ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ

Την ίδια τύχη με τις προηγούμενες είχε και η τελευταία προσφυγή κατά της επένδυσης στο Ελληνικό. Η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε την προσφυγή κατά του προεδρικού διατάγματος του 2018 με το οποίο εγκρίθηκε το σχέδιο ολοκληρωμένης ανάπτυξης (ΣΟΑ) του Ελληνικού, κρίνοντας ότι οι διαδικασίες έγκρισής του ήταν νόμιμες.

Πιο συγκεκριμένα, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε (αρ. απόφασης 1761/19) ότι δεν απαιτούνταν στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων πριν από την έγκριση του προεδρικού διατάγματος του 2018, ότι η διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης έγινε νόμιμα, ότι η εξέταση της συμβατότητας του ΣΟΑ με το αττικό τοπίο δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Πολιτισμού, ότι οι ουρανοξύστες δεν βλάπτουν το πολιτιστικό περιβάλλον και ότι το ΣΟΑ δεν οδηγεί σε επιδείνωση των οικιστικών συνθηκών σε σχέση με το παρελθόν, αφού η περιοχή αποτελούσε «αστικό κενό».

Περαιτέρω το δικαστήριο έκρινε ότι οι αντιρρήσεις που κατατέθηκαν στη διαβούλευση μπορεί μεν να απορρίφθηκαν, αλλά είχαν εξεταστεί από την αρχή σχεδιασμού (ΤΑΙΠΕΔ). Το επιχείρημα ότι δεν εξετάστηκε ως εναλλακτική η πολεοδόμηση της περιοχής κατά τη συνήθη διαδικασία απορρίφθηκε επίσης, στη βάση ότι θα ισοδυναμούσε με απλή επέκταση της Αθήνας και άνευ λόγου επιβάρυνση της φέρουσας ικανότητάς της. Τέλος, το ΣτΕ δεν δέχθηκε το επιχείρημα ότι η εφαρμογή του επενδυτικού σχεδίου προσβάλλει το δικαίωμα ιδιοκτησίας όσων διαμένουν γύρω από το Ελληνικό, καθώς το σχέδιο μελετήθηκε ως προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του, διότι σε αντίθετη περίπτωση η έγκριση και υλοποίηση σχεδίων και προγραμμάτων οποιουδήποτε περιεχομένου θα ήταν εξ ορισμού αδύνατη. Υπενθυμίζεται ότι μόνο μέσα στο 2019 το ΣτΕ έχει απορρίψει ακόμα δύο προσφυγές κατά του Ελληνικού (αποφάσεις 1305 και 1306).