Ο Απόστολος Παύλος στο επίκεντρο των Ιερατικών Συνάξεων της Ι.Μ. Δημητριάδος
Αναφερόμενος στην θαυμαστή μεταστροφή του, αναρωτήθηκε: «Τί μπορεί να μετατρέψει έναν ένδοξο διώκτη σε διωκόμενο εχθρό για τους πρώην συντρόφους του και σε διαρκώς ύποπτο για τους νέους αδελφούς του; Τί μπορεί να τον κάνει να υπομείνει εγκαταλείψεις από τους συνοδοιπόρους του, έριδες στις νεοσύστατες εκκλησίες που ίδρυε, μοναξιά απέραντη σε σκοτεινά κελιά, ναυάγια, ραβδισμούς, λιθοβολισμούς και τέλος τον ίδιο τον θάνατο; Μία είναι η απάντηση: Η ευγνωμοσύνη για την εξιλέωση που δέχτηκε εκείνο το μεσημέρι λίγο πριν τη Δαμασκό. Μία εξιλέωσηπέρα από κάθε ανθρώπινη δικαιοσύνη, πέρα από κάθε παρακαταθήκη της Εβραϊκής του γενιάς, που θέλει τον Θεό δίκαιο, αλλά και αμείλικτο Κριτή…».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «Ο Άγιος Παύλος έχει απαντήσει εκτεταμένα ηπεριεκτικά σε όλες τις αιρέσεις, σε όλα τα πνευματικά προβλήματα, στα διαχρονικότερα ανθρώπινα αδιέξοδα, στους λεπτότερους λογισμούς της ανθρώπινης ψυχής, στις πιο κρυφές ανατάσεις και στις πιο επώδυνες πτώσεις τηςανθρώπινης ύπαρξης. Ο Απόστολος Παύλος μας γνωρίζει. Όποιος ασχοληθεί μαζί του με στοιχειώδη επιμέλεια θααναγνωρίσει έναν συγγενή του…».
Τελειώνοντας, υπογράμμισε ότι «οι καιροί μας χρειάζονται τον Παύλο. Την πίστη του, τον αγώνα του, τηναντοχή του, το όραμά του, την αγάπη του στον Εσταυρωμένο, την αγάπη του στον άνθρωπο, αδιακρίτως (Γαλ. 3,28), την ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για την διαρκή Του πρόνοια και τις διαρκείς παροχές «των φανερών και αφανώνευεργεσιών» Του. Αυτή η αδήριτη αλήθεια οδήγησε και την Μητρόπολή μας να αφιερώσει τις φετινές ιερατικές της συνάξεις σε αυτόν, τον πρώτο μετά τον Πρώτο…».