Βρίσκεστε εδώ: ΚΕΝΤΡΙΚΗ » ΚΟΙΝΩΝΙΑ » ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ » Aνασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κίνηματος για να μην είναι κομπάρσος των εξελίξεων
Aνασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κίνηματος για να μην είναι κομπάρσος των εξελίξεων

Aνασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κίνηματος για να μην είναι κομπάρσος των εξελίξεων

Η ανάγκη ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κίνηματος, επισημάνθηκε στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης των Αντιπροσώπων που πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα στο ΕΚΒ.

Ο πρόεδρος του ΕΚΒ Θαν. Παπαδημόπουλος αναφερόμενος στο νέο πλαίσιο δράσης του ΕΚΒ, επισήμανε ότι οι εργασίες του 20ου Συνεδρίου του Ε.Κ. Βόλου πραγματοποιούνται μέσα σε ένα πλήρως αποσταθεροποιημένο εργασιακό τοπίο, εξ αιτίας των επιπτώσεων από τα μέτρα των αλλεπάλληλων Μνημονίων. Αναφέρθηκε στην επιτυχημένη κινητο της 12ης Νοεμβρίου και κάλεσε για συμμετοχή του κόσμου και στη νέα 24ωρη απεργία στις 3 Δεκεμβρίου.

Ο πρόεδρος αναφέρθηκε και στα δύο εργοστάσια Coca Cola και ΒΙΣ. Όπως είπε «Δυστυχώς, τα αρνητικά για την περιοχή μας και για τους συναδέλφους μας, γεγονότα της BIΣ και της Coca Cola, δείχνουν ότι οι Βιομήχανοι λειτουργούν στυγνά και μεθοδικά, καλυμμένοι πίσω από το νέο, πλήρως αντεργατικό, θεσμικό πλαίσιο που επέβαλαν τα Μνημόνια.

Απέναντι στους απάνθρωπους και αντικοινωνικούς «στόχους» του Σόϊμπλε και του ΔΝΤ και της Κυβέρνησης, οι δικοί μας στόχοι πρέπει να είναι στόχοι αναχαίτισης και επαναδιεκδίκησης. Αναχαίτισης της περαιτέρω απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και επαναδιεκδίκησης όλων όσα μας «άρπαξαν» τα Μνημόνια», σημειώνοντας ότι για το ΕΚΒ η αντιμετώπιση της ύφεσης και της κρίσης με τις επιπτώσεις στην απασχόληση και την ανεργία είναι ζήτημα υψίστης προτεραιότητας, όταν μάλιστα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η ανεργία ξεπερνά το 29% και σύμφωνα με τα ανεπίσημα το 34%

Παράλληλα, πρόσθεσε ότι το Συνέδριο αυτό, δεν συνιστά μόνο μια κρίσιμη δημοκρατική θεσμική αναγκαιότητα για την ανάδειξη ισχυρής και φερέγγυας εκπροσώπησης της εργατικής τάξης στην περιοχή, αλλά ιστορική επιταγή για καθολική υπέρβαση των αδυναμιών του Οργανωμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος, έτσι ώστε αυτό να είναι σε θέση να εγγυηθεί πιο πειστικά και να μετουσιώσει σε αποτελεσματική δράση αυτή την προοπτική.

Όπως σημείωσε «Το Συνδικαλιστικό Κίνημα, εάν, όντως, θέλει να επιζήσει, ήρθε η ώρα ν' αποκηρύξει τον ρόλο του συμβουλευτικού κομπάρσου που του επιφυλάσσουν με τα Μνημόνια και να ανασυγκροτηθεί. Όχι μόνο γιατί έχει την υποχρέωση ν' απαντήσει σ' αυτή την πρωτοφανή εργασιακή λαίλαπα, αλλά και για να υπερασπισθεί τον ίδιο τον τίτλο του, ως πραγματικού θεσμικού Οργάνου προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, αρνούμενο να οδηγηθεί μοιρολατρικά στην απώλεια της αυθυπαρξίας του. Μπροστά στον ορατό κίνδυνο κατάρρευσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων, και ιδίως των Κλαδικών Συνδικάτων, λόγω απουσίας ρόλου, αντικειμένου, αλλά και οικονομικής αδυναμίας για τη συνέχιση της λειτουργίας τους, τίθεται σε αμφισβήτηση το ίδιο το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος, ως κορυφαίου διαμορφωτή των εργασιακών σχέσεων στη χώρα μας αλλά και ως διαμορφωτή και αυτής ακόμη της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Πιστεύω ότι το 20ό μας Συνέδριο αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία ώστε να αναζητήσουμε τις φόρμες εκείνες, που πρέπει να υπάρξουν για να ξεφύγουμε επιτέλους από τον οργανωτικό κατακερματισμό, την έντονη παραταξιο/ κομματικοποίηση, τον ισχυρό εναγκαλισμό του Κινήματος με καταστάσεις που το απονομιμοποιούν και το απαξιώνουν στη συνείδηση των εργαζομένων και των πολιτών.

Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από μια ανοιχτή, σοβαρή και, το βασικότερο, ειλικρινή και καλοπροαίρετη συζήτηση στο εσωτερικό του Συνδικαλιστικού Κινήματος, με όλες τις δυνάμεις που το συγκροτούν και αυτή η αρχή θεωρώ αναγκαίο να ξεκινήσει τώρα αμέσως, μέσα από τις παρούσες εργασίες του 20ου Συνεδρίου μας.
Το κυρίαρχο, λοιπόν, όσο και απλό ερώτημα που θέτει αυτό το Συνέδριο είναι: Θέλουμε όντως τα συνδικάτα να επιβιώσουν; Εάν ναί, τότε, συνάδελφοι, ιδού ο τρόπος για να το πετύχουμε: Aς προχωρήσουμε όλοι μαζί, με εξαιρετικά τολμηρές παρεμβάσεις και δράσεις στην αλλαγή του και με οδηγό την ΕΝΟΤΗΤΑ».

Κατά τον απολογισμό της δράσης, ο κ. Παπαδημόπουλος, ανέφερε ότι η διοίκηση του ΕΚΒ δεν δίστασε να συγκρουστεί με την πολιτική και κομματική έκφραση των Μνημονιακών πολιτικών σε τοπικό επίπεδο, καταγγέλλοντας ευθέως και ανοιχτά τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους εκείνων των πολιτικών δυνάμεων, που διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο και συναίνεσαν στην ψήφιση των μνημονιακών αντεργατικών και κοινωνικών Νόμων.

Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά: «Παρεμβήκαμε, εκφράσαμε την έμπρακτη στήριξη και συμπαράστασή μας, όταν και όπου χρειάσθηκε υπέρ των συναδέλφων μας. Στον ΚΙΟΛΕΪΔΗ, τη Χαλυβουργία, τη ΒΙΣ, την Coca – Cola, τη SOVEL, αλλά και σε δεκάδες άλλες μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, και περιπτώσεις (στον Κλάδο της Υγείας, στον Τουρισμό – Επιστισμό – στο Μέταλλο), δείχνοντας για όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις την ίδια ευαισθησία. Ιδιαιτέρως μας απασχόλησε –και συνεχίζει να μας απασχολεί– το θέμα των συναδέλφων στη ΒΙΣ, όπου είχαμε πρωτοφανή επίδειξη αυθαιρεσίας, σκληρότητας και αδιαλλαξίας από τον ιδιοκτήτη της Εταιρίας, Φιλίππου».

Σύμφωνα με τον πρόεδρο η διοίκηση, δεν περιορίσθηκε μόνο στην αυτονόητη αξίωση να εντοπιστούν όλες οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες και παρανομίες στην περιοχή μας και να αντιμετωπισθούν υπηρεσιακά και νομικά. Επισήμανε και κατήγγειλε –όπου αποδεδειγμένα διαπιστώθηκε– και τις υπεύθυνες, γι αυτά τα φαινόμενα, υπηρεσιακές ελλείψεις, ανεπάρκειες και ευθύνες.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στα τρία τραγικά περιστατικά που συνέβησαν, στο πρόσφατο παρελθόν, στην ΑΓΕΤ, στη Χαλυβουργία και σε ναυπηγείο στην Αμαλιάπολη στον Αλμυρό, και στοίχισαν τη ζωή σε τρία άτομα, δείχνοντας όπως είπε «με αδιάψευστο και ωμό τρόπο, την εγκληματική, ακόμη, επιχειρηματική αμέλεια στο εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους της εργασίας. Δυστυχώς, και παρά την βαρύτητα που έχουμε ρίξει στον τομέα αυτόν θεωρώντας την προστασία της ανθρώπινης ζωής την «αιχμή του δόρατος» των θεσμικών μας διεκδικήσεων, δεν κατέστη δυνατόν να αποτραπεί η απώλεια συναδέλφων μας. Τα δυστυχήματα αυτά ασφαλώς και δεν είναι τυχαία.

Έρχονται να προστεθούν σε μια σωρεία άλλων δυστυχημάτων παλαιότερα, και δείχνουν, ποιες είναι οι συνέπειες, όταν το κέρδος μπαίνει πάνω από την ανθρώπινη ζωή».
Επιπλέον, η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, κατήγγειλε την συντελούμενη πλήρη αποδόμηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με τη διάλυση του ΕΟΠΠΥ και την ιδιωτικοποίηση των παροχών Υγείας προς τους χιλιάδες ασφαλισμένους και πήρε θέση, αξι΄νοντας άμεσα λύση, ανταποκρινόμενο στις εκ όχι μόνον του οικείου Συλλόγου Υγειονομικών Υπαλλήλων Ν. Μαγνησίας, αλλά και εκατοντάδων ασφαλισμένων, για να επιλυθούν άμεσα τα μείζονα προβλήματα της θέρμανσης και καθαριότητας των Μονάδων του ΠΕΔΥ Βόλου και Ν. Ιωνίας.

