* του Γιάννη Γκουντέλια

 

Έφυγε πλήρης ημερών η Αφροδίτη Πορλίγκη από την Πορταριά. Την Κυριακή 2 Απριλίου, τελέστηκε, στον Ιερό Ναό Αγ. Αναργύρων Πορταριάς, το 40ήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της μεταξύ συγγενών και φίλων. Έτσι, προστέθηκε ένα ακόμη μέλος στους θανόντες ευεργέτες και δωρητές του χωριού.

Η ιστορία των ευεργετών της Πορταριάς αρχίζει από τα μέσα του 19^ου αιώνα, με πρώτο δωρητή τον ταπεινό έμπορο Δημήτριο Πλατυγένη  και φτάνει ως τις μέρες μας. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Αφροδίτη Πορλίγκη ήταν η τελευταία απόγονος της μαρτυρικής οικογένειας Χαράλαμπου Πορλίγκη. Λάτρης της παράδοσης και του εξωραϊσμού της γενέτειράς της, πρόσφερε σεβαστό ποσό για την ανακαίνιση της νέας πτέρυγας του κοιμητηρίου του χωριού και τη δημιουργία καλαίσθητης βρύσης.

Ως αντίδωρο, το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου, με ομόφωνη απόφασή του το 2014, μετά από πρόταση του Τοπικού Συμβουλίου Πορταριάς, αναγνωρίζοντας, όχι μόνο τη δική της προσφορά, αλλά και τη δράση του πατέρα της Χαράλαμπου Πορλίγκη,  προσέφερε τάφο, τιμής ένεκεν. Ο γιατρός πατέρας της, υπόδειγμα ανθρώπου, επιστήμονα, χριστιανού και Έλληνα, προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στους συγχωριανούς του και στους κατοίκους των γειτονικών χωριών. Εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού από τους  Γερμανούς κατακτητές μαζί με άλλους πατριώτες, στον σταθμό του τρένου Ορμάν Μαγούλα (Δασόλοφος Φαρσάλων).

Εξίσου θαυμαστή υπήρξε και η σταδιοδρομία του αδερφού της Ιωάννη, ο οποίος σπούδασε Γεωπονική στο Α.Π.Θ., όπου υπηρέτησε ως καθηγητής, ενώ αφιέρωσε 40 χρόνια στη διδασκαλία και την έρευνα. Αιχμάλωτος των Γερμανών στο Νταχάου, βασανίστηκε σκληρά, αλλά διασώθηκε και επέστρεψε μεταξύ λίγων που γλίτωσαν από τη θηριωδία των Ναζί. Όσο για την αδερφή της, κατέληξε χτυπημένη από οβίδα, κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι κάποιες στιγμές που σε συγκινούν με την ομορφιά που περικλείουν και μένουν ανεπανάληπτες. Μια απ' αυτές ήταν, όταν, το καλοκαίρι 2013, γνώρισα στο σπίτι της, στην Πορταριά, την Αφροδίτη Πορλίγκη, που επισκεπτόταν τη γενέτειρά της μερικές μέρες το χρόνο.

Τον Αύγουστο 2014, στο ετήσιο μνημόσυνο των ευεργετών, στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Πορταριάς, παρουσία της Αφροδίτης Πορλίγκη, ευχήθηκα να συνεχιστούν και στο μέλλον αυτές οι εκδηλώσεις. Δυστυχώς, η σημερινή δημοτική αρχή, που έχει τον πολιτισμό ως τελευταία της προτεραιότητα, έλαμψε διά της απουσίας της από την επιμνημόσυνη δέηση. Δεν παραβρέθηκαν ούτε οι ντόπιοι εκπρόσωποί της. Όσο για το μνημόσυνο των ευεργετών – δωρητών, αλλά και άλλες εκδηλώσεις της περιοχής, ξεχάστηκαν…

Θέλω να πιστεύω ότι στο μέλλον θα βρεθούν δημοτικοί άρχοντες που θα αναβιώσουν τις εκδηλώσεις για τους ευεργέτες της Πορταριάς. Οφείλουμε, όπως έγραφε κι ο Σεφέρης, να είμαστε περισσότερο σκληροί στη μνήμη. Αν δεν ξεχάσεις όσους σου προσέφεραν, τότε η καρδιά σου θ' ανοίξει προς τον άλλο και δε θα του πεις την κόλασή σου, όπως ο Ζαν Πωλ Σαρτρ, αλλά τη δοκιμασία μιας παραδείσιας μέθεξης. Ακόμη κι αν δεν τον γνώρισες σε τούτο τον κόσμο.

 

* Ο Γιάννης Γκουντέλιας είναι πρώην αντιδήμαρχος δημοτικών ενοτήτων Πορταριάς, Ιωλκού, Μακρινίτσας