Χειροτονία διακόνου στην Μονή Αγίου Σπυρίδωνος Προμυρίου
Στην Μονή Αγίου Σπυρίδωνος Προμυρίου λειτούργησε σήμερα ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, όπου τέλεσε την εις διάκονον χειροτονία της νεοσυσταθείσης Μονής, Παϊσίου μοναχού, παρουσία προσκυνητών.
Στην ομιλία του ο επίσκοπος χαρακτήρισε αγαθή συγκυρία την χειροτονία του π. Παϊσίου με την εορτή της Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, που τιμά σήμερα η Εκκλησία: «Ο Άγιος Νεκτάριος διηκόνησε κυρίως τους νέους και υποψηφίους κληρικούς και τον μοναχισμό. Τους μεν πρώτους αγάπησε ως δ/ντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, απ’ όπου, κατά την διακονία του, προήλθαν εκλεκτές προσωπικότητες, που τίμησαν την Εκκλησία με την ζωή και το έργο τους, καθώς στο πρόσωπό του είδαν τον ταπεινό ποιμένα, τον αληθινό επίσκοπο, εκείνον που τίμησε την ιερωσύνη του Χριστού. Είναι εκείνος που συνέστησε το γνωστό Μοναστήρι της Αιγίνης, και ζωντάνεψε την μοναστική ζωή σ’ ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο. Είναι βέβαιον, λοιπόν, ότι ο Άγιος Νεκτάριος χαίρεται σήμερα, γιατί η παράδοση συνεχίζεται, ενώ κι εμείς νιώθουμε ευλογημένοι, βιώνοντας τέτοιες στιγμές, βλέποντας τα μοναστήρια μας να ανθούν και να επεκτείνονται».
Ο κ. Ιγνάτιος χαρακτήρισε «ευλογία» την παρουσία του γέροντος Χρυσοστόμου, στον τόπο, τα τελευταία χρόνια, ενός κληρικού που κατευθύνει εκλεκτές ψυχές, που πλέον εγκαταβιούν στην Μονή της Παναγίας Λαμπηδώνος, αλλά και στην Μονή του Προμυρίου, δύο ιστορικές Μονές, που πέρασαν μεγάλες περιπέτειες και πλέον ζωντανεύουν, ευεργετώντας τον τόπο μας πνευματικώς: «Τα μοναστήρια είναι η ζωντανή ευλογία του Θεού στον τόπο μας. Το θερμόμετρο της πνευματικότητας μιας περιοχής και η ζωντάνια μιας τοπικής Εκκλησίας είναι ο μοναχισμός, ενώ οι ενορίες συνιστούν τα κύτταρά της».
Τέλος ευχαρίστησε τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Στρατού, με τις ενέργειες των οποίων βελτιώθηκαν οι οδικές συνθήκες, για την διευκόλυνση της προσέλευσης των προσκυνητών στο μοναστήρι, καθώς επίσης και τον π. Χρυσόστομο για τις πολλαπλές υπηρεσίες του στην Μητρόπολη. Τόνισε δε ότι «περιβάλλουμε τις μοναστικές αδελφότητες με αγάπη, σεβόμενοι την ελευθερία τους και λειτουργούμε προστατευτικά, έχοντας διαμορφώσει συνθήκες αμοιβαίας εμπιστοσύνης». Ευχήθηκε δε στον νέο διάκονο να ευδοκιμήσει, «με την υπακοή, την ταπείνωση, που οφείλουν να χαρακτηρίζουν τους μοναχούς και τους κληρικούς της Εκκλησίας».