Φαίνεται ότι τα …άστρα δεν ευνοούν την Ευρώπη τους τελευταίους μήνες. Στα όσα λογής προβλήματα αντιμετωπίζει με την οικονομία, το προσφυγικό και τα κλειστά σύνορα ήρθε να προστεθεί και το χτύπημα στις Βρυξέλλες.

Το αποτρόπαιο και καταδικαστέο χτύπημα στο Βέλγιο προκάλεσε την αποστροφή της διεθνούς κοινότητας αλλά έκανε κάποιους στην Ευρώπη να αισθανθούν ικανοποίηση, όχι βέβαια για τα θύματα, αλλά για την …προνοητική πολιτική που ακολουθούν στο θέμα του κλεισίματος των ευρωπαϊκών συνόρων. Αναφερόμαστε βέβαια στην ακροδεξιά ανά την Ευρώπη, και ιδιαίτερα την αυστριακή κυβέρνηση και τους παραδουνάβιους συμμάχους της Βίζεγκραντ οι οποίοι έχουν παραβιάσει κατάφορα την Συνθήκη Σένγκεν, κλείνοντας  τα σύνορα της κεντρικής Βαλκανικής οδού και «τιμωρώντας» την Ελλάδα για την δήθεν μη επαρκή φύλαξη των δικών της συνόρων με την Τουρκία.

Αυτή την στιγμή σε κάποια από τα καλοδιατηρημένα αυτοκρατορικά κτήρια των Αψβούργων ο Αυστριακός Καγκελάριος και οι υπουργοί του τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση για την πολιτική κλειστών συνόρων που έχουν υιοθετήσει και αισθάνονται δικαιωμένοι από την εξέλιξη των γεγονότων.

Παράλληλα διατηρώντας άσβεστη στο μυαλό τους την παράδοση των πολιορκιών της Βιέννης από τους Οθωμανούς τον 16ο και 17ο αι. φαίνεται να θεωρούν εμμέσως τους εαυτούς τους προασπιστές μιας Ευρώπης Καρλομάγνειου χαρακτήρα και συνεχιστές της αυτοκρατορικής πολιτικής ασφαλείας των Αψβούργων για την κεντρική Ευρώπη, αυτή την φορά έναντι όχι ενός μουσουλμανικού στρατού, αλλά της ήπιας ισχύος των αμάχων μουσουλμάνων προσφύγων που συνωστίζονται στα Βαλκάνια και τις παραδουνάβιες χώρες για ένα καλύτερο μέλλον.

Στην κονίστρα της αυστριακής διπλωματίας αυτή την στιγμή διακυβεύεται το μέλλον της Σένγκεν, της Ευρωζώνης και εν τέλει της Ενωμένης Ευρώπης.

Η καρλομάγνεια θεώρηση των Ευρώπης από την Βιέννη δεν περιλαμβάνει τα Βαλκάνια, τα οποία βλέπει ως πεδίο ξένο και κατάλληλο για πειραματισμούς  κάθε είδους. Τα Βαλκάνια με το κυρίως βυζαντινό παρελθόν τους αντιμετωπίζονται όχι ως Ευρώπη αλλά ως …εξωτική περιφέρεια της Ευρώπης, εξ'ου και η πολιτική των κλειστών συνόρων.

Στην περίπτωση της Ελλάδας κατά την παρούσα κρίση φαίνεται να βλέπουν την Αθήνα όχι μέσω του αρχαιοελληνικού προτύπου, το οποίο μάλιστα διατηρούν ως πολιτιστικό κληρονομικό δικαίωμα για τον εαυτό τους μέσω του κεντροευρωπαϊκού νεοκλασσικισμού, αλλά ως Βυζάντιο. Οι καθυστερημένα ενταχθέντες στην ΕΕ Αυστριακοί κυβερνώντες φαίνεται να λησμονούν τον εποικοδομητικό ρόλο της Ελλάδας στην ένταξή τους στην ενωμένη Ευρώπη αλλά και την θεμελιώδη πολιτιστική σημασία των Ελλήνων για την ΕΕ.

Το μεγαλύτερο όμως επιχειρησιακό λάθος της αυστριακής πολιτικής είναι ότι με τα κλειστά σύνορα δεν θα πετύχει παρά τις αντίθετες προσδοκίες της. Ο ερχομός της άνοιξης ήδη ανοίγει τα ορεινά περάσματα των Βαλκανίων και οι συνωστισμένοι πρόσφυγες θα ξεχυθούν στα Βαλκάνια προς βορρά.

Εάν οι Αυστριακοί συμπτύξουν τους φράχτες τους βορειότερα θα έχουν επιτύχει το χειρότερο, δηλ. την μετάδοση της κρίσης σε όλη την χερσόνησο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια της χερσονήσου από την δράση του Ισλαμικού Κράτους. Τότε στο κατώφλι τους δεν θα δουν απελπισμένους άμαχους πρόσφυγες να αναζητούν ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον αλλά μαχητές του Ισλαμικού Κράτους οι οποίοι θα είναι περισσότερο δημοφιλείς και θα αναζητούν επικοινωνιακά εκδίκηση για ακόμη έναν λόγο, την ανθρωπιστική κρίση και δυστυχία στην οποία έχουν περιπέσει οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες στα Βαλκάνια σήμερα λόγω των κλειστών συνόρων.

Πηγή: kathimerini.gr