Πρόσφατα το ΣΤΕ κατέληξε ότι είναι αντισυνταγματικό να συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί στην επιλογή των διευθυντών των σχολείων, ενώ σύμφωνα με άλλες διατάξεις (Ν 3841/10) είναι συνταγματικό να επιλέγουν οι ίδιοι οι δικαστές τους δικούς τους προϊσταμένους, όπως και να ψηφίζουν οι φοιτητές για προέδρους σχολών, κοσμήτορες και πρυτάνεις. Φαίνεται πως μάλλον δεν είμαστε τόσο άξιοι για να συμμετέχουμε στην επιλογή της διοίκησης. Ωστόσο αναρωτιέται κανείς, υπάρχει πιο έγκυρη άποψη για την ικανότητα ενός διευθυντή σχολείου, από αυτή όσων συνεργάζονται μαζί του, δηλαδή του συλλόγου διδασκόντων;

Η επιλογή διευθυντών/τριών και από γνώμη των συλλόγων διδασκόντων που ξεκίνησε το 2015 αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στον εκδημοκρατισμό της διοίκησης των σχολείων. Μετά από δεκαετίες αυταρχισμού και πελατειακών σχέσεων δόθηκε η δυνατότητα – αν και όχι πλήρως – οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών να επιλέγουν το διευθυντή τους. Ανοίγει έτσι ένας δρόμος μιας δημοκρατικής αλλαγής στο δημόσιο σχολείο, που μπορεί να ολοκληρωθεί με την κατάργηση του «καθηκοντολογίου» και την παραπέρα αναβάθμιση του ρόλου του συλλόγου διδασκόντων, πράγμα που διεκδικεί επί χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα μέσα από τους αγώνες του.

Όμως η «πολλή δημοκρατία» βλάπτει για τους μηχανισμούς της συντήρησης που θέλουν το σχολείο αυταρχικό μηχανισμό αναπαραγωγής των κάθε λογής ανισοτήτων και διαιώνισης της καθεστηκυίας τάξης. Αυτοί οι μηχανισμοί θέλουν την επαναφορά στο «γνώριμο» παρελθόν.

Η απόφαση του ΣΤΕ υποβαθμίζει το ρόλο του συλλόγου διδασκόντων, περιορίζει το ρόλο των εκπαιδευτικών στη λήψη αποφάσεων για τη λειτουργία των σχολείων, τους αντιμετωπίζει ως διεκπεραιωτές ενός διδακτικού έργου για το οποίο έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν τη γνώμη τους ελάχιστα, σ' ‘ένα σχολείο που δεν έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν.

Το σκεπτικό της απόφασης είναι υποτιμητικό για την προσωπικότητα και την εν γένει παιδαγωγική αξία των εκπαιδευτικών, καθώς το ΣΤΕ θεωρεί τη ψήφο αναιτιολόγητη επειδή απλά είναι μυστική. Μα υποτιμά ως πολίτες και ως επιστήμονες, αφήνοντας υπόνοιες για αδιαφανείς στο χώρο των συλλόγων. Μειώνει με αυτόν τον τρόπο περισσότερο το κύρος του δημόσιου σχολείου.

Πρέπει να δοθεί απάντηση από τους ίδιους τους συλλόγους και από τα συνδικαλιστικά όργανα, τα οποία δεν έχουν την αρμοδιότητα να νομοθετούν, έχουν όμως χρέος να απαιτήσουν να διευρυνθεί και να ολοκληρωθεί, με βάση τις θέσεις του κλάδου, η δημοκρατική στροφή στη διοίκηση των σχολείων, με κυρίαρχο το ρόλο του συλλόγου των διδασκόντων όχι μόνο στην επιλογή διευθυντών, αλλά και στα διοικητικά, εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά ζητήματα.

Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να πάρουν θέση με ψηφίσματά τους.