Δυστυχώς και «πριν αλέκτορα φωνήσαι», οι φόβοι, που σχεδόν πρώτοι από όλους διατυπώσαμε, ότι δηλαδή η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης, με αφορμή την υγειονομική κρίση (covid 19), θα αποτελούσε το πρόσφορο εργοδοτικό πρόσχημα για την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, επαληθεύονται.

Και επαληθεύονται, με κραυγαλέες περιπτώσεις, που, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι-θύματα δεν εμπίπτουν στις ειδικές προϋποθέσεις, που ορίζει η εν λόγω ΠΝΠ.

Γιατί ασφαλώς, και παρά τη νυν ή την προηγηθείσα (με τα μνημόνια) οικονομική κρίση, η ΑΓΕΤ δεν συμπεριλαμβάνεται στις επιχειρήσεις που υπέστησαν ζημία, αλλά σ’ εκείνες που απλώς κατέγραψαν μείωση των κερδών τους.

Έτσι, δεν έχει τώρα καμιά νόμιμη βάση η επιχειρηματολογία της Εταιρίας, για τη μεταφορά (με μονομερή της, μάλιστα, απόφαση) της ημερομηνίας καταβολής στο προσωπικό του «δώρου» του Πάσχα, καθώς τα ίδια τα οικονομικά στοιχεία της Εταιρίας, δεν την εντάσσουν ασφαλώς σ’ εκείνες τις επιχειρήσεις, που είτε υποχρεώθηκαν να αναστείλουν τη λειτουργία τους, είτε την ανέστειλαν, έχοντας υποστεί οικονομικό «κράχ».

Δόξα τω Θεώ, η ΑΓΕΤ κατατάσσεται στους επιχειρηματικούς γίγαντες και οικονομικούς πυλώνες της Χώρας, με υγιείς χρηματιστηριακούς δείκτες, και, ως εκ τούτου, δεν δικαιούται να βαφτίζει «χασούρα», την προσωρινή αυτή καθυστέρηση των ταμειακών της ροών και να κάνει, έτσι, συνειδητά τον «λαγό», για το άνοιγμα της αντεργατικής κερκόπορτας.

Το ΕΚΒ στηρίζει τις θέσεις  και τις όποιες αποφάσεις, του Σωματείου, ζητώντας επίσης από την Διοίκηση της Εταιρίας να αναθεωρήσει άμεσα την αναιτιολόγητη και αψυχολόγητη αυτή της ενέργεια. Ειδικά όταν η ενέργειά της αυτή στρέφεται κατά εργαζόμενων, που χρόνια τώρα, στήριξαν και στηρίζουν, με μέγιστο προσωπικό και οικογενειακό οικονομικό κόστος, την Εταιρία και ήταν και είναι αυτοί οι βασικοί συντελεστές της περίοπτης οικονομικής θέσης της.