Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και στήριξη σ' αυτούς τους εργαζόμενους και στον πέρα για πέρα δίκαιο αγώνα τους για να διασφαλίσουν το αυτονόητο, την εργασία τους και την αξιοπρέπεια των ίδιων και των οικογενειών τους. Παράλληλα καλεί κάθε σωματείο, κάθε εργαζόμενο, κάθε νέο και νέα, το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας να εκφράσουν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους και να παλέψουν όλοι μαζί από κοινού για να αποτρέψουν την υλοποίηση αυτής της βαρβαρότητας των ομαδικών απολύσεων, να αγωνιστούν για την ανατροπή αυτού του συστήματος που έχει σαπίσει και δεν μπορεί να ικανοποιήσει ούτε το βασικό και αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία.

Στο ίδιο έργο θεατές γινόμαστε για πολλοστή φορά στο Πανεπιστήμιό μας. Οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν αλλά η πολιτική απέναντι στα δικαιώματά μας είναι η ίδια. Όπως λοιπόν και παλιότερα, έτσι και τώρα, δεκάδες εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας και αλλού, κινδυνεύουν να απολυθούν με τη λήξη της σύμβασής τους στο τέλος του Δεκέμβρη. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα της απόφασης της συγκλήτου να παραδώσει σε εργολάβους την καθαριότητα στο Ίδρυμα. Αυτός είναι ο χριστουγεννιάτικος μποναμάς που ετοιμάζουν κυβέρνηση και Διοίκηση του Πανεπιστημίου για αυτούς τους εργαζόμενους.

Με την επίκληση του αντεργατικού νομικού πλαισίου που έχουν χτίσει τόσα χρόνια Ευρωπαϊκή Ένωση και κυβερνήσεις, οι πρυτανικές αρχές πετάνε στον «Καιάδα» της ανεργίας και καταδικάζουν στη φτώχεια και την ανέχεια δεκάδες οικογένειες.

Η ένταση της εκμετάλλευσης όλων των εργαζομένων, το τσάκισμα των δικαιωμάτων είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει η παραπέρα λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Εδώ βασίζεται η «ανάπτυξή» τους για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι εργολαβίες, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης όπως και οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, είναι πόρτα για δουλειά για λίγους μήνες και μετά επιστροφή και πάλι στην ανεργία. Είναι πόρτα, για να βρεθούν αρκετοί άμεσα στην ανεργία με πρόσχημα ότι δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα και κριτήρια.

Με τον τρόπο αυτό κυβέρνηση και διοικήσεις των ιδρυμάτων μονιμοποιούν τον σημερινό εργασιακό μεσαίωνα, γενικεύουν και σταθεροποιούν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, συμβάλλουν στο να μην υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά για κανέναν εργαζόμενο.

Οι υπάλληλοι στην καθαριότητα, αλλά και στη φύλαξη και τη συντήρηση των πανεπιστημίων, οι συμβασιούχοι σε διοικητικές και άλλες υπηρεσίες, παραμένουν εδώ και χρόνια σε καθεστώς μόνιμης ομηρίας, εκβιασμών, ψεύτικων υποσχέσεων τόσο με τη σημερινή κυβέρνηση όσο και με τις προηγούμενες.