Ο κ. Δαμιανός βρίσκεται στην επαρχία από την παρελθούσα Παρασκευή, όταν εκόμισε προς προσκύνηση στην ενορία του Τιμίου Προδρόμου Αφετών Πηλίου, τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, που φυλάσσεται στο Μετόχι της Μονής στην Τραγάνα. Το Ιερό Λείψανο θα παραμείνει στους Αφέτες μέχρι το μεσημέρι της Τρίτης 27/6.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος απένειμε στον ηγούμενο της Ιεράς και Αυτοκρατορικής Μονής Αγίας Αικατερίνης του Θεοβαδίστου Όρους Σινά, την Ανώτατη Τιμητική Διάκριση της Μητροπόλεως Δημητριάδος, τον Χρυσό Σταυρό μετά Διπλώματος, αναγνωρίζοντας τον τεράστιο πνευματικό και εθνικό έργο που επιτελεί, επί σειρά δεκαετιών, σε ένα τόπο άνυδρο και κεκαυμένο, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.

Προσφωνώντας τον Σιναϊτη ιεράρχη, ο Ιγνάτιος εξήρε την έμφυτη πνευματικότητά του, τον ιεραποστολικό του ζήλο, την αγάπη του για την Παράδοση, «γι΄ αυτό στέκεται στύλος Ορθοδοξίας σε μια πολύ κρίσιμη εποχή, όπου οι διεθνείς συγκυρίες ρίχνουν τα βλέμματα όλων στην περιοχή που δεινοπαθεί. Η αδελφότητα, όμως, πορεύεται εν ασφαλεία, κάτω από σκέπη του Θεού…». Ο κ. Ιγνάτιος τόνισε ότι «η τιμή αντανακλά σε εμάς τους ιδίους, καθότι σεις δεν έχετε ανάγκη τιμών, εμείς έχουμε ανάγκη από τις προσευχές σας στο Θεοβάδιστο Όρος, γι' αυτό και η παρουσία σας συνιστά μεγάλη ευλογία για όλους μας».

Αντιφωνώντας, ο αρχιεπίσκοπος Δαμιανός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την τιμή, η οποία «αφορά στους πατέρες της Μονής Σινά, οι οποίοι εργάζονται και προσεύχονται για όλους, για την Ελλάδα και τον κόσμο…».

Ο κ. Δαμιανός

Το 1961 ενεγράφη στην Μονή του Σινά, όπου υπηρέτησε ως γραμματεύς και μέλος της Συνάξεως. Διετέλεσε καθηγητής στην περίφημη Αμπέτειο Σχολή του Καϊρου, ενώ διάκονος και πρεσβύτερος χειροτονήθηκε τα έτη 1962 και 1965, αντιστοίχως, από τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σινά Πορφύριο τον Γ΄.
Το 1973 εξελέγη παμψηφεί ηγούμενος της Μονής και χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον μακαριστό πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο. Η περίοδος της ηγουμενίας του συνδέεται με ένα τιτάνιο έργο αναστηλώσεως των κτισμάτων της Μονής, συντηρήσεως και αναδείξεως των ιερών της κειμηλίων, εκδοτικής δραστηριότης, στο πλαίσιο του «Ιδρύματος Όρους Σινά», όσο, κυρίως, της αριθμητικής και πνευματικής αυξήσεως της αδελφότητας της Μονής, μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες.