Η ιστορική νίκη της αριστεράς στις εκλογές του Γενάρη δημιούργησε ελπίδες για τον ελληνικό λαό και ολόκληρη την Ευρώπη και κατέδειξε το αυτονόητο, ότι ανεξάρτητα από τα διαφορετικά ιστορικά ρεύματα και τάσεις, όταν η Αριστερά συσπειρωθεί μπορεί να κυβερνήσει.
Κυβέρνηση όμως δε σημαίνει και ανατροπή της συστημικής εξουσίας. Αυτό ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το ήξερε και δεν το έκρυψε ποτέ από τον ελληνικό λαό. Οι κόκκινες γραμμές των προγραμματικών του δηλώσεων ήταν ακριβώς αυτό.

Όλοι ξέραμε πριν τις εκλογές ότι η πορεία δε θα ήτανε εύκολη πολύ δε μάλλον που είχαμε να κάνουμε με μια χώρα πτωχευμένη από τις προηγούμενες πολιτικές(Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ). Η ανατροπή των μνημονίων προϋπόθετε συγκρούσεις και σχεδιασμό. Είναι θεμιτό η Αριστερά για πρώτη φορά κυβέρνηση (με τη συνεργασία των ΑΝ.ΕΛ.) να κάνει λάθη μιας και για χρόνια είχε μάθει να είναι αντιπολίτευση και μάλιστα μειοψηφική, αυτό όμως που είναι ανεπίτρεπτο, είναι να εξοικειώνεται με την κυβερνητική εξουσία με νεοφιλελεύθερη λογική. Το 3ο μνημόνιο είναι ακριβώς αυτό.

Η βίαιη ανατροπή των συνεδριακών αποφάσεων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως στρατηγική και η παραμόρφωση των κυβερνητικών θέσεων με την υπογραφή του μνημονίου, σε συνάρτηση με το έλλειμμα δημοκρατίας στη λειτουργία του κόμματος , αποτελούν μια μετάλλαξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως ένα άλλο κόμμα και μια μετάλλαξη της για πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης ως μιας μνημονιακής κυβέρνησης με καλύτερη διαχείριση (λογική κεντροαριστεράς).

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του Ιούλη ενάντια στα μνημόνια , τη λιτότητα και την αποικιοκρατία του κεφαλαίου και μάλιστα υπό συνθήκες κλειστών τραπεζών αποτέλεσε μια ιστορικής σημασίας αντίσταση του ελληνικού λαού που περιείχε για πρώτη φορά ίσως μετά τη μεταπολίτευση τόσο ταξικά όσο και πατριωτικά χαρακτηριστικά. Το πώς μεταφράστηκε αυτή η αντίσταση από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. , το είδαμε. Όμως σύντροφοι ποτέ δε θα απαντηθεί το ερώτημα τι θα έκανε ο Τσίπρας και το επιτελείο του αν το αποτέλεσμα ήτανε ΝΑΙ. Νομίζω θα έκανε ακριβώς τα ίδια.

Το κυβερνητικό σχήμα έβαλε την εσωκομματική λειτουργία στο γύψο και όποτε τα κομματικά όργανα λειτουργήσανε, καλλιέργησαν τους μηχανισμούς στέλνοντας το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των μελών (τον κοινωνικό ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δηλ.) στην απομόνωση. Για το παραπάνω ευθύνεται συνολικά η ηγεσία και τα βάρη πέφτουν εξίσου τόσο στους λεγόμενους Προεδρικούς όσο και στους λεγόμενους Λαφαζανικούς της αριστερής πλατφόρμας (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Όμως η Ιστορία δε σταματάει για να ξαναγυρίσει πίσω και να ξαναφτιάξει τα πράγματα από την αρχή. Η Ιστορία γράφεται συνέχεια και είναι μοναδική και ο καθένας-μια μας γράφει την Ιστορία.
Εάν η αριστερά αυτό που έχει να καταδείξει είναι ο μονόδρομος του μνημονίου με αριστερή διαχείριση, τότε με το συμπάθιο αλλά αυτό αποτελεί ύβρη για την αριστερά.
Η υπόθεση της αριστεράς είναι πάνω απ' όλα στάση ζωής, είναι η ηθική της Αριστεράς που δε δημιουργεί κανόνες και δόγματα αλλά εξελίσσεται με την ιστορία του κάθε τόπου ξεχωριστά και συνευρίσκεται για την συνύπαρξη των λαών.

Έχουν δίκιο όσοι καλοπροαίρετα λένε ή θα πουν ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ψηφίστηκε για να δώσει λύσεις για τον ελληνικό λαό και όχι για να λύσει τα εσωκομματικά του προβλήματα. Προσυπογράφοντας το παραπάνω και έχοντας επίγνωση ότι η ανάσα του φασισμού(ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΟΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ) καιροφυλακτεί, δε μπορώ παρά να ταχθώ με εκείνη την αριστερά που συνεχίζει να αντιστέκεται και αυτή δεν είναι ο σημερινός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του ΤΣΙΠΡΑ.
Η ελπίδα γεννιέται και υπάρχει μέσα από τη συμμετοχή του καθενός μας στα κοινά, με αγώνες και οράματα. Η ελπίδα δε μπορεί να υπάρξει με την υποταγή ενός ολόκληρου λαού στους εκβιασμούς των πολυεθνικών.
Με βάση τα παραπάνω δε μπορώ να εκπροσωπήσω το ΣΥ.ΡΙΖ.Α στη Νομαρχιακή Επιτροπή (θέση που προέκυψε μετά την αποχώρηση 9 μελών ) και σας δηλώνω ότι αποχωρώ και εγώ από το κόμμα.

27/8/2015
ΓΑΡΓΑΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Μέλος της Οργάνωσης Ν.Ιωνίας Βόλου