Υπήρξε υπέρμαχος της προστασίας γυναικών και παιδιών και υποστηρίκτρια των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών.

Ο πρώτος άνδρας της πέθανε, όπως και το οκτώ χρονών παιδί της ενώ ο δεύτερος γάμος της κατέληξε σε διαζύγιο. Το 1917 στην Γαλλία περιέθαλπε τραυματίες πολέμου με την Αμερικανική Ένωση Νοσοκομειακών Γυναικών και το 1922 πληροφορήθηκε για την προσφυγική κρίση, που είχε ξεσπάσει στην Σμύρνη.

Μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και ακτοπλοϊκά στην Σμύρνη την στις 17 Σεπτεμβρίου 1922 με φορτηγό πλοίο, με φορτίο τροφίμων και προμηθειών της Αμερικανικής Επιτροπής Ανθρωπιστικής Βοήθειας.

Προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες, κυρίως βοηθώντας τις εγκύους γυναίκες να φέρουν στον κόσμο τα τους. Η ίδια έγραψε σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times στις 19 Οκτωβρίου 1922: «Δεν έχω δει ποτέ τόσες πολλές εγκύους …

Έμοιαζε σαν οι μισές γυναίκες να ήταν σε ενδιαφέρουσα. Λόγω των συνθηκών πολλοί τοκετοί ήταν πρόωροι. Εκεί, στην προκυμαία, όπου δεν υπήρχε καθόλου χώρος και καμιά βοήθεια γεννήθηκαν τα περισσότερα . Στις ημέρες που ήμουν εκεί έγιναν περισσότεροι από 200 τοκετοί».

Επίσης, περιέγραψε τις δραματικές σε άρθρα της, όπου μεταξύ των άλλων έγραψε: «Τα ουρλιαχτά των 150.000 γυναικών ή περισσοτέρων ακόμα γυναικών και παιδιών στη διάρκεια της νύκτας, όταν οι Τούρκοι άρχισαν να τους αρπάζουν τα λιγοστά χρήματα που τους είχαν απομείνει ήταν χειρότερα από ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.» Το βιβλίο της Certain Samaritans ενέπνευσε την Μιμή Ντενίση για το θεατρικό της «Σμύρνη μου αγαπημένη».

Λίγο πριν την κατάληψη της Σμύρνης από τους Τούρκους ο Τζένιγκς (Asa Jennings) συναντήθηκε με έναν εξέχοντα Έλληνα ιατρό της Σμύρνης τον Δημήτριο Μαρσέλο ο οποίος ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει την πόλη με την οικογένεια του. Είχε μία έπαυλη στο βόρειο άκρο στην προκυμαία του Κε, με τον αριθμό 490, γειτονιά πολυτελών κατοικιών, γνωστή σαν Μπέλλα Βίστα (Bella Vista).

Την πρόσφερε στον Τζέννινγκς, ο οποίος την μετέτρεψε σε σταθμό πρώτων βοηθειών για τραυματίες και έγκυες γυναίκες. Εκεί βρήκαν καταφύγιο πολλές ετοιμόγεννες γυναίκες, όπου είχαν φροντίδα. Εκεί και σε άλλα σημεία της πόλης η Esther Lovejoy προσέφερε τις υπηρεσίες της μαζί με άλλους δύο γιατρούς, τον γιατρό Γουίλφρεντ Ποστ και τον Σμυρναίο Εβραίο γιατρό Μαργούλη, που συμμετείχαν στην Επιτροπή Ανακούφισης Προσφύγων.

Ακολούθησε τους πρόσφυγες στη Μυτιλήνη, παρέχοντας τις υπηρεσίες της, συμμετέχοντας σε επιτροπή ανθρωπιστικής βοήθειας. Κατόπιν, πήγε στην Αμερική για να συγκεντρώσει χρήματα και βοήθεια και τον Οκτώβριο του 1922 επέστρεψε στην Αθήνα, προσφέροντας ιατρικές υπηρεσίες μαζί με άλλες γυναίκες στα πρόχειρα ιατρεία, που είχαν στηθεί στους προσφυγικούς καταυλισμούς.

Επίσης, ανάλογες υπηρεσίες πρόσφερε σε διάφορα Κέντρα Υποδοχής Προσφύγων, που είχαν στηθεί σε νησιά του Αιγαίου, όπως στην Μακρόνησο, όπου διέμεινε για λίγο διάστημα, εμβολιάζοντας τους πρόσφυγες, για την πρόληψη επιδημιών».

Αξιόλογη δράση είχε στο Ρέθυμνο, όπου ίδρυσε και νοσοκομείο. Οι ντόπιοι της αφιέρωσαν το κλειδί της πόλης και δρόμο με το όνομά της αλλά αργότερα ο δρόμος άλλαξε όνομα. Η αχαριστία σε όλο το μεγαλείο της! Συνέχισε να εργάζεται εθελοντικά στην Ελλάδα το 1923 και 1924 για την αποκατάσταση των προσφύγων.

Ο ιατρός Γουίλφρεντ Ποστ ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πρίνστον, βρισκόταν στην Μικρά Ασία από το 1911 και είχε ήδη πλούσιο να επιδείξει. Είχε ιδρύσει νοσοκομείο στο Ικόνιο, σε σημείο, από όπου διέρχονταν μία από τις «διαδρομές θανάτου», που χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια του εκτοπισμού και εξόντωσης των Αρμενίων. Σαν αυτόπτης μάρτυρας ενημέρωσε κατ' αρχάς τον Αμερικανό Πρέσβη Μοργκεντάου και στη συνέχεια περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιγράφοντας το δράμα της γενοκτονίας των Αρμενίων και την ανάγκη προστασίας αυτών.

Σαν γνώστης της τουρκικής γλώσσας έκανε χρέη διερμηνέα μεταξύ των Αμερικανών αξιωματούχων και του τούρκου διοικητή της Σμύρνης Νουρεντίν, με τον οποίο είχε έντονο φραστικό επεισόδιο. Πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο Ολλανδικό νοσοκομείο της Σμύρνης, έως ότου και αυτό πυρπολήθηκε. Συνέχισε το έργο του, κυρίως σε έγκυες γυναίκες και τραυματίες, έχοντας δίπλα του τον γιατρό Μαργούλη, δύο Αμερικανίδες νοσοκόμες και ένα βρετανό γιατρό. Μετά την μεταφορά των προσφύγων από την Σμύρνη, ασχολήθηκε πάλι με την περίθαλψη των Ελλήνων προσφύγων στην Κωνσταντινούπολη, στην περιοχή Σκουτάρι. Τις εντυπώσεις του από τις κακουχίες και τους διωγμούς, που υφίσταντο οι διωγμένοι , περιέγραψε σε σχετικό βιβλίο του.

Στους δύο αυτούς ξεχασμένους σήμερα φιλάνθρωπους, που βοήθησαν τα μέγιστα σε δύσκολες στιγμές τους συμπατριώτες μας, ο Δήμος Βόλου, σαν ύστατο φόρο τιμής, προτίθεται να δώσει τα ονόματά τους σε δύο δρόμους, για να θυμίζουν στους μεταγενέστερους τόσο το έργο τους, όσο και το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής.

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση