Με την περήφανη αγωνιστική στάση των εργαζόμενων στην e–Food, που με την ομόθυμη στήριξη του συνδικαλιστικού κινήματος και όλου του προοδευτικού πολιτικού χώρου, μετατράπηκε σε σπουδαιότατης αξίας διεκδικητική νίκη (μετατροπή του εργασιακού συμβατικού καθεστώτος τους σε αορίστου χρόνου), η νομοθετικά «ευαίσθητη», απέναντι στους εργοδότες, κυβέρνηση Μητσοτάκη πήρε ένα πρώτο, ηχηρότατο μήνυμα και ένα καλό μάθημα.

Από καιρό, η κυβέρνηση λάβαινε ξεκάθαρες προειδοποιήσεις, αλλά, μέσα στην πολιτική της αλαζονεία, τις αγνοούσε. Ενθαρρυμένη, προφανώς, ή κρυμμένη πίσω από τις «μεταμνημονιακές αξιώσεις των Θεσμών» ή την «αναγκαιότητα δημοσιονομικής πειθαρχίας», κυρίως, όμως, εκμεταλλευόμενη τη βαθειά οικονομική κρίση και την εργασιακή ανασφάλεια, που προκάλεσε –με διαχειριστική ευθύνη της και πάλι– η παρατεταμένη υγειονομική κρίση, λοιδωρούσε και απαξίωνε τη δυναμική των αγώνων, θαρρώντας ότι μπορεί να ασκεί τη νεοφιλελεύθερη αντεργατική πολιτική της «εν ου παικτοίς».

Το μάθημα που της έδωσαν οι ενωμένοι σα μια γροθιά εργαζόμενοι της e–Food, ήταν από τα πιο γερά και σίγουρα την «προσγείωσαν». Παρεκτός και αν, ούτε και τώρα επιδείξει τη δέουσα πολιτική σύνεση και συνεχίσει τη φιλεργοδοτική υποθήκευση του μέλλοντος των εργαζομένων, πιστεύοντας ότι η δυναμική των αγώνων εξαντλήθηκε σ' αυτή τη νίκη των περήφανων ντελιβεράδων.

Τη διαβεβαιώνουμε πως, εάν το ξανατολμήσει, γρήγορα θα πεισθεί πως αυτή η νίκη δεν ήταν παρά το πρώτο σπουδαίο αγωνιστικό κεφάλαιο. Θα ακολουθήσουν και πολλά άλλα, μέχρι το «μάθημά» της να το αποστηθίσει καλά.

Το γεγονός, δε, ότι πολιτικά της «παπαγαλάκια», κάνουν ήδη λόγο για δήθεν προσπάθεια κομματικής καπηλείας του αγώνα τους, (θέλοντας προφανώς να στρεβλώσουν το αγωνιστικό αίτιο που οδήγησε στη μεγαλειώδη αυτή εργατική νίκη, παρουσιάζοντας ανερυθρίαστα την εξαναγκαστική «μεγαλοθυμία» της eFood για μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, ως απόρροια της κυβερνητικής νομοθετικής μέριμνας για προστασία αυτού του νέου εργατικού Κλάδου), αυτό από μόνο του δείχνει ότι, παρά την «ανεμελιά» της, στην πραγματικότητα ανησυχεί πάρα πολύ.

Όπως και να 'χει, το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι σίγουρα από χθες έχουν να καυχιένται πως στο δυνατό «οπλοστάσιό» τους πρόσθεσαν και τον πρώτο «μηχανοκίνητο» στρατό, που αποδεικνύεται ακατάβλητος! Ασφαλώς έρχονται και άλλα, πιο όμορφα.