Σε οργανωτικό –αγωνιστικό επίπεδο, ο κ. Παπαδημόπουλος, παραδέχτηκε ότι θα ήταν ακόμη πιο μαζικές, οι αγωνιστικές δράσεις που έγιναν, εάν είχε επιδειχθεί από την πλευρά του ΕΚΒ μεγαλύτερη ακόμη οργανωτική προεργασία και επιμονη, μεγαλύτερη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας για συσπείρωση και συλλογικότερη δράση και δεν είχαν εγκαταλείψει την αποχή οι ίδιοι, πρωτίστως, οι εργαζόμενοι και κυρίως οι άνεργοι, τα μεγάλα θύματα δηλαδή των αλλεπάλληλων μνημονίων, που περιέργως και ατυχώς απουσίαζαν από όλες σχεδόν τις .

Μάλιστα όπως είπε ο κ. Παπαδημόπουλος « Το ΕΚΒ δεν σταμάτησε ούτε στιγμή και δεν θα σταματήσει, βεβαίως, να ενθαρρύνει τους νέους κυρίως συναδέλφους να αποτρέψουν με την ενεργό συμμετοχή και την αυτοοργάνωσή τους στους χώρους δουλειάς, την επιχειρούμενη με τα μνημόνια διάλυση των πρωτοβάθμιων σωματείων και τη μετατροπή τους σε «εργασιακά συμβούλια» χωρίς αρμοδιότητα.

Δεν δίστασε, επίσης, και δεν θα διστάσει, αν ξαναχρειασθεί, και στο μέλλον, να καταδικάσει κάθε απόπειρα καπηλείας των δικών του αγώνων και προσπαθειών για την αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων, από «όψιμους» τιμητές των αγώνων ή από κατ' επάγγελμα «προστάτες» των συμφερόντων των εργαζόμενων. Στο πλαίσιο αυτό, το ΕΚΒ έδωσε τη δέουσα απάντηση στους δήθεν …οραματιστές για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην πόλη μας, που βγήκαν δημοσίως και επιχείρησαν να επικαρπωθούν δικές του προτάσεις και να εμφανίσουν το πλαίσιο των ενεργειών και προτάσεων του, ως «πλαίσιο» που …συνδιατύπωσαν Φορείς της περιοχής μας (με απλές μόνον αναφορές …και στο ΕΚΒ).

Έτσι θα ενεργεί και στο μέλλον. Το ΕΚΒ θα συνεχίσει να μετέχει σε κάθε πρωτοβουλία, που η αξιοπιστία της θα πιστοποιείται από τη σοβαρότητα και θα καταγγέλλει ό,τι καπηλεύεται ενιαίες και συλλογικές πρωτοβουλίες, από όπου αυτό και αν εκδηλώνεται».

ekv2

Το ΠΑΜΕ

Η «ΕΝΟΤΗΤΑ» που προασπίζονται οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ – ΛΑΕ) είναι η γραμμή της υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στις ανάγκες του κεφαλαίου και της «ανταγωνιστικότητας» του κόντρα στις ανάγκες των εργαζόμενων. Αυτή η «ενότητα» απαξίωσε, αφόπλισε το κίνημα, ζημιώνει τους εργαζόμενους.

Το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται, ψάχνει εναλλακτικές λύσεις επιβίωσης με τη δημιουργία μιας νέας σοσιαλδημοκρατίας. Μαζί της γεννιέται νέος εργατοπατερισμός με τη μετακόμιση του εργοδοτικού συνδικαλισμού της ΠΑΣΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό εκφράζει το ΜΕτωπο Ταξικής Ανατροπής (ΜΕΤΑ) των ΣΥΡΙΖΑ – ΛΑΕ.

Χρόνια τώρα, συνεργάζονται σε κοινά ψηφοδέλτια στα σωματεία, Ομοσπονδίες. Συνεργάζονται «κριτικά» στη ΓΣ. Συνεργάζονται στον συμβιβασμό.

Συνεργάζονται και στην απεργοσπασία. Ψάχνοντας – δήθεν – για νέες μορφές αγώνα, παλιοί (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) και νέοι (ΣΥΡΙΖΑ – ΛΑΕ) σπάνε «επαναστατικά» τις απεργίες, μιλώντας για δήθεν άλλες μορφές πάλης. Στελέχη της ΠΑΣΚΕ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ αρθρογραφούν για την κατάργηση των σωματείων, τη μετατροπή τους σε συμβούλια συνδιαλλαγής με τους εργοδότες.

Με τη στάση τους ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ απογοήτευσαν μαζικά τους εργαζόμενους, τους απομάκρυναν από τις συλλογικές διαδικασίες, τις συλλογικές αποφάσεις, τη μαζική συμμετοχή σε και αρχαιρεσίες.

Για να καλύψουν την εκλογική δύναμη που έχασαν, λόγω των χιλιάδων απολυμένων, την καταδίκη των οποίων συνυπέγραψαν, λόγω των χιλιάδων που απογοήτευσαν και δεν μπορούν να τους παρασύρουν πιο βαθιά στο βούρκο του εκφυλισμού, επιστράτευσαν και πάλι τα πιο βρώμικα τους όπλα για να ξαναδημιουργήσουν συσχετισμούς που θα συνεχίσουν να τους δίνουν την δυνατότητα να κάψουν τους υπόλοιπους και τα παιδιά τους με τις τους, να απογοητεύσουν όσους ακόμη ελπίζουν, να αποτρέψουν όποιον αποφασίζει να αγωνιστεί.

Σε πλήρη συνεργασία με τους εργοδότες έστησαν σωματεία, εκβίασαν τους εργαζόμενους να ψηφίσουν, πληρώνοντας τους ακόμη και τις συνδρομές. Στην πόλη μας στο Σύνδεσμο Εμποροϋπαλλήλων πήραν την πλειοψηφία με τη συμβολή της ομοσπονδίας των εργοδοτικών του σουπερ μάρκετ Βασιλόπουλου, που έφερναν εργαζόμενους να ψηφίσουν ακόμη και με τα αυτοκίνητα της εταιρείας ΑΒ.

Στη ΜΕΤΚΑ μόνιμα οι εκλογές στο σωματείο διοργανώνονται σε συνεργασία με την εργοδοσία η οποία απαιτεί τη διαγραφή όσων είναι μέλη του Συνδικάτου «Μήτσος Παπαρήγας». Στους λογιστές επειδή υπήρχε αδυναμία παρέμβασής τους στον κλάδο, άλλαξαν τον τίτλο του σωματείου σε «Λογιστών & Εργατοϋπαλλήλων Ι. Δ.», κάνοντας τις εκλογές σε ξενοδοχείο με εξόφθαλμη νοθεία. Ίδρυσαν «Σωματείο Μετάλλου», που είναι το τρίτο στο χώρο με μοναδικό σκοπό να χτυπήσουν και να αποδυναμώσουν το ταξικό Συνδικάτο Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» και να βγάλουν έναν ακόμη αντιπρόσωπο.

Στον αντίποδα όλων των παραπάνω, το ΠΑΜΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων. Έδωσε μάχες. Αρκετές τις κέρδισε. Η κατάσταση θα ήταν καλύτερη, αν δεν έβαζε εμπόδια ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, δίπλα στην εργοδοσία.

Στάθηκε στο πλευρό των συναδέλφων μας στη Χαλυβουργία του Μάνεση για να μην κοπούν οι μισθοί και να μην περάσει η εκ περιτροπής εργασία, για στο χώρο δουλειάς. Στάθηκε δίπλα στους συναδέλφους του ΙΜΑΝΤΑ, που κατάφεραν να σταματήσουν την εργοδοτική . Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, για να μην κλείσει η ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ και για να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι στη ΒΙΣ.

Για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι στον ΚΙΟΛΕΪΔΗ, στο ΛΕΜΟΝΙΑ, στο ΛΕΒΕΝΤΕΡΗ, για να μην περάσει η εκ περιτροπής εργασία στη ΒΕΜΕΚΕΠ. Για να πάρουν οι εργαζόμενοι στο Δήμο Βόλου το γάλα και τα είδη προστασίας, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή δίπλα στους πενταμηνίτες – οκταμηνίτες για να τους δοθούν όσα δικαιούνται.

Το ΠΑΜΕ μέσα σε αυτές τις συνθήκες απεύθυνε και απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικού ξεσηκωμού σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε την εργατική λαϊκή απάντηση με στόχο την παρεμπόδιση της νέας ς σφαγιασμού των δικαιωμάτων μας.

Έδωσε τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη. Καλεί τους εργαζόμενους να δώσουν νέα απάντηση με την απεργία στις 3 του Δεκέμβρη. Οργανώνει το κίνημα για να δώσει τη μάχη ενάντια σε εργοδότες και κράτος. Στέλνει το μήνυμα ότι πρέπει να μπει τέλος στο συμβιβασμό, στην υποχώρηση, στις απαιτήσεις τους. Ότι χρειάζεται να γίνει βήμα στην συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων με πλαίσιο διεκδικήσεων που να στοχεύει στην κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

PagasitikosNews logo

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

    Dark Mode

    "Αλιεύοντας" την είδηση